Τζίνα Δαβιλά

Η απόλυτη υποκρισία των Αμερικανών – θα έρθω και στα δικά μας – είναι η ακραία αντίδραση στο παγιωμένο αμερικανικό σύστημα. Η καταστροφή που προκλήθηκε από τους πολίτες μετά την σοκαριστική εν ψυχρώ δολοφονία του αφροαμερικανού George Floyd από τον αστυνομικό της Μινεσότα, είναι αναμενόμενη αντίδραση. Αλλά: η αμερικανική αστυνομία εγκληματεί όπου και όταν της δοθεί η ευκαιρία. Δεν είναι νέο φαινόμενο. Της δολοφονίας George Floyd ακολουθούν άλλες δύο, μία ενός διαδηλωτή και μία ενός αστυνομικού , οι οποίοι αστυνομικοί “πολεμούν” σώμα με σώμα με τους εξαγριωμένους διαδηλωτές εκ των οποίων κάποιοι ήθελαν απλά τον σπινθήρα για να προκαλέσουν καταστροφές. Η απάντηση του πλανητάρχη που ήθελε να κάνει ξανά σπουδαία την Αμερική -θυμάστε το προεκλογικό “make America great again” – ήταν η δήλωση ότι αν οι διαδηλωτές πειράξουν το φράχτη του Λευκού Οίκου θα αμολήσει τα πιο φοβερά όπλα και σκυλιά εναντίον τους. Δήλωση Αμερικανού Προέδρου! Ποιοι, όμως, εξέλεξαν τον Τράμπ; Οι Αμερικανοί. Ακόμη και η νοθεία να χρησιμοποιήθηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα (γεγονός που όλο και συχνότερα συμβαίνει ανά τον κόσμο), δεν είδαμε κάποια συγκλονιστική αντίδραση από τους Αμερικανούς πολίτες επί της θητείας του. Μόνο θυμό και κενές πράξεις.

Η βραβευμένη με όσκαρ αμερικανική ταινία “Οι τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μιζούρι” διαπραγματεύεται μεταξύ άλλων και την αστυνομική βία που συνοδεύεται από μπόλικη μπύρα ανά χείρας από τις 10 το πρωί, από μπόλικο χόρτο και ό,τι άλλο καπνίζεται, και από μπόλικη βία που ασκείται από τους έχοντες εξουσία, δηλαδή τους αστυνομικούς σε πολίτες ανεξαρτήτως χρώματος. Στη λεπτομέρεια της ταινίας παρατηρούμε, όσοι διαβάζουν ανάποδα τα γεγονότα, να αναλαμβάνει την εξυγίανση του Αστυνομικού Τμήματος του Έμπινγκ ως επικεφαλής ένας νέγρος  υψηλόβαθμος Αστυνομικός.

Μήνυμα 1ο*: η ισορροπία-δικαιοσύνη έρχεται από ανθρώπινη ομάδα που έχει δεινοπαθήσει στα χέρια των “πολιτισμένων” λευκών,

Μήνυμα 2ο: η κεντρική Αμερική είναι ό,τι χειρότερο σε επίπεδο Δικαιοσύνης και Δικαιωμάτων προεξάρχουσας ελεεινών συμπεριφορών της Αστυνομίας.

Ο Ομπάμα καταδικάζει τη δολοφονία νέγρου μπερδεύοντας το αυτονόητο αιώνων με το “δεν πρέπει να θεωρείται κάτι φυσιολογικό στην Αμερική του 2020…” Δηλαδή ήταν διαπραγματεύσιμο στην Αμερική του 1920; Δεν αποτελεί αυτονόητο ότι η ανθρώπινη ζωή είναι αξία σε όποιο μήκος και πλάτος του πλανήτη υπάρξει; Η αστοχία του τέως Αμερικάνου Προέδρου εκτιμώ ότι θα αφήσει εποχή αν δεν την διορθώσει πάραυτα.

