Τζίνα Δαβιλά

Pane di capo 

Ανάληψη, Στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου 

delivery: 224100-3600

Η παραπάνω εικόνα είναι του Κωστή Α. Μακρή και την ονόμασε “Τετραπλό πένθος”

Θα σου παραθέσω μόνο μια εικόνα από το πώς τα “φοβερά” και “τρομερά” ΜΜΕ διαχειρίστηκαν το τροχαίο δυστύχημα του Γιώργου Βακάκη, του νεότερου μέλους της οικογένειας που ίδρυσαν τα Jumbo, του στενού του φίλου Ανδρέα Γεωργακόπουλου, της 33χρόνης μητέρας και του 3χρονου γιού της που διατηρήθηκε το απόρρητο στα δικά τους ονόματα.

Είναι σκληρό να πεθαίνεις και, επειδή είσαι ο γιος του ιδιοκτήτη των Jumbo που οδηγούσε την Πόρσε, να παύεις να είσαι ο νέος άνθρωπος που χάνει ξαφνικά τη ζωή του.

Είναι σκληρό να σταματάς για διούρηση και να βλέπεις σύντροφο και παιδί κομματιασμένους.

Είναι όμως απάνθρωπο, κατάπτυστο, βλακώδες, ελεεινό να βρίσκεις ευκαιρία για να βγει το δηλητήριό σου για το θάνατο ενός 24χρονου κληρονόμου ισχυρής επιχείρησης που οδηγεί Πόρσε και γίνεται υπαίτιος δυστυχήματος – χωρίς ωστόσο να έχει ολοκληρωθεί το πόρισμα της Τροχαίας.

Όμως…

Λυπάσαι για τον Αγγελόπουλο ή τον Μυταρά που πεθαίνουν κι ας μην ξέρεις καλά-καλά ποιοι είναι. Διότι, αν ήξερες, θα είχες και άλλου είδους καλλιέργεια, παιδεία, επίπεδο, συμπεριφορά. Και δεν θα σιχτίριζες τον νεαρό Jumbo με την Πόρσε -χωρίς να γνωρίζεις το πόρισμα με τα ακριβή αίτια του τροχαίου. Γιατί σχεδόν όλοι μας με αυτοκίνητα ακριβά ή κουβάδες έχουμε γίνει επικίνδυνοι στους δρόμους. Ναι;

Κάθε φορά που πεθαίνει ένας σπουδαίος δικαίωμα να μιλήσουν έχουν μόνο όσοι συνεργάστηκαν μαζί του, τον έζησαν ή διαμόρφωσαν από μακριά μέσω της τέχνης και της δράσης του τη δική τους ζωή. Οι περαστικοί και οι άσχετοι καλά θα κάνουν, προτού αρχίσουν τις περίφημες νεκρολογίες, να μάθουν έστω και αργά γιατί υπήρξαν σπουδαίοι.

Σπουδαίος ο Ευαγγελάτος, θαυμάσιος ο Κηλαηδόνης, εξαίσιος ο Μυταράς, μέγας ο Κουν και Αγγελόπουλος, αλλά πόσοι απ’όσους που θρηνούν στο facebook γνωρίζουν ποιοι αληθινά ήταν ή τι πρόσφεραν; Πόσοι τους έκαναν δικούς τους σε βάθος και μυήθηκαν στον τρόπο ζωής και σκέψης τους; Πόσοι ήρθαν σε επαφή με την Τέχνη τους και έγιναν καλύτεροι;

Κι αν ο κόσμος μας ήταν πραγματικά καλλιεργημένος και είχε αληθινά γίνει καλύτερος από τους σπουδαίους που πέθαναν, θα σιωπούσε στον πόνο του κάθε ανθρώπου. Δεν θα γινόταν ο κριτής των πάντων.

Όταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης έθαψε στον Σκορπιό τον Αλέξανδρο, είπε με απλότητα στους δημοσιογράφους που κάλυπταν την εξόδιο διαδικασία: «Είμαι ο φτωχότερος άνθρωπος του κόσμου».

Έχω συναντήσει αρκετούς άδικους και κακούς που κακόπαθαν.

Έχω συναντήσει κι άλλους τόσους δίκαιους και καλοσυνάτους που κακόπαθαν.

Μπρος στο θάνατο όλοι είμαστε ίσοι.

Γι’αυτό … με το δάχτυλο στα χείλη, σιωπή.

Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να γίνουμε κανονικοί Άνθρωποι.

ΥΓ: Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στις οικογένειες. Όλων των θυμάτων του δρόμου.

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr