Βαγγέλης Παυλίδης

Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του 

Άλλα ετοιμαζόμουνα να γράψω σήμερα, μα τα γεγονότα μ’ αναγκάζουν να κάνω στροφή.

Πριν τρεις μέρες, στις 21/7, έγραφα σ’ αυτό το μπλογκ με τον τίλο “Ρόδος, η ανεμόεσσα και ηλιούσα”: ” … σκέφτομαι πόσες φορές το έχουμε κάψει το νησί μας… κάποιος ηλίθιος θα ψήσει σουβλάκια στο ύπαιθρο, κάποιος θα κάψει χόρτα, κάποιος θα πετάξει τσιγάρο, κάποιος θ’ ανάψει ένα σπίρτο… Ας ελπίσουμε πως η ανθρώπινη βλακεία και αδιαφορία δεν θα δουλέψουν ετούτο το καλοκαίρι.”

Ε, λοιπόν,το κάψαμε πάλι το νησί! Νέα δασική φωτιά στην Ρόδο, με την έκταση της καταστροφής να μου είναι άγνωστη την στιγμή αυτή μα φαίνεται πως, κοντά μεσάνυχτα πια, ακόμα καίει. Ξέρω όμως τον τόπο της φωτιάς, το πυκνό και καταπράσινο πευκοδάσος, το δύσβατο έδαφος, ό,τι είχε απομείνει απο την προπέρσινη φωτιά. Όλο το απόγευμα παρακολουθούσαμε το μαύρο σύννεφο ν’ απλώνεται στον ορίζοντα.

Τώρα θα’χουμε πάλι τις ίδιες κραυγές: Σας τόχαμε πει, μας τό’χατε πει, δεν τους τό’χανε πει. Φταίτε, δεν φταίμε, φταίνε οι άλλοι κι οι παράλλοι και οι παρακάτω. Δεν λάβατε μέτρα, λάβαμε και παραλάβαμε, τ’ αμελέτητά μας λάβατε. Κι όλοι αυτοί που φταίνε ή δε φταίνε και πώς να φταίνε είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι που έφταιγαν ή δεν έφταιγαν ή μπορεί να έφταιγαν, χτες και προχτές και πέρυσι και πρόπερσι. Νομάρχες, περιφερειάρχες, δημάρχοι, παραδημάρχοι, υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι. Οι ίδιοι και οι ίδιοι που ρίχνουν ο ένας το φταίξιμο στον άλλο και βγαίνουν στο τέλος λάδι. Κι ύστερα είμαστε κι εμείς οι άσχετοι, οι ηλίθιοι, οι αγράμματοι, οι αρρωστημένοι, εμείς που βάζουμε τη φωτιά από άγνοια, από σκοπιμότητα, από διαστροφή. Και το νησάκι μας στάχτη. Τα πεύκα μας, τα ελάφια μας, οι αλοπούδες, οι πεταλούδες, οι ασβοί, οι ασκινοί, τα θυμάρια, οι λαγοί, τ’ ατσίδια στάχτη κι αυτά.

Θέλω να φωνάξω, να βρίσω, μα θα με βάλουν φυλακή. Γιατί η δικαιοσύνη θέλει αποδείξεις κι εγώ δεν έχω τέτοιες. Μα μέσα μου ξέρω καλά, όπως κι εσύ καλέ αναγνώστη, τι και ποιος φταίει. Αν φωνάξουμε όλοι μαζί ίσως κάτι ν’ αλλάξει.