Τζίνα Δαβιλά

Έξω από τον γυναικολόγο.

Πέντε γυναίκες.

Η μια παίρνει βαλεριάνα για ν’αντέξει τους πόνους που προκαλούν οι ενέσιμες ορμόνες που ίσως την κάνουν μάνα.

Η δεύτερη απορρίπτει όλους τους άνδρες της γης υποστηρίζοντας πως, όταν ρυθμιστούν τα ορμονικά της, θα κάνει παιδί με σπέρμα από Τράπεζα επιλέγοντας το καλύτερο γονίδιο για το παιδί της.

Η τρίτη εγκυμονεί στον ένατο μήνα.

Η τέταρτη επιθυμεί διακοπή της κύησης.

Η πέμπτη φαίνεται ατάραχη, αλλά ελπίζει το έμβρυο μέσα της να ζει. Είδε αίμα.
Πέντε γυναίκες, πέντε διαφορετικές μοίρες για κείνες και τα παιδιά τους.

Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;

Μα η ζωή είναι πάντα ευλογία.

Και αυτό που κάποιες το διεκδικούν με κάθε τρόπο, άλλες το πετούν σαν ζακετάκι καλοκαιρινό που τους είναι άχρηστο.

Μικροσκοπικά ανθρωπάκια σπαρμένα σε μήτρες γόνιμες, αδύναμες, ασθενικές, ανθεκτικές.

Σπάνιοι κολυμβητές προστατευμένοι στην κοιλιά της μάνας τους κάνουν τούμπες εντυπωσιακές στον αμνιακό σάκο.

Ικανοί χορευτές κάνουν φιγούρες αδέξιες και χαριτωμένες.

Κανένα παιδί να μην πηγαίνει στον υπόνομο.

Καμιά ζωή να μην χάνεται, όταν φωλιάζει μέσα στην μήτρα.

Καμιά γυναίκα να μην ζήσει το δράμα της Οριάννα Φαλάτσι στο «Γράμμα σ’ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ».

Καμιά γυναίκα να μην ζήσει το δράμα της αποβολής.

Δυστυχώς η μοίρα του άνδρα στάθηκε πολύ φειδωλή μαζί του.

Δεν μπορεί να νοιώσει το πετάρισμα, την αγωνία, την χαρά, την λύπη, την ευλογία.

Ποτέ καμία γυναίκα δεν είναι έτοιμη να γίνει μάνα.

Στην πορεία το βρίσκει, αν το βρει.

Στην πορεία γίνεται αυτό που έχει μέσα της: μεγαλείο ή μιζέρια ψυχής.

Έστω κι αν είναι μάνα από την χαραμάδα.

Της υιοθεσίας ή της διπλανής πόρτας.

Ενός υγιούς ή μη παιδιού.

Ποιος ξέρει τη μοίρα σου, ανθρωπάκι;

Να γεννηθείς για να την φτιάξεις μαζί με τους ανθρώπους που θα σε αγαπήσουν.

Θα σου δώσουν την ευκαιρία να σε αγαπήσουν.

Θα δώσουν στους εαυτούς τους την ευκαιρία να αγαπήσουν.

Να επενδύσουν.

Να χαϊδέψουν.

Να προστατεύσουν.

Να δημιουργήσουν για σένα έναν κόσμο καλύτερο, ανθρωπάκι.

Καλύτερο από τον κάδο των ιατρικών αποβλήτων.

Γιατί η ζωή είναι από μόνη της αξία ανεκτίμητη.

Γιατί η ζωή, μέσα στην τόση κυνικότητά της, έχει και μπόλικο συναίσθημα που αν δεν γεννηθείς, δεν θα γνωρίσεις το μεγαλείο του.

Κατάλαβες, ανθρωπάκι;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Το άρθρο δημοσιεύεται και στο cnn.gr  

  The article expresses the views of the author

  iPorta.gr