Βαγγέλης Παυλίδης

Πολλές γιορτές και επέτειοι πέσανε μαζεμένες αυτές τις μέρες κι έτσι η σημερινή ανάρτηση είναι ετεροχρονισμένη -ελαφρά.

Μια μέρα σαν κι εχθές λοιπόν, την 1 Ιανουαρίου1818, πρωτοκυκλοφορούσε το βιβλίο “Φρανκενστάιν, ή ο Σύγχρονος Προμυθέας”, της Mary Shelley. Πόσες φορές το έχω διαβάσει απο τότε που ‘μουν 15; Ξέρω κι εγώ;

ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΪΝ ή ο Σύγχρονος Προμηθέας

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

…Πολλές και μεγάλες ήταν οι συζητήσεις ανάμεσα στον Λόρδο Βύρωνα και τον Shelley στις οποίες ήμουν αφοσιωμένη αλλά μάλλον σιωπηλή ακροάτρια. Στην διάρκεια μιας απ’ αυτές συζητήθηκαν διάφορες φιλοσοφικές θεωρίες και ανάμεσά τους η φύση της αρχής της ζωής και κατα πόσο υπήρχε η πιθανότητα να ανακαλυφθεί αυτή και να μεταδοθεί. Μίλησαν για τα πειράματα του Dr. Darwin που διατήρησε ένα κομμάτι από σκουλίκι σε γυάλινη θήκη εως ότου, με κάποιο θαυμαστό τρόπο άρχισε να κινείται… Ίσως ένα πτώμα να μπορεί να ζωντανέψει. Ο γαλβανισμός έχει δώσει τέτοια δείγματα: ίσως τα τεμάχια που συνθέτουν ένα πλάσμα να μπορούν να κατασκευαστούν, να συναρμολογηθούν και να εμφυσηθούν με ζωτική θερμότητα….

Όταν έβαλα το κεφάλι στο μαξιλάρι δεν κοιμήθηκα, ούτε μπορώ να πω πως σκεφτόμουνα. Απελευθερομένη η φαντασία μου με κατέλαβε και με οδήγησε, χαρίζοντας στις διαδοχικές εικόνες που έρχονταν στο μυαλό μου με μια ζωντάνια πολύ πέρα απο απο τα συνηθισμένα όρια του ονείρου. Είδα… είδα τον χλωμό μελετητή ανίερων τεχνών να γονατίζει πλάι στο πράγμα που είχε συναρμολογήσει. Είδα το βδελυρό φάντασμα ενός άνδρα ξαπλωμένου που, με κάποια ισχυρή μηχανή, να δείχνει σημεία ζωής…

Μαίρη Σέλλεϋ

Λονδίνο, 15 Οχτωβρίου 1831

With so many holidays and anniversaries this post comes late by one day.
It was on a day like yesterday, 1 January 1818, that Mary Shelley’s “Frankenstein; or, The Modern Prometheus” was published. How many times have I read it since I was 15? Do I know?…

FRANKENSTEIN or the Modern Prometheus

PREFACE

….Many and long were the conversations between Lord Byron and Shelley to which I was a devout but nearly silent listener. During one of these, various philosophical doctrines were discussed, and among others the nature of the principal of life, and whether there was any probability of its ever being discovered and communicated. They talked of the experiments of Dr. Darwin… who preserved a piece of vermicelli in a glass case till by some extraordinary means it began to move with voluntary motion… Perhaps a corps would be reanimated; galvanism had given token of such things; perhaps the component parts of a creature might be manufactured, brought together, and endued with vital warmth…
When I placed my head on my pillow, I did not sleep, nor could I be said to think. My imagination, unbidden, possessed and guided me, gifting the successive images that arose in my mind with a vividness far beyond the usual bounds of reverie. I saw—with shut eyes, but acute mental vision, —I saw the pale student of unhallowed arts kneeling beside the thing he had put together. I saw the hideous phantasm of a man stretched out, and then, on the working of some powerful engine, show signs of life, and stir with an uneasy, half vital motion.

Mary Shelley

London, 15 October 1831