Και μια ματιά στα συλλογικά και οικουμενικά. Στα αντιφατικά εν γνώσει και εν αγνοία μας. Τι μας εκπλήσσει ως πολίτες; Η δολοφονία του George Floyd; Η αντίδραση της Αστυνομίας; Η αντίδραση του Τραμπ; Τι από αυτά μας είναι άγνωστα; Όλα συμβαίνουν κάτω από τη μύτη μας και όλα τα αντιλαμβανόμαστε, αλλά ποτέ δεν αντιδράμε μαζικά και με πάθος. Γιατί είναι ανθρώπινο, τελικά, να υπερισχύει στη ζυγαριά  η μικροαστική καθημερινότητά μας, ο άθλιος εαυτός μας συγκριτικά με το άδικο που χτυπά την πόρτα του άλλου. Και να επιστρέφουμε ανεπιστρεπτί στην ησυχία μας νοιώθοντας λίγο άσχημα, λίγο άβολα, λίγο ευλογημένα που δεν είμαστε εμείς στη θέση του αδικημένου. Υποκριτές είμαστε κι εμείς.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι οι ασυνείδητες αντιφάσεις για έναν ολόκληρο πλανήτη. Από τη μια το καταφύγιο των πάντων, από την άλλη η καταστροφή του πλανήτη. Αντιφατικοί είμαστε όλοι μας κάπου-κάπου ή και συχνότερα. Οι συνειδητά αντιφατικοί είναι οι λίγοι. Αυτοί μπορούν να διαχειριστούν τα γεγονότα. Γιατί τα βλέπουν να έρχονται. Και είναι σε θέση να τα διαχειριστούν ευκολότερα από άλλους. Στην παρούσα αφορμή εξέγερσης  των Αμερικανών, το αποτέλεσμα θα είναι πάλι μηδενικό. Διότι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Διότι κανείς, εν τελεί, δεν μπορεί να αλλάξει το Σύστημα που μας έχει όλους εγκλωβίσει. Οι διάττοντες αστέρες Ανθρωπισμού και Δικαιοσύνης θα πνίγονται μπροστά στα συμφέροντα ενός δειλού ψυχικά πλανήτη.  Η αρχοντιά είναι ελληνική, είναι οικουμενική και είναι για λίγους. (Η ελληνικότητα δεν υπήρξε ποτέ ελληνική. Ήταν ανέκαθεν Οικουμενική).

Όταν ο Κορκονέας δολοφόνησε τον 15χρονο Γρηγορόπουλο κάηκε η Αθήνα. Εκτός από τις ακραίες, απολίτιστες αντιδράσεις, έγιναν  συλλαλητήρια, διαδηλώσεις, πορείες υπέρ του Γρηγορόπουλου και κατά του Κορκονέα. Όταν ο Ζακ Κωστόπουλος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τους αστυνομικούς, η κοινωνία αντέδρασε πάλι μαζικά. Όταν δυο ανθρωπόμορφα βίασαν, σκότωσαν και μισοπεθαμένη  γκρέμισαν την Ελένη Τοπαλούδη από τον βράχο στη θάλασσα της Ρόδου, δεν είδα και πολλούς να υπερασπιστούν την φοιτήτρια, την αθωότητα, την γυναίκα, την προσωπικότητα, την οικογένεια της δολοφονημένης στο νησί. Ή μάλλον κάτι σύντομο οργάνωσε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου αποτίοντας φόρο τιμής στην εκλιπούσα. Αυτό όλο κι όλο. Οι λοιποί πολίτες του κοσμοπολίτικου νησιού…σιγή ιχθύος. Δεν είναι μόνο του George Floyd αναλώσιμη η ζωή. Είναι και άλλων. Για όσο η ανθρωπότητα θα σκέπτεται τα συμφέροντα, θα δειλιάζει  αρνούμενη τον αυτονόητο  αυτοσκοπό της.  Να γράφει το όνομά της μόνο με κεφαλαία γράμματα.-

ΥΓ: Στον αστερίσκο*: ανέκαθεν πίστευα και είμαι πεπεισμένη ότι στα σχολεία πρέπει να ενταχθούν οι κινηματογραφικές  ταινίες ως μέθοδος παίδευσης και καλλιέργειας.  Αποτρέποντας το κακό, καλλιεργώντας το καλό. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις κυρίες/τους κυρίους  Υπουργούς/Υφυπουργούς. Στην πλειονότητά τους χωρίς υγιές πάθος, χωρίς έμπνευση, χωρίς όραμα, χωρίς ανθρωπιστικούς στόχους.

31/5/2020

George Floyd με την οικογένειά του από το facebook του αδελφού του Terrence

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr