Ο Δημήτρης Ι. Μπρούχος είναι ποιητής, στιχουργός. συγγραφέας και Σύμβουλος Επικοινωνίας 

Νύχτα 25 προς 26 Νοεμβρίου του 1942. Στην καρδιά της Κατοχής (της πρώτης, γιατί τη δεύτερη τη ζούμε σήμερα). 138 Ελληνες Ανδρες και 12 Βρετανοί κομάντος, έκαναν πράξη αυτό που πολλές φορές επιπόλαια, αψήφιστα , «άκαιρα κι εύκαιρα» εξέρχεται του ερκους των οδόντων μας, με μια πολύ-κακοποιημένη λέξη: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ…

Αντίσταση Ιερή, του Αγιου Λαού μας…

Που ενίοτε λειτουργεί και σαν όχλος , ΜΟΝΟΝ όταν υποκινείται από αδιαφανή και ύποπτα κέντρα .

Σχεδόν πάντοτε άλλοτε, σε στιγμές καθοριστικά κρίσιμες για τον τόπο, επέδειξε αυτός ο Μέγας Λαός, φρόνημα εθνικό και συνοχή αξιοθαύμαστη, πετυχαίνοντας το Ακατόρθωτο.

Μια τέτοια στιγμή, ήταν η εφαρμογή του σχεδίου Χάρλινγκ, των Βρετανών, που στόχο είχε την ανακοπή της τροφοδοσίας των Γερμανών Ναζί Εχθρών υπό τον Ρόμελ , στην Αφρική, καθώς η τροφοδοσία γινόταν από τη Γερμανία με προορισμό τον Πειραιά, μόνο μέσω της συγκεκριμένης σιδηροδρομικής γραμμής, που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Το εν λόγω σχέδιο, λοιπόν, είχε ως βάση να καταφέρει στρατηγικό πλήγμα στις Δυνάμεις του Αξονα και ένα τέτοιο πλήγμα θα ήταν η ανατίναξη της σιδηροδρομικής γραμμής σε κάποιο σημείο και ως εκ τούτου η διακοπή της τροφοδοσίας.

Ως κυρίαρχα σημεία για την επιχείρηση, είχαν καθοριστεί τρεις γέφυρες και οι τρεις ευρισκόμενες στον ορεινό όγκο του Μπράλλου: Η Γέφυρα της Παπαδιάς, η Γέφυρα του Ασωπού και η Γέφυρα του Γοργοποτάμου, που τελικά κρίθηκε ως η επικρατέστερη για το εγχείρημα.

Ετσι, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1942, ένα Αγγλικό κλιμάκιο με αρχηγό τον αντισυνταγματάρχη του Μηχανικού Εντυ Μάγιερς , τον ελληνομαθή ταγματάρχη Κρις Γουντχάουζ, τον Ελλαδίτη Θεμιστοκλή (Θέμη) Μαρίνο και έναν Κύπριο με το κωδικό όνομα «Γιάννης», πέφτει με αλεξίπτωτο στα βουνά της Γκιώνας, στη Ρούμελη, με σκοπό την κατόπτευση και την αναγνώριση της περιοχής, μέχρι…

…Τις 19 Νοεμβρίου, όπου στο Μαυρολιθάρι συναντούν τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα και όπου την επομένη 20 Νοεμβρίου έρχεται προς ενίσχυση και ο πρωτο-ξάδελφός του εκ μητρός, Αρης Βελουχιώτης.

Ως γνωστόν, Ο Ναπολέων Ζέρβας ήταν Αρχηγός της Αντιστασιακής Οργάνωσης του Ε.Δ.Ε.Σ. και ο Αρης Βελουχιώτης Αρχηγός της Αντιστασιακής Οργάνωσης του Ε.Λ.Α.Σ.

Οι Αγγλοι γνώριζαν, ότι χωρίς τη σύμπραξη των Ελλήνων Ανταρτών, ένα τέτοιο σχέδιο δεν θα τελεσφορούσε.

Στις 22 του μηνός, το κατέστρωσαν μεθοδικά μελετώντας τις τελευταίες λεπτομέρειες, καθορίζοντας την εκτέλεσή του για τη νύχτα της 25ης προς 26η Νοεμβρίου, με την απόλυτη συμφωνία ΄Ολων για Όλα.

Στην επιχείρηση συμμετείχαν συνολικά 150 άνδρες, 86 του Ε.Λ.Α.Σ., 52 του Ε.Δ.Ε.Σ. και 12 Βρετανοί κομάντος.
Περί ώραν 23.07΄ της 25ης, πραγματοποιήθηκε επίθεση στους φρουρούς της Γέφυρας στα δύο άκρα, περί ώραν 1.30΄ της 26ης έγινε η ανατίναξη του πρώτου μέρους και περί ώραν 2.21΄ η ανατίναξη του δεύτερου.Τέλος, περί ώραν 4.30΄ το πρωί, απεχώρησε και ο τελευταίος αντάρτης από την περιοχή.

Η επιτυχία, απόλυτη. Η Γέφυρα ανατινάχτηκε κατά τα σχεδιασθέντα. Ο απολογισμός ήταν 20-30 άντρες του εχθρού νεκροί, έναντι τεσσάρων μόνον τραυματισθέντων ανταρτών. Βεβαίως, μετά από μερικές ημέρες σε αντίποινα, στον ίδιο εκείνο ηρωικό χώρο, έγινε η εκτέλεση εννέα Υπαταίων, τα ονόματα των οποίων είναι χαραγμένα σε μαρμάρινη πλάκα, εκεί ακριβώς που άφηναν την τελευταία τους πνοή, κυττώντας υπερήφανα τη Γέφυρα μέχρι σήμερα.

Το γεγονός της ανατίναξης και της διακοπής της τροφοδοσίας του Ρόμελ, δεν είχε τελικά αποτέλεσμα, καθώς μετά τη νίκη του Ελ-Αλαμέιν οι δυνάμεις του μετατοπίστη-καν δυτικότερα.

Χαρακτηριστική είναι η γνωστή φωτογραφία με τον Μάγιερς, τον Γουντχάουζ, τα κομάντα, μα προπάντων με τους αντάρτες του Ε.Δ.Ε.Σ. και του Ε.Λ.Α.Σ. να χορεύουν αδελφωμένα, πανηγυρίζοντας την επιτυχία.

Στη συνείδηση Ολων, καταγράφηκε ανεξίτηλα ότι: «Ο Γοργοπόταμος χωρίς τον Ζέρβα δεν θα γινόταν και χωρίς τον Αρη δεν θα πετύχαινε».

Και να σκεφτεί κανείς, μετά από όλα αυτά, ότι σε λίγους μήνες θα άρχιζαν οι αλληλο-σκοτωμοί και το αλληλο-φάγωμα, χωρίς ευτυχώς να ακυρώνουν τις λαμπρές στιγμές, στιγματίζοντας όμως ένα ιστορικό μέλλον, καταδικάζοντάς το στο διχασμό και στην αντιπαλότητα, άνευ λόγου και αιτίας «από αναμεταξύ μας».

Ο Γοργοπόταμος, αναμφίβολα, αποτελεί το κορυφαίο γεγονός της Εθνικής μας Αντίστασης, στην περίοδο της επάρατης Κατοχής, που σηματοδότησε στους συμμάχους φωτοδοτώντας τους ταυτόχρονα, την αξία της Λεβεντιάς, της Παλληκαριάς, του Ψυχώματος, όχι ως λέξεις, που είναι αμφίβολο αν θα τις κατανοούσαν, αλλά ως στάση και επιλογή ζωής. Μιας χούφτας ανθρώπων, που σε πείσμα των ευηθέστατων ανθελλήνων εντός και εκτός συνόρων, απέδειξαν ότι η Ελευθερία, πέρα από αγαθό, κυρίως ως αξία και ως τρόπος ζωής, ήταν, είναι και θα παραμείνει ιδανικό αδιαπραγμάτευτο.
Κάθε αντίσταση, για να ναι ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, πρέπει να είναι συλλογική και στοχευμένη και για να ναι ΚΑΙ αποτελεσματική, πρέπει να στοχεύει και να πλήττει στρατηγικούς στόχους.

Όχι σκοτώνοντας έναν άοπλο 17χρονο της όποιας « άλλης στολής», γνωρίζοντας ότι τα επισυρόμενα αντίποινα θα είναι δραματερά, μόνο και μόνο για εκφοβισμό, για παιδομαζώματα και για λοιπά τοιαύτα.

Και βεβαίως ούτε φορώντας το περιβραχιόνιο του διερμηνέα, για λογαριασμό του όποιου «απέναντι», με το πρόσχημα της προσφοράς εθνικού έργου .

Εκπρόσωποι και των δύο πλευρών, μας βασανίζουν με το βάρος του ίσκιου τους μέχρι τις μέρες μας, είτε οι ίδιοι, είτε με τα διαολοσπέρματά τους.

Θα ήθελα-και το εύχομαι πραγματικά- ο Γοργοπόταμος να ΜΗΝ είναι η τελευταία πράξη Ομοθυμίας και Ομοψυχίας του Λαού μας.

Να είναι κι αυτή (έστω καταμεσής φθινόπωρο), απλώς… « μια Άνοιξη, που κάρπισε μέσα από πολλούς χειμώνες». (Πρώτη Άνοιξη, από τη συλλογή Νουμηνία ή Ανατολικά του Παντός , 1996).