«H Ζωή (ευτυχώς) είναι αλλού» για μια αληθινή κυρία της δημοσιογραφίας! Μας συντρόφευσε πολλά κυριακάτικα βράδια στην εκπομπή της ΕΤ 1 . Είναι παντρεμένη με τον σκιτσογράφο ΚΥΡ – κατά κόσμον Γιάννη Κυριακόπουλο – και έχουν δύο γιούς: τον Φίλιππο, εικαστικό στο επάγγελμα και τον Κώστα δημοσιογράφο. Ας γνωρίσουμε μια από τις πιο αξιοπρεπείς, σεμνές και σεβάσμιες κυρίες της ελληνικής δημοσιογραφίας. Την κ. Εύη Δαμανάκι-Κυριακοπούλου.

Σχολιάζοντας το χώρο της δημοσιογραφίας:

«Το κύκλωμα είναι δύσκολο, όταν θέλεις να είσαι μέσα στο κύκλωμα. Δεν μπήκα ποτέ μέσα σε κανένα κύκλωμα, δεν ανήκω κάπου, είμαι ελεύθερη, που σημαίνει ότι δεν έχω πιθανόν τις ευκολίες του κυκλώματος, αλλά και τις απορρίψεις του κατ’επέκτασιν. Είμαι έξω από το σύστημα, αλλά το υπηρετώ. Δεν έχω κανένα «ευαγγέλιο». Πορεύομαι με γνώμονα την ηθική που έχω μεγαλώσει, την παιδεία μου, την ανατροφή μου, προχωρώ όπως πιστεύω».

Είναι η ζωή αλλού;

« Η ζωή ελπίζουμε ότι είναι και αλλού। Εκεί, όπου οι πιθανές δυσκολίες και τα προβλήματα μπορούν να ιδωθούν και διαφορετικά και να αντιμετωπιστούν. Το να βλέπει κάποιος τη ζωή μόνο αλλού, είναι σκληρό, γιατί ζει στο σήμερα. Είναι ωραίο να ζεις στο σήμερα, ελπίζοντας ότι θα έχεις ένα καλύτερο αύριο.»

Ελπίζει:

«Ελπίζω στο καλύτερο! Γι’αυτό αγωνιζόμαστε, αυτό είναι η ζωή».

Οι προσκεκλημένοι στην εκπομπή της «Η Ζωή είναι αλλού» της ΕΤ1:

«Το ζητούμενο απ’ όλους, είναι να βγάλω, αν μπορώ, το κάτι άλλο. Αυτό τουλάχιστον προσπαθώ. Αν δε σέβομαι απόλυτα αυτόν που έχω απέναντί μου, δεν υπάρχει περίπτωση να τον καλέσω, έστω και αν μου το ζητήσει ο ίδιος ο προϊστάμενός μου. Ακόμα και άνθρωποι που δεν είχαν καν την αποδοχή του κόσμου, τους κάλεσα και απέδειξα ότι υπάρχει και η άλλη τους πλευρά. Ένας τέτοιος είναι ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, γνωστός για τις δηλώσεις και τις ομοφυλοφιλικές του σχέσεις, άτομο αμφισβητούμενο ακόμα και για τις λεκτικές του υπερβολές. Έβγαλε πράγματα που δεν ήξερε κανένας. Γιατί να μην πλησιάζουμε, λοιπόν, όχι μόνο αυτούς που πέτυχαν, αλλά και αυτούς που απέτυχαν. Όταν αντιμετωπίζεις κάποιον με σοβαρότητα θα βγάλει σοβαρότητα. Όλοι οι συνεντευξιαζόμενοί μου έχουν βάλει ένα λιθαράκι στην σκέψη μου. Από τον πιο επιτυχημένο μέχρι τον πιο λούμπεν. Η Γιώτα Γιάννα μια τραγουδίστρια που ποτέ δεν έκανε όνομα, δεν έβγαλε ούτε ένα cd, δεν είχε τη λάμψη όλων αυτών των τραγουδιστριών, έβγαλε μια τρυφερότητα αναπάντεχη. Ερχόμενη στην εκπομπή, μου έφερε δυο πολύ φτηνά λουλουδάκια και μια καρτούλα που έγραφε: « Τα φύλλα των λουλουδιών πέφτουν το φθινόπωρο. Προσέχω να μην τα πατάω». Αν αυτό δεν είναι ποίηση από μια γυναίκα πραγματικά λούμπεν, όπως η ίδια αποκαλεί τον εαυτό της, μια γυναίκα χωρίς λούστρο, χωρίς λίφτινγκ -ήταν μέσα στη ρυτίδα-, χωρίς λεφτά, χωρίς αναγνώριση, χωρίς επιτυχία, χωρίς μόρφωση, τότε τι είναι? Άλλοι ποιητές καταξιωμένοι, δε με έχουν συγκινήσει τόσο».

