Πόρτα στον Κόσμο

 i- Borders, του Ηλία Καραβόλια 

Spread the love

Ηλίας Καραβόλιας

όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες με παιδικό καρκίνο.

Θα το βρείτε: σε “Πολιτεία”, “Πρωτοπορία” Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Πάτρας, “Ιανός” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ζητηθεί σε 2-5 ημέρες. β) ΗΠΑ μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”. γ)στις εκδόσεις Φίλντισι  on line, με μειλ ή τηλεφωνικά

Ο όρος είναι απο το τρέχον τεύχος του Cyborg. Και αναφέρεται στον έλεγχο των συνόρων μεσω ηλεκτρονικού τεχνολογικού γεωεντοπισμού. Πρόκειται για μια εκδοχή «χωρικής ψηφιοποίησης» των ροών μετανάστευσης.

Η εξορία όμως είναι μέσα μας. Η ροή της μετανάστευσης είναι εντός μας, στην εποχή της πανδημίας. Τα σύνορα είναι πρώτα εσωτερικά και μετά προσδιορίζουν εξωτερικές οριοθετήσεις με περιορισμούς στην κίνηση (Geoslavery). Και γι αυτό μιλάμε πλέον για έσω-περίφραξη. Διότι μπορεί οι πόλεις να μοιάζουν με βιοφρούρια αλλά τα κάστρα είναι εντός μας.

Ο εγκλεισμός και η αεργία είναι κάτι σαν μερική παύση της ψυχοσωματικής εγρήγορσης της συνείδησης. Τα ενσωματωμένα στο μυαλό I-borders περιορίζουν  το χωροχρονικό πεδίο ελευθερίας με ένα μεταφυσικό τέχνασμα : διευρύνουν το χρόνο περιορίζοντας τον χώρο. Και στην ουσία παύει να μετακινείται το σώμα επειδή καθυποτάσσεται συνεχώς ο νους.

Είμαστε πλέον εκείνος ο εξορισμένος χώρος στον ψυχισμό μας. Κάτι σαν ατομικές επικράτειες που απλά τις περιηγούμαστε ως νομάδες στο παγκόσμιο ψηφιακό χωριό με το οποίο είμαστε μονίμως συνδεδεμένοι.

Μετατρεπόμαστε ομως αθόρυβα σε mind bombs. Τα εγκεφαλικά όρια αντοχής μας είναι ζώνες συσσώρευσης εύφλεκτου ψυχικού υλικού : στην ουσία τρέμουμε μην εκραγούμε «εντός μας».

Τα υποκείμενα είναι κάτι σαν υποκείμενα εσωτερικής μετανάστευσης και εξορίας ταυτόχρονα. Με το touch screen και το click φεύγουμε διαρκώς από τα ψηφιακά συρματοπλέγματα, από τα δικτυακα σύνορα που χαράσσονται μέσα μας (με ή  χωρίς την συγκατάθεση μας).Μετακινούμαστε στον δικτυακό χωροχρόνο ως εξόριστοι από τον ατομικό μας βιόκοσμο.

Τo lockdown είναι locked-in. Είναι εσωτερικός εγκλεισμός, αναδίπλωση του νου σε έναν παγωμένο ατομικό χρόνο δια μέσου της οθόνης που κοιτάμε και μπαίνουμε ανελλιπώς. Γίναμε νομάδες του ψηφιακού επειδη αποικιοποίηθηκε ο χρόνος μας, το φαντασιακό μας, το πεδίο στοχασμού μας. Και πλέον εκπαιδευόμαστε όχι στο να σκεφτόμαστε αλλά στο να έχουμε σκέψεις, οπως έλεγε ο Feral Faun.

Και αυτό γιατί έχουμε κατατμηθεί σε εσωτερικές επικράτειες με σύνορα όμως ψηφιακά. Η ιχνηλάτηση συμβαίνει στο θυμικό μας και έρχεται απ έξω: με το κλικάρισμα και το σκρολάρισμα στις πλατφόρμες.

Η αλήθεια είναι ότι ο καπιταλιστικός πλανήτης έχει εγκατασταθεί «γεωμορφολογικά» μέσα μας και τον «διασχίζουμε» για να βρούμε τον εαυτό μας.

Στην ουσία έχει αποικιστεί το μυαλό από την ηγεμονία του κεφαλαίου με προχαραγμένα τα  σύνορα, τα οποία διαχωρίζουν ύπαρξη -χρόνο-βίο (βλ.  Being, Time, Bios: Capitalism and Ontology, της Kordella)

SHARE
RELATED POSTS
Χωρίς τιμοκατάλογο…, του Γιώργου Αρκουλή
«Halloween in Old Bethpage Village»!, της Μέλπης Μαγκλιβέρα
Μαρία Καρχιλάκη
Πόλεμος των Έξι Ημερών: 50 χρόνια μετά, η ειρήνη παραμένει ζητούμενο, της Μαρίας Καρχιλάκη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.