* Ο Πάνος Βενέρης είναι Αρχιτέκτων Μηχ. Msc.,

Δντης Περιβάλλοντος – Χωροταξίας Δωδ/σου της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.

H λεγόμενη «φωτογραφία δρόμου» ή κατά το Ελληνικότερο ….“street photography”, είναι νομίζω το πιο δύσκολο αλλά και το πιο συναρπαστικό είδος φωτογραφίας. Μη όντας στατική, αποτυπώνει μια στιγμή που είναι μοναδική, θέλει αμεσότητα και ταχύτητα στο κλικ, ορισμένες φορές απαιτεί θάρρος αλλά και θράσος για να μη χάσεις το «θέμα» που συνήθως είναι κάποιο πρόσωπο ή ομάδα ανθρώπων και αν πετύχει (γιατί ελάχιστες αξίζουν) μπορεί να περάσει μήνυμα που δεν θα περιγραφόταν με λόγια. Σχεδόν όλες οι φωτογραφίες που έγραψαν ιστορία, έχουν κάτι από «street».

Η φωτογραφία που σας παρουσιάζω, είναι μια «light» εκδοχή του είδους αυτού. Μια καθημερινή σκηνή που όμως για να έχει κάποια αισθητική ή άλλη αξία, ήταν θέμα ενός δευτερολέπτου.

Περπατώντας το καλοκαίρι στις Αρχάνες Ηρακλείου, ένα καταπληκτικό παραδοσιακό χωριό η ευρύτερη περιοχή του οποίου ήταν ο αμπελώνας του παλατιού της Κνωσού (εκεί ήταν τα Μινωικά πατητήρια και τόσα άλλα), είδα ότι βλέπετε, μόνο που στο ίδιο τραπέζι που ήταν η ευγενική φυσιογνωμία που διάβασε την εφημερίδα του, ήταν και κάποιοι φασαριόζοι που δεν «κολλούσαν» με το θέμα. Αφού τράβηξα τη μηχανή όπως ο … Λούκυ Λούκ το πιστόλι του, ή ο …Σλούκυ Λουκ το …τρίποντο, δεν μου έβγαινε στο κάδρο γιατί θα συμπεριελάμβανα και την ανεπιθύμητη παρέα. Χρειάστηκε να μετακινηθώ ελάχιστα για να τραβήξω αυτό που ήθελα. Και αφού το έκανα, το επόμενο δέκατο του δευτερολέπτου με πήρε χαμπάρι ο κύριος, με ψιλοαγριοκοίταξε, έκανα ότι φωτογραφίζω γενικά, αλλά στο μεταξύ είχα προλάβει!… Νομίζω ότι το αποτέλεσμα έχει κάποια αρμονία και σίγουρα παραπέμπει σε άλλους καιρούς αφού από τότε που μπήκαμε στην ηλεκτρονική εποχή, τέτοιες σκηνές πια σπανίζουν.

Φθινόπωρο για τα καλά!

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The articleexpresses the views of the author

iPorta.gr