Πού εντοπίζει το λάθος των ανθρώπινων σχέσεων:

«Το λάθος είναι ότι κοιτούμε πάρα πολύ, τι κάνουν οι άλλοι. Ζηλεύουμε, επειδή παρακολουθούμε τους άλλους. Δεν εστιάζουμε στα δικά μας».

Στη δημοσιογραφία τη θλίβει:

«Με θλίβει το συνεχές focus στη ζωή των άλλων. Το μείον του έντυπου τύπου και του τηλεοπτικού μέσου, είναι το πόσο πολύ ασχολούνται πλέον με το τι κάνουν οι άλλοι».

Η σιωπή είναι θέση:

«Μου είχαν καταλογίσει στην αρχή των εκπομπών μου το γεγονός, ότι δε μιλούσα πάρα πολύ. Μου πήρε πολύ καιρό για να πείσω ότι αυτό είναι θέση και ότι με τη σιωπή λέμε τόσα πολλά. Δεν κάνω μια συνέντευξη για να ακούσει κάποιος τα δικά μου πράγματα, είμαι εκεί για να προβάλλω τον καλεσμένο μου και κυρίως να τον ακούσω. Μιλάμε, χωρίς να ακούμε! Όμως, ακόμα και το κενό που θα γίνει σε μια συζήτηση, η αμηχανία που θα προκαλέσει μια ερώτηση, ο δισταγμός,… πόσα πράγματα λέει. Με όλα τα πλην που έχει η δημόσια τηλεόραση, πρέπει να πω ότι μας έχει αφήσει να φιλοξενήσουμε ανθρώπους που στα ιδιωτικά κανάλια δεν επιτρέπουν να σταθούν, ούτε έξω από την πόρτα. Την ευχαριστώ, γιατί στάθηκε η αφορμή να γνωρίσω απίστευτους ανθρώπους μέσα από αυτό το είδος της tv που δε θα το φιλοξενούσε κανένα ιδιωτικό κανάλι.

Άλυτο θέμα για πολλά χρόνια στην Ελλάδα:

«Η φοροδιαφυγή. Οι τεράστιες βίλλες που έχουν κάποιοι «πάμφτωχοι» άνθρωποι. Είναι και πολλά άλλα… Το πιο μεγάλο αδιέξοδο είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Αγαπάμε μέσα από τον εαυτό μας. Αγαπάμε γιατί, αν αγαπήσουμε πολύ, περιμένουμε να μας αγαπήσουν και οι άλλοι. Το χειρότερο είναι μην προσφέρουμε και να θέλουμε να μας προσφέρουν, να μην αγαπάμε και να θέλουμε να μας αγαπούν».

Σχέσεις Αγάπης:

«Αγαπάω πολύ την οικογένεια μου και μετά τους φίλους μου. Η φιλία θέλει συνεχή τροφοδότηση, δεν είναι κάτι αφηρημένο. Δεν είναι δεδομένη, κανείς δεν είναι δεδομένος στη ζωή μας. Ούτε και ο γάμος, τα πάντα επαναπροσδιορίζονται. Και οι σχέσεις θέλω να εμφορούνται από το συναίσθημα. Το χειρότερο είναι να είσαι μόνος».

Σχέσεις γονιών και παιδιών:

” Το σύγχρονο μοντέλο οικογένειας δεν επιτρέπει στα μέλη της να απολαμβάνουν ούτε και το οικογενειακό κυριακάτικο τραπέζι. Όμως, πέρα από τον τετριμμένο ποιοτικό χρόνο στα παιδιά, πολύ σημαντικό είναι να έχουν οι γονείς με τα παιδιά τους χρόνο-χρόνο. Ανεξάρτηα από το αν θα μιλήσουν ή όχι, αρκεί να υπάρχει η επαφή και η εικόνα. Έστω και να δουν τηλεόραση…είναι καλύτερο να δουν κάτι μαζί, από το να κλειστεί ο καθένας στο δωμάτιό του… Αφιέρωσα πολύ χρόνο στα παιδιά μου και το έκανα πραγματικά κέφι.”

Αξία που πρέπει να θυμηθούμε:

“Την ειλικρίνεια!”.

Τζίνα Δαβιλά