Γιάννης Σιδέρης

«Φίλε Αχμέτ» ο ένας, ζεϊμπέκικα υπό την τεράστια αφίσα του Κεμάλ Ατατούρκ ο δεύτερος, κουμπαριλίκια με τον Ερντογάν ο τρίτος. Οι έλληνες πρωθυπουργοί σπάνε τα κοντέρ της φιλικής διάθεσης με τους εκάστοτε τούρκους πρωθυπουργούς. Αντιθέτως, ο Αχμέτ Νταβούτογλου, επιφανής καθηγητής που παίζει στα δάκτυλα την διεθνή πολιτική, σεβάστηκε τις διαδικασίες του πρωτοκόλλου και αποκάλεσε τον έλληνα πρωθυπουργό «αξιότιμο κ. Τσίπρα». Ο επαγγελματισμός κραυγάζει…

Ο κ. Τσίπρας δεν έμεινε στο «φίλε», που θα μπορούσε να είναι μια συνήθης, και μη ενδεδειγμένη διπλωματική έκφραση αβρότητας, για να σπάσει ο πάγος, αλλά έκανε λόγο και για την «θάλασσά μας», εννοώντας το Αιγαίο! (το είπε τρεις φορές!)

Σαφώς δεν σημαίνει ότι αναγνώρισε δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο, αλλά η φράση υπονομεύει εκ των πραγμάτων την οφειλόμενη διαπραγματευτική απόσταση και τις ελληνικές ενστάσεις, ενώ καταδεικνύει μια απλοϊκή ειρηνιστική (όχι ειρηνική) προσέγγιση, η οποία ενδεχομένως να υποδηλώνει ελλιπή επίγνωση των προβλημάτων των δύο κρατών στο Αιγαίο.

Το ίδιο καταδεικνύει και η έκφραση για το casus belli, που «είναι κατάλοιπο άλλης εποχής και δεν συνάδει με προσπάθειές μας για το κλίμα συνεργασίας», κατά τον έλληνα πρωθυπουργό. Βέβαια η Ελλάδα δεν τολμά να επεκτείνει στα 12 Ναυτικά Μίλια τα χωρικά της ύδατα (Διεθνής σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 82). Αυτό δεν είναι καθόλου άλλης εποχής. Είναι τωρινό και διαχρονικό, και η Τουρκία υπό την απειλή πολέμου αμφισβητεί διεθνώς νόμιμη και παραδεδεγμένη κυριαρχία της χώρας μας.

Όσον αφορά το προσφυγικό, έχει δίκιο ότι η Ελλάδα και η Τουρκία δεν είναι υπεύθυνες των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κεντρική Ευρώπη, με την έννοια ότι δεν δημιούργησαν αυτές το προσφυγικό, αλλά η επέμβαση των δυτικών. Ωστόσο, δεν θα συμφωνούσε εύκολα κάποιος με την ρήση του ότι «είναι απαράδεκτο να έχουμε υψηλής τεχνολογίας συστήματα και να μην μπορούν να εντοπίσουν τους διακινητές».

Η Τουρκία δεν είναι ένα φιλελεύθερο κράτος και, πολύ περισσότερο, δεν είναι ένα κράτος μπάχαλο. Όσοι έχουν επίγνωση της δραστηριότητας των τουρκικών κατασταλτικών αρχών, θεωρούν αδύνατο να μην γνώριζε το τουρκικό κράτος την δράση των διακινητών (προσωπικά επιμένουμε στην άποψη που έχουμε πολλάκις υποστηρίξει, ότι η ίδια η κυβέρνηση της Τουρκίας ξεκίνησε το ταξίδι των απελπισμένων προς την Ευρώπη μέσω της εύκολης ελληνικής κυβέρνησης, προκειμένου να τους χρησιμοποιήσει ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής).

Δεν είναι τα επί πλέον 3 δις που ζητεί η Τουρκία. Αυτά τα δικαιούται. Ένα κράτος που έχει να θρέψει 2,5 εκατ. πρόσφυγες που παρεπιδημούν στο έδαφός του, δικαιούται στην αρωγή της διεθνούς κοινότητας –πολλώ μάλλον της ευρωπαϊκής. Είναι και η απελευθέρωση της θεώρησης Βίζας που φαίνεται να παίρνει. Είναι και η επιτάχυνση των συνομιλιών για την ένταξή της στην Ε.Ε. Είναι και το παιχνιδάκι με την μετεγκατάσταση ένας για έναν, (ενδιαφέρουσα πρόταση κατά τον έλληνα πρωθυπουργό), όπου για κάθε ένα μετανάστη που θα δέχεται, θα στέλνει έναν πρόσφυγα στην Ε.Ε.. Αλλάχ οίδε αν αυτός θα είναι Σύρος πρόσφυγας…

Σαφώς θετικές είναι οι συμφωνίες που υπογράφηκαν μεταξύ των δύο χωρών. Βοηθούν στη βελτίωση του κλίματος, λόγω κοινών συμφερόντων, αλλά δεν είναι αυτές που θα καθορίσουν τις στρατηγικές των δύο χωρών.

Ανακοινώθηκε η αεροπορική σύνδεση Αθήνας – Άγκυρας, η ακτοπλοϊκή σύνδεση Θεσσαλονίκης – Σμύρνης, η κατασκευή υπερταχείας σιδηροδρομικής γραμμής, κατά μήκος της Εγνατίας οδού, που θα συνδέει την Κωνσταντινούπολη με την Θεσσαλονίκη και την Ηγουμενίτσα, την περαιτέρω εμβάθυνση των τουριστικών σχέσεων, την συνέχιση των επενδύσεων Ελλήνων και Τούρκων επιχειρηματιών στις δύο χώρες.

Ανακοινώθηκαν επίσης συμφωνίες και ανάμεσα σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα και σε ειδησεογραφικά πρακτορεία Ελλάδας Τουρκίας.

Ο κ. Νταβούτογλου δήλωσε «ελπίζουμε για τις επόμενες γενιές να υπάρξουν βελτιώσεις σε εκπαιδευτικό επίπεδο έτσι ώστε να βελτιωθούν οι σχέσεις μας και ως προς τα ιστορικά γεγονότα».

Αρκεί τα βιβλία να μην παραχαράσσουν την ιστορική αλήθεια και μιλάνε για απλούς «συνωστισμούς» στην προκυμαία της πόλης όπου υπογράφηκαν οι συμφωνίες.

   liberal.gr  

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr