Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

Έχουμε λοιπόν και λέμε: Ο πρωθυπουργός είναι γένους αρσενικού, η πρόεδρος είναι γένους θηλυκού ενώ το σύστημα είναι σταθερά γένους ουδέτερου. Δηλαδή πηγαίνει με όλα και αντέχει τα πάντα. Ανέκαθεν. Το σύστημα που λέτε, υπό περιπτώσεις, μπορεί ακόμα και να χάνει για να κερδίσει έτσι στο βάθος του χρόνου. Το σύστημα, τέλος αναπαρήγαγε ως είθισται τον εαυτό του κατά την πρόσφατη ανούσια, αν εξαιρέσει κάνεις το φλογερό ενδιαφέρον των δημοσιογράφων και των οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπούν, συζήτηση υποψηφιοτήτων για την ΠτΔ.

Συζήτηση – σόου που έληξε με μία εντυπωσιακή τρίπλα του κυρίου Μητσοτάκη ο οποίος έριξε, τρόπος του δημοσιογραφικού λέγειν, στο καναβάτσο τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Αφού εμμέσως εκείνος αναγκάστηκε να παραδεχθεί πόσο γάτα είναι ο αντίπαλος του και να συναινέσει στην πρόταση του. Είναι σκέτη σύμπτωση άραγε ότι η νέα Πρόεδρος αγαπάει τις γάτες;

Αφ’ ης στιγμής λοιπόν όλες οι πολιτικές υποψηφιότητες ήταν εξ ορισμού καμένες, δηλαδή βαθύτατα τοξικές, βαθύτατα διχαστικές και αφού ο καλύτερος όλων αυτών ήταν ο … Πάκης, ένα πρόσωπο εκτός πολιτικού συστήματος αλλά βαθιά μέσα στο σύστημα, κύτταρο του βαθέος κράτους, ήταν προφανώς η ενδεδειγμένη, η σοφή λύση.
Επιπλέον η λέξη “λύση” είναι γένους θηλυκού. Κι αυτή! Πώς και δεν πήγε το μυαλό σας; Όπερ έδει δείξαι! Φαντάζομαι ότι επόμενες κατακτήσεις του πολιτικού μας συστήματος θα είναι να εκλέξουν ως Πρόεδρο έναν gay, έναν μαύρο, έναν μουσουλμάνο, γιατί όχι και μία λεσβία. Αφού κι αυτή είναι γένους θηλυκού με σαφείς, μάλιστα, αρσενικές συμπαραδηλώσεις. Δύο σε ένα, εθνική συναίνεση.

Για να εξηγούμαστε όμως χωρίς politically uncorrect αστεία: Η νέα Πρόεδρος μπορεί να αποδειχθεί μία εξαιρετική επιλογή, ξεκινάει ούτως ή άλλως με τους καλύτερους οιωνούς (εξάλλου έτσι ξεκίνησε και ο πρόεδρος Σαρτζετάκης). Προσωπικά τρέφω φυσική δυσπιστία απέναντι στην δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της όπως αυτή λειτουργεί – ή μάλλον δεν λειτουργεί – στη χώρα μας, όμως μπορεί η νέα Πρόεδρος να είναι η φωτεινή εξαίρεση, παρόλα όσα της καταμαρτυρούν. Δηλαδή ότι σε διάφορες κρίσιμες για τον τόπο δίκες, π.χ υπόθεση Σκουριών, υπόθεση Παπακωνσταντίνου, υπόθεση bitcoin, αμοιβές δικαστών κλπ. η στάση της ελέγχεται.

Η πρόταση του Μητσοτάκη ίσως αποδειχθεί πολύ επιτυχής όπως εξάλλου ήταν και η επιλογή Πατούλη για την Υπερνομαρχία – ελπίζω να μην έχει κανείς αντίρρηση – της κυρίας Μενδώνη για το Υπουργείο Πολιτισμού, της κυρίας Αγγελοπούλου για τους εορτασμούς του 2021 κλπ. (επίσης γυναίκες όλες αυτές).

Η μόνη αληθινά αντισυστημική, βαθιά πολιτική υποψηφιότητα ήταν εκείνη, η όμως ματαιωμένη, της Μάγδας Φύσσα, μόνο που στην πραγματικότητα ο Βαρουφάκης δεν πρότεινε την ίδια, απλώς την χρησιμοποίησε για να “υποδείξει” ουσιαστικά τον εαυτό του. Δηλαδή να επιχειρηματολογήσει ξανά προς το Πανελλήνιο αποδεικνύοντας πόσο ευφυής, απρόβλεπτος, και ταλαντούχος είναι. Ένας κ. Ripley που μιλάει ελληνικά. Ή, ένας Ευάγγελος Βενιζέλος χωρίς τα κιλά εκείνου αλλά με την ίδια, θηριώδη αυτοεκτίμηση και την ανύπαρκτη, συναισθηματική ευφυία. Δεν είναι και λίγο.

Γιατί όμως χαρακτήρισα την προεδρολογία των προηγούμενων εβδομάδων σόου; Μα προφανώς επειδή η χώρα έχει πολύ πιο κρίσιμα προβλήματα, με πολύ πιο επείγουσα ατζέντα, για να αντιμετωπίσει, από το πρόσωπο που θα καταλάβει την διακοσμητική, ούτως ή άλλως, θέση του ΠτΔ. Χωρίς να υποτιμώ την συμβολική της αξία, νομίζω ότι στη χώρα μας, χώρα της σταθερής διαπλοκής του οικονομικοπολιτικού κατεστημένου, της παπαδοκρατίας, της χρόνιας κρίσης των θεσμών και της βαθύτατης, κοινωνικής παρακμής τα σύμβολα και οι συμβολισμοί τους έχουν από πολύ καιρό καταντήσει σημαίες από νάιλον. (Όπως θα έλεγε κι ένα άλλο σύμβολο που εξέπεσε όμως κι αυτό λόγω κατάχρησης).

Επειδή λοιπόν η θέση είναι συμβολική και μόνο, με ελάχιστο, διακοσμητικό, πολιτικό βάρος, φρονώ ότι πρέπει να καταλαμβάνεται πάντα από μία πολύ ισχυρή, πολιτική προσωπικότητα, η υπεραξία της οποίας να υπεραναπληρώνει την φυσική αδυναμία του θεσμού. Θα μου πείτε τώρα πού να βρεθεί μία τέτοια ισχυρή, πολιτική προσωπικότητα στην Ελλάδα των μετρίων και βέβαια θα συμφωνήσω… Οπότε;

Στην φωτογραφία η δική μου υποψήφια. Και γυναίκα και σύμβολο. (Δεν αποκαλύπτω περισσότερα για να μην την εκθέσω).

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr