Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, νυν Σύμβουλος του “Ε.Κ” και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών. 

GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας

visit our new web site

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Τραμπ είναι ηγέτης.

Διαθέτει το μεγάλο χάρισμα να πιάνει το σφυγμό των οπαδών του, να τον εκφράζει και να παίρνει αποφάσεις που κερδίζουν τον θαυμασμό τους. Ετσι είναι έτοιμοι να θυσιαστούν, αν χρειαστεί, γι’ αυτόν.

Εδώ έγκειται η δύναμή του. Οτι χρησιμοποιεί τους φανατικούς οπαδούς του ως ασπίδα προστασίας, ως εργαλείο εκφοβισμού και εκβιασμού σε βάρος των αντιπάλων του.

Και είναι, δυστυχώς, λίγοι αυτοί που διαθέτουν την ψυχική δύναμη, το  αίσθημα χρέους, το όραμα να αντισταθούν στους ηγέτες αυτούς. Γιατί αυτοί δεν είναι ηγέτες. Είναι απλοί αρχηγοί.

Στην περίπτωση του πρώην προέδρου Τραμπ είναι γνωστό ότι πολλοί είναι αυτοί που όχι μόνο διαφωνούν μαζί του, αλλά τον απεχθάνονται και ανησυχούν για το μέλλον της χώρας. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι αναφορές, ξαφνικά, στον εμφύλιο πόλεμο…

Κι όμως, η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς τηρεί σιγήν ιχθύος.

Αυτό ισχύει για τους πολιτικούς, όπως και για τους ιδιοκτήτες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και δημοσιογράφους. Μπροστά στην απειλή της επίθεσης από τον Τραμπ και τον κίνδυνο της απώλειας ψήφων, καθώς και της μείωσης των πελατών τους, κάνουν τα στραβά μάτια.

Κι όταν τα θέματα είναι μικρά, τότε και η ζημιά είναι μικρή. Οταν όμως  πρόκειται για μείζονα θέματα τότε, όπως η Ιστορία διδάσκει, η ζημιά στην κοινωνία -και στους ίδιους- είναι πολύ μεγάλη.

Εκτός από αυτά, είναι επίσης σοβαρό λάθος να υποτιμά κανείς την νοημοσύνη των άλλων, οι οποίοι βέβαια αντιλαμβάνονται το παιχνίδι που παίζουν και αργά ή γρήγορα τους τιμωρούν.

Ωστόσο, υπάρχουν φορές που άνθρωποι, από τους οποίους δεν το περιμένουμε, δείχνουν την τόλμη και ίσως υποκινούμενοι από το αίσθημα του χρέους ηγούνται.

Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι ο πρώην αντιπρόεδρος επί κυβέρνησης Τζορτζ Μπους (George Bush), Ντικ Τσένεϊ (Dick Cheney), η κόρη του οποίου, αν και  Ρεπουμπλικανή, μάχεται δυναμικά τον πρώην πρόεδρο Τραμπ.

Ο Τσένεϊ ήταν για χρόνια από τους πιο μισητούς πολιτικούς στους Δημοκρατικούς και γενικά στους φιλελεύθερους κύκλους, γιατί θεωρείται από τους αρχιτέκτονες του πολέμου στο Ιράκ, ήταν υπέρ των βασανιστηρίων των εχθρών των ΗΠΑ και πολλά άλλα.

Κι όμως, όταν προχθές επισκέφτηκε το Κογκρέσο για να εκδηλώσει την υποστήριξή του στην κόρη του που βρίσκεται υπό συνεχή «βομβαρδισμό» από τον Τραμπ, μόνον Δημοκρατικοί σχημάτισαν ουρά να τον συναντήσουν και να τον συγχαρούν.

Οταν του ζήτησαν να σχολιάσει το γεγονός ότι η ηγεσία των Ρεπουμπλικανών δεν εμφανίστηκε στην τελετή για τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου, απάντησε: «Δεν είναι μια ηγεσία που θυμίζει κανέναν από αυτούς που θυμάμαι όταν υπηρέτησα εδώ πριν 10 χρόνια».

H διαφορά μεταξύ ηγετών και αρχηγών.