Δημήτρης Κατσούλας

Χαιρετίζω την πρώτη φορά αριστερά και τους φόρους που βάζει. Και που ξέρει ότι δεν θα τους πάρει γι’ αυτό και θα βάλει κι άλλους.

Χαιρετίζω τα νομοσχέδια της πρώτης φοράς αριστερά που σκοπό έχουν την πλήρη εξαθλίωση του ελληνικού λαού.

Χαιρετίζω την πανέξυπνη και σοφή κίνηση να πάμε στο τρίτο μνημόνιο για να έχουμε λεφτά και τώρα δεν έχουν να πληρώσουν τα οικογενειακά επιδόματα.

Χαιρετίζω την πανέξυπνη κίνηση να εξαιρέσουν τους βουλευτές από το ασφαλιστικό.

Γιατί πάνω από όλα είναι η αριστερή ισότητα.

Και αυτό που με ξεπερνά είναι ότι στο όνομα του εκτρώματος που μας κυβερνά ενοχοποιείται ολόκληρη η αριστερά!

Γιατί ούτε όλοι ίσοι είμαστε ούτε ο ένας που έχει δυο χιτώνες τον έναν! Γιατί αυτοί οι γιαλαντζί αριστεροί κρατούν τους δικούς τους και παίρνουν και τους δικούς μας.

Και δεν αντιδρούμε κιόλας! Πώς θα μου πεις. Έλα μου ντε. Που αν δεν πληρώσεις τους φόρους σου θα σου πάρουν ό,τι έχεις και δεν έχεις ακόμα κι αν χρωστάς πενταροδεκάρες. Και μη μου πεις ότι υπερβάλλω γιατί οι κατασχέσεις οι αριστερές ξεκίνησαν για ασήμαντα ποσά ήδη.

Το προεκλογικό σύνθημα του Αλέξη που το έκανε σημαία του ”Κανένα σπίτι στα χέρια Τραπεζίτη” μετατράπηκε σε μια βραδιά ”Κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη”.

Να γεμίσουμε τις πλατείες φωνάζοντας; Άντε και το κάναμε, τι έγινε; Ρε δεν μας ακούν δεν μας υπολογίζουν σου λέω.

Γι’ αυτούς είμαστε φιγούρες δίχως στόμα, δίχως φωνή.

Και να πληρώσω τους φόρους μου, να είμαι νομοταγής πολίτης αλλά να πάρω και ταυτόχρονα.

Υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνω.

Πού είναι η νοσοκομειακή περίθαλψη;

Πού είναι η δωρεάν παιδεία;

Πού είναι το κράτος πρόνοιας;

Τι πληρώνω δηλαδή;Τον νταβατζή για να είναι καλά και να μου παίρνει περισσότερα; Τον πληρώνω για να τον κρατάω σε φόρμα για να μπορεί να με σκοτώσει;

Τι στο διάολο κάνουμε; Τι κάνουμε τώρα;

Γύρνα το βλέμμα σου τριγύρω και δες το κουρασμένο βήμα του συνανθρώπου σου, τους κατεβασμένους ώμους.

Δες την παραίτηση να ξεχειλίζει από όλους τους πόρους του κορμιού τους.

Μέτρα τα ψυχοφάρμακα που παίρνουν οι περισσότεροι. Όλοι κυκλοφορούν με τα γνωστά σε όλους μας χαπάκια πανικόβλητοι μήπως τα ξεχάσουν.

Ζουν με μια σταθερή υποστήριξη ψυχολογική γιατί δεν αντέχουν την πραγματικότητα. Σαν να σπρώχνεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί για να μην τα βλέπεις.

Οι άνθρωποι γύρω μας δεν είναι καλά. Ή καταθλιπτικοί θα είναι ή έχουν αγγίξει τα όρια της τρέλας ή έβγαλαν ο,τι μαύρο είχαν στην ψυχή τους και τα βάζουν με τους συνανθρώπους τους.

Μα την αλήθεια, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε, δεν ξέρω πού πάμε, δεν ξέρω πώς θα σωθούμε από την πιο επικίνδυνη κυβέρνηση. Και μη θιγούν οι σανοφάγοι με αυτό που λέω.

Γιατί κάθε εξήγηση που θα δοθεί πάει στον κάλαθο των αχρήστων αφού ακόμα υποστηρίζουν τους δήμιους μας αντί της ζωής της δικής τους και των συνανθρώπων τους.

Αισθάνομαι εγκλωβισμένος, νιώθω δεμένος χειροπόδαρα, ό,τι και να κάνω ό,τι και να πω δεν έχει αντίκρυσμα!

Όλα είναι εναντίον μας δυστυχώς.

Αλλά δεν μπορώ να σωπάσω. Δεν μπορώ να μη μιλάω και ας ξέρω ότι τσάμπα φωνάζω.

Και θα φωνάζω και θα βρίζω και στους δρόμους πάλι θα κατέβω να διαμαρτυρηθώ μέχρι. Θα αγωνιστώ όπως μπορώ μέχρι να βγει η ψυχή μου.

Αλλά αμαχητί δεν θα παραδοθώ.

Όχι, αυτή τη χάρη να τους διευκολύνω με την σιωπή μου δεν θα τους την κάνω.

Πες με γραφικό αν θες. Αλλά είναι η φύση του ανθρώπου να προσπαθεί ν’ αγωνίζεται, να ελπίζει.

Καλά, δεν το πήρες χαμπάρι ότι έχουμε πόλεμο;

Πολεμώ μέχρι τέλους. Για να μπορώ να κοιτώ τα παιδιά κατάματα. Δίχως να ντρέπομαι. Για μένα και για σένα που δεν μπορείς θα βγάλω μεγαλύτερη κραυγή. Αλλά να σκύψω το κεφάλι, αυτό δεν θα το κάνω ποτέ.

Δεν παραδίνομαι σου λέω…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr