Βαγγέλης Παυλίδης

Στο “1984”, ο Όργουελ περιγράφει την Αστυνομία της Σκέψης, την Thinkpol. Η ιδέα, λέει, του ήρθε από την δικιά του εμπειρία να κριτικάρει τις επικρατούσες αντιλήψεις της κοινωνίας- κάτι που συχνά τον έφερε σε αντιπαράθεση με άλλους και τις “δύσοσμες μικρο-ορθοδοξίες τους”.
Είναι φυσικό αυτή η Αστυνομία να διώκει κάθε τρόπο έκφρασης και εξωτερίκευσης της αντίθετης σκέψης: την τέχνη γενικά και τον λόγο. Έτσι, έχουμε αυτό που ονομάζουμε με τον γενικό όρο λογοκρισία.

Αφορμή γι αυτά μου δίνει η επίθεση που δέχτηκε από “έγκριτες” πολιτικές και δημοσιογραφικές φωνές το θεατρικό έργο “Ισορροπία του Νας”, με αποτέλεσμα το κατέβασμά του απο την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, με απόφαση του Δ/ντή Στάθη Λιβαθινού. Αιτία των αντιδράσεων το ότι το έργο χρησιμοποιεί αποσπάσματα από τους «Δίκαιους» του Αλμπέρ Καμί καθώς και αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού κι από τα πρακτικά της δίκης της 17Ν.

Το έργο δεν το είδα, ούτε και ξέρω τι ακριβώς πραγματεύεται και πώς. Αυτό, ολίγο με ενδιαφέρει όμως, κακά έργα -αν είναι κακό- υπάρχουν δεκάδες. Αυτό που με ενδιαφέρει και με αφορά είναι πως κάποιοι μπορούν να μου βουλώσουν το στόμα επειδή δεν τους αρέσουν αυτά που λέω. Μα δεν είναι άραγε η αντίληψη αυτή -βουλώνουμε όποιο στόμα δεν μας αρέσει- που σε μιά άλλη, ακραία της διάσταση, έφερε την επίθεση στο Charlie Hebdo; Την κατάσταση σώζει, όσο γίνεται, το Δ.Σ του Εθνικού Θεάτρου που διαφωνεί με το κατέβασμα του έργου και που ανάμεσα στα άλλα λέει πως αν έτσι σκεφτόμαστε τότε ούτε Αισχύλο, ούτε Σαίξπηρ θα ανεβάζαμε και υπογραμμίζει πως «πιο πολύ απ’ όλα θέλουμε να εκφράσουμε δημοσίως την αγωνία μας γι’ αυτή την αδιανόητη επίθεση που υφίσταται η τέχνη τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας». Παράλληλα, «Θλιβερό και ανησυχητικό για την πολιτιστική ζωή της χώρας» χαρακτήρισε ο Αριστείδης Μπαλτάς το γεγονός ότι το Εθνικό Θέατρο «στο κλίμα που δημιουργήθηκε, βρέθηκε αντιμέτωπο με τέτοιου είδους απειλές, ώστε εντέλει  υποχρεώθηκε να κατεβάσει το επίμαχο έργο πριν από την προγραμματισμένη λήξη των παραστάσεων».

Λογοκρισία, έμμεση έστω, εν πλήρει δημοκρατία. Ενώ η δημοκρατία αυτή ανέχεται τους άναρθρους αλαλαγμούς της φασιστικής δεξιάς, και ενώ στην Γερμανία, χωρίς “δύσοσμες μικρο-ορθοδοξίες”, επιτράπηκε η έκδοση του Mein Kampf… του Αδόλφου Χίτλερ, αν δεν το γνωρίζετε.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr