Τζίνα Δαβιλά

31 Μαρτίου 1945. Οι Συμμαχικές Δυνάμεις επιτρέπουν στην Δωδεκάνησο μετά την αποχώρησης της Γερμανικής Κατοχής να υψώσει το σύμβολό της στο Δημαρχείο της Πρωτεύουσάς της, στη Ρόδο. Δυο κορίτσια η Κατίνα Αγιακάτσικα και η Νίτσα Κουτσοδόντη ντυμένες με παραδοσιακές στολές συμμετέχουν στην έπαρση της ελληνικής σημαίας που κάνει ο τελευταίος Ιερολοχίτης Ανδρέας Μαλανδράκης.

7 Μαρτίου 1948: η Δωδεκάνησος ενώνεται επίσημα με την Ελλάδα.

31 Μαρτίου 2017: η Ελληνική Βουλή αποφάσισε να ορίσει το τρέχον έτος ως Έτος Δωδεκανήσου και ο Δήμαρχος Ρόδου με απόφασή τους αναπαριστά την ιστορική και συγκινητική στιγμή της ύψωσης της Ελληνικής Σημαίας στο Δημαρχείο Ρόδου με τους τρείς εν ζωή συμμετέχοντες στο ιστορικό γεγονός της έπαρσης ελληνικής Σημαίας.

Η Ρόδος σήμερα γιορτάζει που έχει Πατρίδα. Γιατί η Πατρίδα είναι η ύπαρξη ενός λαού. Ο βηματισμός του, το αποτύπωμά του στους αιώνες. Όσοι την στερούνται δεν έχουν ταυτότητα. Και δεν έχουν και μέλλον. Δεν μπορούν να υπάρχουν αυτόφωτοι και αυτόνομοι. Μόνο που καμιά φορά ξεχνάμε την πολυτέλεια της Πατρίδας. Από άγνοια ή από αλαζονεία. Όποιος την στερείται, την εκτιμά. Αλλά αυτές είναι μελάνες σελίδες στην Ιστορία ενός λαού.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr