* Η Ματίνα Ράπτη-Μιλήλη είναι αναγνώστρια της Πόρτας.

Πόσες καρέκλες έχετε σπίτι σας, ερωτώ.

Όχι, δεν πρόκειται για ερώτηση παγίδα και δεν είμαι εφοριακός …ούτε καν επιπλοποιός!

Θα μου πείτε τα κλασσικά, 6 στην τραπεζαρία για Κυριακάς, εορτάς και εθνικές επετείους, 2-4-6 στην κουζίνα για να μην τρώμε όρθιοι και

μας κάθεται το φαγητό στην πλάτη, 4 σπαστές στην αποθήκη για όταν μαζεύεται το σόι (πάν’ αυτά τώρα,ας όψετε…) και κανα δυό, έτσι,

ξέμπαρκες, να ‘χουμε να κρεμάμε κανα σακάκι, ν’ αλλάζουμε καμιά λάμπα , να ξαραχνιάζουμε καμιά γωνία, να ακουμπάμε τα σιδερωμένα…

λέμε τώρα.

Ε, λοιπόν…όσες και να ‘χετε ,ξεχάστε τες γιατί μία είναι Η καρέκλα.

Αυτή που όταν κάτσεις δεν σηκώνεσαι ούτε με 6 ρίχτερ, ούτε με βίντσι, ούτε για να πας τουαλέτα, που λέει ο λόγος.

Αυτή που αγάπησες με έρωτα βαθύ και νόμισες πως σ’αγάπησε κι αυτή μέχρι θανάτου (δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά μάλλον σε

δουλεύει ψιλό γαζί…)

Κι αυτή δεν είναι άλλη από την καρέκλα της εξουσίας!

Είναι, σου λέει, αυτή η καρέκλα τόσο αναπαυτική που σου περνάνε αίφνης τα αρθριτικά, η κύστη κόκκυγος που σ’ έσφαζε και κάτι

αιμορροΐδες σιχαμένες … Θεραπεύει την ακμή, τα κρεατάκια, την ημικρανία, τον τριχοφάγο, την δυσπεψία

και γενικά είναι ο γιατρός στο σπίτι σας αυτοπροσώπως!

Είναι ανατομική. Κάθεστε και αμέσως κάνετε Αααααα και μαζί σας κάνουν και οι άλλοι που σας βλέπουν Αααααα!

Και δεν είναι μόνον αυτά! Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα θα στρώσει το δέρμα σας, θα κάνετε μαγουλάκι φράπα ενω συγχρόνως θα

βελτιωθεί η στάση τους σώματός σας και θα προσέξετε ότι αρχιζετε να περπατάτε κορδωτά σαν μπαλαρίνα των Μπολσόι, σαν τον Πιλάτες

τον ίδιο μη σα πω! Μιλάμε για θαύμα, όχι μπαρμπούτσαλα!

Μην πιστέψετε μερικούς που θα σας πουν πως έχει καρφιά. Είναι κάτι φακίρηδες που έληξε η σύμβασή τους.

Ούτε αν ακούσετε εκεί κάτι ψου ψου μου μου για ένα κουμπί εκτίναξης να δώσετε βάση… Κανείς δεν εκτινάσσεται, τουλάχιστον όχι

οικειοθελώς!

Είναι δε αυτή η “έξυπνη” καρέκλα, αδιάβροχη και με ειδικά φτερά προστασίας που θα σας κρατήσουν στεγνούς και χαρούμενους έτσι ώστε

και να κατουρηθείτε απ’την χαρά σας που επιτέλους την αποκτήσατε, αυτή δεν θα πάθει τίποτα και σεις δεν θα συγκαείτε!

Μυρίζει υπέροχα, συνήθως θυμάρι, γιατί είναι πασαλειμμένη με αγνό παρθένο μέλι, αλλά και θάλασσα συνάμα, γιατί είναι γνωστόν τοις πάσι

πως το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι!

Όποιος και αν κατάφερε ποτέ να σηκωθεί το έκανε για να καθίσει σε κάποια άλλη καρέκλα, μεγαλύτερη.

Υπάρχουν βέβαια φήμες για ανθρώπους που μπόρεσαν να σηκωθούν και να μην ξανακαθίσουν αλλά πιστεύω πως πρόκειται για αστικό

μύθο…

Κατά την δική μου ταπεινή άποψη, αν σηκώθηκαν ποτέ το έκαναν γιατί κάποιος άλλος τους σήκωσε δια της βίας, είτε για να καθίσει αυτός,

είτε για να την χαρίσει σε κάποιον δικό του.

Επίσης παίζει και η πιθανότητα να τους έπιασαν …στον ύπνο (τώρα αν μπορούσατε να με δείτε θα σας έκλεινα το μάτι με νόημα, δεν έχει

ιδιαίτερη σημασία αν είναι το αριστερό ή το δεξί…και τα δυο τσακίρικα τα‘χω, φτου να μην με ματιάξω )

Αυτή η καρέκλα περιλαμβάνει στα έξτρα της δερμάτινη επένδυση, αντιθαμπωτικούς καθρέφτες για να βλέπετε και την πλάτη σας,

λασπωτήρες για ευνόητους λόγους καθώς ΚΑΙ παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αν και αυτό το τελευταίο μερικές φορές μπορεί να αποβεί

μοιραίο…καθώς σούρνονται και ηλεκτροπληξίες.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορείτε απλά να την σκαπουλάρετε με μια όχι και τόσο επιτυχημένη περμανάντ. Αλλά για την περίπτωση

που σας κάτσει η στραβή καλό είναι να αποφύγετε πριν να έχετε δει το τρέιλερ της ταινίας Πράσινο Μίλι …εκτός κι αν έχετε κάποιο ρελιέ

ασφαλείας ή τα ‘χετε μιλήσει με κανένα τζιμάνι ηλεκτρολόγο. (πάλι ματάκι σας κλείνω) (όχι, δεν έχω τικ).

Το σίγουρο είναι ένα, το κάθισμα είναι θερμαινόμενο!

Προσοχή. Δεν πωλείται στα καταστήματα.

Είναι σημαντικό τώρα αυτό που σας λέω γιατί πρέπει να έχετε τα μάτια σας 4 και τους άλλους καθιστούς τριγύρω από κοντά.

Συνήθως ειναι κληρονομικό το χάρισμα της κι ας μην αναγράφεται σε καμιά διαθήκη.

Αν καταφέρετε να την αποκτήσετε θα λάβετε μαζί μια ολοκαίνουργια πένα Mont Blanc, απ’ αυτές που γράφουν πάνω το μονόγραμμά σας

και στράφτουν στις κάμερες σαν ντισκομπάλες της Αυτοκίνησης (αρχαίος λατρευτικός ναός του θεού Τραβόλτα, χάθηκε μαζί με την

Ατλαντίδα. Αναζητούνται έκτοτε με silver alert ακόμα και αυτοί που τις έψαχναν!)

Και θα κλείσω αυτό το αφιέρωμα σ’αυτό το θαύμα της ξυλουργικής με μιαν ευχή.

Να πεθάνω όρθια.

* Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr