Βαγγέλης Παυλίδης

Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του  

“Κι αυτοί που χόρευαν θεωρήθηκαν τρελλοί απο εκείνους που δεν μπορούσαν να ακούσουν την μουσική”

Friedrich Nietzsche

Παραγεμισμένο όπως ήταν με φιλοσοφικές ιδέες και ποίηση θα έλεγα κανείς πως το μυαλό του Νίτσε δεν θα είχε χώρο για την μαγειρική. Η αλήθεια είναι πως γενικά το φαγητό του δημιουργούσε περισσότερο προβλήματα παρά ευχαρίστηση. Πάσχοντας απο δισπεψία ταξίδευε πάνω κάτω απο την Γαλλική Ριβιέρα στην Ιταλία αποφεύγοντας τα εστιατόρια όπου “συνηθίζει κανείς να τρώει υπερβολικά -γι αυτό και δεν μ’ αρέσει να να τρώγω εκεί”.

Αντιμετώπισε όμως το φαγητό και φιλοσοφικά, λογαριάζοντας την ηθική του επίδραση, αν δηλαδή ενισχύει ή εξασθενεί το ισχυρό άτομο. Έτσι, ασκεί κριτική στην χορτοφαγία που την θεωρεί μια “σαχλαμάρα” που οδηγεί στην εξάρτηση: “Η χορτοφαγία όμως έχει και πιο λεπτές επιπτώσεις που περιλαμβάνουν ιδέες και αισθήματα με ναρκωτικά αποτελέσματα. Αυτό φαίνεται απο το γεγονός οτι αυτοί που προβάλλουν υπνωτικούς τρόπους σκέψης και αισθημάτων, όπως μερικοί Ινδοί γκουρού, εξυμνούν την απόλυτα χορτοφαγική δίαιτα που πολύ θα ήθελαν να την επιβάλλουν με νόμο στις μάζες.”

Την ίδια αρνητική επίδραση είχε και το ρύζι που οδηγεί σε εξάρτηση απο το όπιο και οι πατάτες που δημιουργούν εξάρτηση απο το αλκοόλ.

Με την πάροδο όμως του χρόνου, ο Νίτσε αναθεώρησε τις απόψεις του -για τα εστιατόρια τουλάχιστον. Άρχισε να συχνάζει σε διάφορες “τρατορίες”, μαθαίνοντας να μαγειρεύει παρακολουθόντας τους άλλους και υμνόντας τα όσα μάθαινε: “Μινεστρόνε ή ριζότο, μια καλή μερίδα κρέας, λαχανικά και ψωμί.

Τρώγω με την μεγαλύτερη ηρεμία ψυχής και στομάχου”.

Στην Γένοβα, η σπιτονοικοκυρά του του έμαθε να τηγανίζει αγγινάρες και να χτυπά αυγά για “Torta di carciofi”. Στο Sorrento πάλι η υπηρέτριά του έμαθε τα μυστικά για το τέλειο ριζότο. Θα γράψει στην μητέρα του: “Κάποια μέρα θα σε μάθω να φτιάχνεις ριζότο. Τώρα ξέρω”.

Στις 3 Γενάρη 1889, ο μεγάλος φιλόσοφος, κριτικός τέχνης, ποιητής και συνθέτης θα υποστεί νευρική κρίση και θα συλληφθεί από την αστυνομία του Τορίνου για διατάραξη της τάξης. Λέγεται όταν έγινε μάρτυρας του άγριου μαστιγώματος ενός αλόγου έτρεξε, το αγκάλιασε για να το προστατέψει κι ύστερα κατέρευσε στο έδαφος έχοντας χάσει τελείως τα λογικά του. Πέρασε τα επόμενα 11 χρόνια της ζωής του σε απόλυτο πνευματικό σκοτάδι. Πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, 25 Αυγούστου 1900.

Η σύνδεση του ονόματος και των ιδεών του με τον Χίτλερ και τον φασισμό οφείλεται στον τρόπο που η αδελφή του που ήταν παντρεμένη μ’ έναν διάσημο ρατσιστή και σωβινιστή, τον Bernhard Förster μεταχειρίστηκε τα έργα του ( πλαστογραφόντας τα πολλές φορές) έτσι ώστε να υπηρετούν τις ιδέες του συζύγου της.