Νίκος Βασιλειάδης
(Συντονιστής “Κέντρων Δια Βίου Μάθησης”
Υπεύθυνος Επικοινωνίας – Δημοσιότητας)

…Και εδώ αναπόφευκτα έρχεται το ερώτημα της Γερμανίας η οποία αντιπροσωπεύει στις περισσότερες κατασκοπευτικές ιστορίες, πρώτη αυτή, με δεύτερη την Σοβιετική ένωση, (λόγω ψυχρού πολέμου), το κακό. Φαίνεται τελικά πως οι Γερμανοί είναι η πιο προσφιλής προσωποποίηση του κακού στην μυθιστοριογραφία. Γιατί;

Κατάφεραν να προκαλέσουν δύο παγκόσμιους πολέμους και να τους χάσουν και τους δύο, ενώ τώρα που γράφονται τα όσα διαβάζετε, έχουν προκαλέσει έναν τρίτο, οικονομικό αυτή τη φορά, για την ώρα τουλάχιστον πόλεμο.

Οι αιτίες που η Γερμανία έχασε τους δύο παγκόσμιος πολέμους είναι πολλές. Ωστόσο, και στους δύο προηγούμενους πολέμους, οι βασικές αιτίες ήταν η πίστη στη δική της ανωτερότητα, έναντι των άλλων και η ισχυρογνωμοσύνη των ηγετών της, η οποία, κυριολεκτικά, την κατάστρεψε.

Οι Γερμανοί προκάλεσαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως εδώ στην ιστορία που μας αφηγείται ο Μπάχαν, ενώ μπορούσαν να τον έχουν αποφύγει, προκαλώντας την Αυστρία να επιτεθεί στην Σερβία μετά την πολιτική δολοφονία του πρίγκιπα διάδοχου του θρόνου της Αυστροουγγαρίας, Φραγκίσκου Φερδινάνδου, που επισκεπτόταν με τη σύζυγό του το Σεράγεβο, τον Ιούνιο του 1914.

Στις 28 Ιουνίου του 1914, ο Αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος και η σύζυγός του, δούκισσα Σοφία, διέσχιζαν με την αυτοκρατορική άμαξα έναν από τους κεντρικούς δρόμους του Σεράγεβο. Δυο Σέρβοι φοιτητές, ο Γαβρίλος Πρίνσιπ και ο Νετζέλκο Γαβρίνοβιτς του βγήκαν μπροστά. Ο Γαβρίνοβιτς αστόχησε. Οι πυροβολισμοί του Πρίνσιπ επέφεραν ακαριαία αποτελέσματα. Ο 41χρονος διάδοχος έπεσε νεκρός. Το ίδιο και σύζυγός του, Σοφία. Εδώ είναι προφανέστατα και το πραγματικό γεγονός που ενέπνευσε τον Μπάχαν για μια ιστορία με πολιτική δολοφονία η οποία ξεκινά έναν παγκόσμιο πόλεμο. Η Γερμανία αν και γνώριζε ότι, στην περίπτωση αυτή, θα επέμβει και η Ρωσία πίεσε τον αυτοκράτορα της Αυστροουγγαρίας, Φραγκίσκο Ιωσήφ να κηρύξει τον πόλεμο στην Σερβία παρά τις προσπάθειες της Βρετανίας η οποία πρότεινε τη σύγκληση τετραμερούς διάσκεψης ειρήνης στο Λονδίνο. Ο πόλεμος σύντομα επεκτάθηκε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και 19 εκατομμύρια στρατιώτες ρίχνονταν στην παράλογη φωτιά του πολέμου.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι από τον τον Κάιζερ, μέχρι τον τελευταίο γερμανό εργάτη, όλοι οι Γερμανοί είχαν ακλόνητη πίστη στην γερμανική υπεροχή.

Χρειάστηκαν τέσσερα αιματοβαμμένα χρόνια και η πίεση των Συμμάχων, μέσω του βρετανικού ναυτικού αποκλεισμού, για να πειστούν οι Γερμανοί ότι δεν είναι υπεράνθρωποι, αλλά κοινοί άνθρωποι που μπορούν να πεινάσουν, όπως όλοι οι άλλοι. Έτσι και μετά από μια σειρά αιματοβαμμένων μαχών το 1918, υποχρεώθηκαν να συνθηκολογήσουν.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Χίτλερ, εμποτισμένος στην θεωρία του Πανγερμανισμού, αποδείχθηκε η νέα ενσάρκωση του κακού που οδήγησε στην καταστροφή ολόκληρο τον πλανήτη. Ένας εμμονικός παράφρονας, που απαγόρευε στους άνδρες του να υποχωρούν, ακόμα και όταν όλα ήταν χαμένα, όπως στο Στάλινγκραντ, το 1942, στην Τυνησία, το 1943, και στη Λευκορωσία το 1944 ή όταν βομβάρδιζαν οι Αμερικανοί το Βερολίνο αρνούνταν να αποδεχτεί ότι είναι δυνατόν ένας “κατώτερος” λαός να νικήσει την Άρια φυλή των Γερμανών.

Ο πόλεμος τελείωσε. Η Γερμανία ηττήθηκε, αλλά διασώθηκε, εν πολλοίς εκμεταλλευόμενη την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Ανέκαμψε, χάρη στην οικονομική στήριξη των πρώην εχθρών της και εξελίχθηκε στην πρώτη ευρωπαϊκή οικονομική δύναμη και μια από τις μεγαλύτερες του κόσμου.
Έτσι οι Γερμανοί “ξέχασαν” και τι έκαναν στο παρελθόν, με πόσα μνήματα γέμισαν τον πλανήτη αλλά και που οφείλουν το “γερμανικό οικονομικό θαύμα” και κατέληξαν και πάλι στην εμμονική τους ιδέα ότι είναι ο καλύτερος, ο ανώτερος, λαός στον κόσμο. Η ιστορία θα δείξει με ποιον τρόπο ακόμη για μια φορά θα ηττηθούν, γιατί η ηγεμονία τους στηρίζεται σε κάτι πρόσκαιρο και μεταβαλλόμενο, την ισχύ και την άφρονα εξουσία και όχι σε κάτι διαχρονικό, όπως είναι ο ανθρωπισμός και το δίκαιο που απορρέει από τις ιδέες του.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr