Δήμητρα Παπαναστασοπούλου 

Γιός του ιερέα Αναστασίου- αποκαλούμενου Παπαναστασίου- και της Άννας (ή Σωσάννας), ο Γεώργιος Γεννάδιος γεννήθηκε στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης, όπου είχαν καταφύγει οι γονείς του, λόγω της ωμότητας των Τούρκων στα Δολιανά του Ζαγορίου, όπου διέμεναν. Υπήρξε λόγιος και διδάσκαλος του Γένους, καταφέρνοντας, όχι μόνο να μεταδίδει γνώση, αλλά να εξοικειώνει τους μαθητές του με το βαθύτερο νόημα της κλασικής παιδείας, με απώτερο σκοπό την δημιουργία ιδανικών για την ελευθερία και την εθνική απελευθέρωση.

Αρκετοί από τους μαθητές του απετέλεσαν μέλη του Ιερού Λόχου.

Έχασε τον πατέρα του σε πολύ μικρή ηλικία και η μητέρα του επέστρεψε στα Δολιανά, όπου διέμεναν οι συγγενείς της. Έτσι, ο Γεώργιος ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στα Δολιανά και τη συνέχισε στα Ιωάννινα.

Το 1797, μόλις έντεκα ετών, τον έστειλαν σε έναν θείο του, ο οποίος ήταν ηγούμενος σε μοναστήρι του Βουκουρεστίου. Εκεί, στάθηκε τυχερός και μαθήτευσε κοντά στον διάσημο λόγιο, διαφωτιστή και δάσκαλο Λάμπρο Φωτιάδη(1752-1805).

Ενώ άρχισε να σπουδάζει Ιατρική, γρήγορα τον κέρδισε η φιλολογία και το 1804 φοίτησε στο πανεπιστήμιο της Λειψίας, με καθηγητή τον Ερνέστο Βέμπερ.

Επέστρεψε στο Βουκουρέστι το 1814 και άρχισε να εργάζεται ως οικοδιδάσκαλος. Αργότερα δίδαξε στην περίφημη Αυθεντική Σχολή Βουκουρεστίου, ως βοηθός του Νεόφυτου Δούκα, ο οποίος δίδασκε εκεί.

Το 1817 προσκλήθηκε στην Οδησσό να οργανώσει την Ελληνική Εμπορική Σχολή και γνώρισε τον τσάρο Αλέξανδρο Α΄και τον Ιωάννη Καποδίστρια. Έμεινε εκεί και δίδαξε τρία χρόνια, εμψυχώνοντας το ελληνικό στοιχείο και εκδίδοντας το εξάτομο έργο «Στοιχειώδης Εγκυκλοπαίδεια Παιδικών Μαθημάτων», συνεργαζόμενος με τον Γεώργιο Λασσάνη, ένα μνημειώδες έργο που αποτελεί την πρώτη σειρά παιδικών βιβλίων.

Ήδη μυημένος στην Φιλική Εταιρία, επιστρέφει το 1820 στο Βουκουρέστι για να προετοιμάσει τον αγώνα εναντίον των Τούρκων. Μετά την αποτυχία στο Δραγατσάνι επέστρεψε στην Οδησσό και μετά στη Λειψία για να ολοκληρώσει τις φιλοσοφικές και θεολογικές του σπουδές.
Το 1824 τον βρίσκει στο Ναύπλιο και το 1826 στην εκστρατεία της Καρύστου. Στην ανατολή της μικρής ελεύθερης Ελλάδας, ο Γεώργιος Γεννάδιος ασχολείται με το ορφανοτροφείο της Αίγινας και τον σχηματισμό της δημόσιας βιβλιοθήκης της πρώτης πρωτεύουσας της Ελλάδας.
Το 1829 ο Καποδίστριας του ανέθεσε την συγκρότηση της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Από αυτή τη θέση οργάνωσε το Κεντρικό Σχολείο της Αίγινας, στο οποίο διετέλεσε και διευθυντής, ενώ από το 1835 και μέχρι το τέλος της ζωής του υπηρέτησε ως Γυμνασιάρχης στο Α΄Γυμνάσιο Αθηνών.

Συγχρόνως, δίδαξε στο Αρσάκειο, στη Ριζάρειο και στο Παναεπιστήμιο της Αθήνας. Το 1838 αναγορεύθηκε επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Λειψίας, ένας τίτλος που δόθηκε για πρώτη φορά σε Έλληνα.

Ήταν παντρεμένος με την Άρτεμη Μπενιζέλου- της γνωστής αθηναϊκής οικογένειας των Μπενιζέλων- και απέκτησε οκτώ παιδιά(τέσσερα αγόρια και τέσσερα κορίτσια).

Είχε την τύχη να διακριθούν τα περισσότερα στην πολιτική, στις τέχνες και στα γράμματα.

-Ο Αναστάσιος υπήρξε πολιτικός και καθηγητής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, ο Ιωάννης συλλέκτης, διπλωμάτης και αυτός που δώρισε έναν αξιόλογο αριθμό βιβλίων στην Γεννάδειο Βιβλιοθήκη (εξ ού και η ονομασία της), ο Παναγιώτης έγινε γεωπόνος και η Κλεονίκη ζωγράφος.

Πέθανε στην Αθήνα το 1854, κατά τη διάρκεια επιδημίας πανώλης.