Τζίνα Δαβιλά

 Ακούστε την εκπομπή “Πόρτα στα Ερτζιανά…”

κάθε Σάββατο 11-1 και Τρίτη 12-1 στο ΣΚΑΙ 100.8

και στους συνδέσμους

http://www.myradiostream.com/skyradiorodos 

http://www.ipaper.gr/ 

http://live24.gr/radio/generic.jsp?sid=2106 

Pane di capo σε Πηγές Καλλιθέας, Ανάληψη, στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου 

και Pane di capo delivery: 224100-3600.

Μια η Φώφη Γεννηματά, μια η Χαρά Καφαντάρη, αναρωτιέμαι: αυτοί και αυτές οι εκλεγμένοι του λαού, οι βολεψάκηδες της πλάκας που δεν έχουν κερδίσει ούτε ένα ευρώ με κόπο, ούτε μια δραχμή με ιδρώτα (για να θυμηθώ την περίοδο όπου διορίσθηκαν για να εξασφαλίσουν το θλιβερό-καθησυχαστικό “μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει”)… αυτοί θα εξασφαλίσουν το δικό μου μέλλον; 

Την παροιμία που λέει “ο λύκος τρίχα αλλάζει, γνώμη δεν αλλάζει” την ξέρεις; Από το βλέμμα ο άνθρωπος, από τις επιλογές του.

Δεν έχω πια λόγια για την θλιβερή, ελληνική πραγματικότητα. όχι δεν είναι το πρόβλημα τα μνημόνια. Είναι η ηλίθια, ελληνική νοοτροπία του βολεψάκια, του παρτάκια, του άχρηστου που έστησε καριέρες και ζωές πάνω στις γνωριμίες.

Ναι, έχω πολλή δουλειά στη δημοσιογραφία. Να σου δείξω αυτούς τους λίγους που είναι η εξαίρεση του κανόνα. Σιγά-σιγά θα τους μάθουμε.

Προς το παρόν, διάβασε τις τελευταίες γραμμές του Καραχισαρίδη από το κείμενο της 20ης Ιουλίου 2015: για να στρωθεί ο δρόμος, αν στρωθεί, για την πραγματική αλλαγή. Την μέσα μας αλλαγή.

” […] Αν το καταλαβαίναμε αυτό θα συζητούσαμε για μεταρρυθμίσεις με περισσότερο ενδιαφέρον. Αν το καταλαβαίναμε αυτό θα αφήναμε κατά μέρος τα παιχνίδια της εξουσίας. Αν το καταλαβαίναμε αυτό θα αφήναμε κατά μέρος τις ιδεολογικές και πολιτικές προκαλύψεις. Αν το καταλαβαίναμε αυτό, τότε θα είχαμε ήδη λύσει – εντός της κρίσης – το πρόβλημα με τις χωματερές και τα σκουπίδια. Αν το καταλαβαίναμε αυτό θα είχαμε πείσει όσους θεμελίωναν δικαίωμα πρόωρης σύνταξης να παραιτούνταν απ’ αυτό το δικαίωμα. Αν το καταλαβαίναμε αυτό θα είχαμε ένα απλό, κατανοητό και μόνιμο φορολογικό σύστημα. Αν το καταλαβαίναμε αυτό δε θα συζητούσαμε για μνημόνια και προτεκτοράτα, αλλά θα βάζαμε όλη μας τη σκέψη κι όλη μας την ενέργεια για ένα καλύτερο μέλλον. Μόνο που πάντα ξεχνάμε ότι το μέλλον εξαρτάται απ’ το παρόν. “

Amor-Amor: ο κόσμος τους, εσύ!