Χρήστος Μαγγούτας

Όταν διάβασα την δήλωση Βαρουφάκη «Η Ελλάδα αφήνει πίσω το Μνημόνιο», κόντεψα να πω «ηχήστε οι σάλπιγγες». Αλλά επειδή δεν πιστεύω τις δηλώσεις ΚΑΝΕΝΟΣ πολιτικού θέλησα να δω και το νομικό κείμενο (και λόγω δουλειάς έχω δει χιλιάδες νομικά κείμενα, όπου δυο λέξεις μπορεί να αλλάζουν τα πάντα – και κυριολεκτώ).

Διαβάζοντας λοιπόν τη συμφωνία, το καλύτερο που μπορώ να πω είναι ότι πρόκειται για ένα diet or light Μνημόνιο όπου απλά απαγορεύεται να αναφερθεί η τελευταία αμαρτωλή λέξη. Πόση είναι η διαφορά του μνημονίου από το μη-μνημόνιο; Ίσως ούτε 5%, που θα παζαρευτεί τον Ιούλιο, όσο το classic Coca Cola από to diet.

Κοντολογίς:

Η νέα ελληνική κυβέρνηση αναγνωρίζει «τις αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής που έχουν αναληφθεί από την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό κατά τα τελευταία χρόνια» ήτοι ο Σύριζα βγάζει τα μάτια του, παραδεχόμενος όρι καλά και άγια ήταν όσα έκανε ο Σαμαράς και οι προ αυτού. Αλλά τότε γιατί δεν επανεκλέγαμε το Σαμαρά που ήξερε και το δρόμο να μας οδηγεί με την 700,000 € μερσεντές του;

Υπογράφει ότι «μόνο η έγκριση των συμπερασμάτων της αξιολόγησης για την διευρυμένη συμφωνία από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της την όποια εκταμίευση της δόσης του τρέχοντος προγράμματος». Που πάει να πει: θα τηρήσεις το μνημόνιο αλλιώς λεφτά γιοκ.

Επίσης «χαιρετίζουμε την ΔΕΣΜΕΥΣΗ των ελληνικών αρχών να εργαστούν από κοινού σε στενή συνεννόηση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Επίσης συμφωνούμε ότι το ΔΝΤ θα συνεχίζει να παίζει το ρόλο του». Άρα δε θα τη λέμε Τρόικα από δω και πέρα, μπορούμε να της δώσουμε ένα πιο τρυφερό όνομα όπως Σκύλλα ή Χάρυβδις.

Και βέβαια υπογράψαμε ότι «οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ δέσμευση τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΡΩΣ και δεσμεύονται ΝΑ ΑΠΟΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Ήτοι δε μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα ούτε μέσα στη χώρα μας.

Από καιρό γράφω ότι όποια κυβέρνηση και να πάει έξω την ίδια συμπεριφορά θα αντιμετωπίσει. Δε μπορείς να είσαι ζητιάνος και να βάζεις όρους. Ο Σύριζα αν πετύχει, αυτό θα γίνει ΠΡΩΤΑ μέσα στην Ελλάδα: να μαζέψει χρήματα από όσους παρανόμησαν γιατί δε μπορεί η χώρα να έχει τις περισσότερες βίλες της Ευρώπης από άτομα που δήλωναν 20,000 Ε το χρόνο. Ούτε ανεξέλεγκτες συμβάσεις. Και να φτιάξει την οικονομία της χώρας ώστε να έχει επάρκεια. Σ’ αυτό χρειάζεται το λαό. Και το θέμα δεν είναι ο λαός να πάει μια Κυριακή απόγευμα να βγάλει το άχτι του ψηφίζοντας το ένα ή το άλλο κόμμα, αλλά να σπρώξει «με δύναμη κι αγκώνα να τηνε βγάλουμε από τη λάσπη».

Αυτό είναι το δύσκολο. Αλλιώς παραμυθιάζονται, λαός και κυβέρνηση.

Ή μοιάζουν με το μυρμήγκι που βγάζει φτερά πριν πεθάνει.