Ηλίας Καραβόλιας
[email protected]

Το 2015 έκλεισε με κέρδη 71% για το ΔΝΤ (στην ουσία λειτουργεί σαν μια τράπεζα που δανείζει χρήμα ). Το 37% αυτών των κερδών – 3,5 δις από τα 9,4 δις- είναι από την εμπλοκή του στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία που ανακοίνωσε στο Global Leadership Summit 2016 ο Δ. Τζαννίνης ,καθηγητής στο University of California και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ.

Σημείωση : Το ΔΝΤ μέχρι το 2009 είχε μικρές ζημίες και οριακά κέρδη περίπου για μια επταετία. Από τότε που μπήκε στον μηχανισμό διάσωσης για εμάς, αρχίζει η εκτόξευση των κερδών του.Ειδικά για το 2014 τα έσοδα από τόκους και άλλες χρεώσεις που είχε το ταμείο από την Ελλάδα, έφθασαν να αποτελούν το 55% των καθαρών ετήσιων κερδών.

Γράφω τα παραπάνω ως προϊόν έρευνας που αναγκάστηκα να κάνω δεδομένης της υπερ-γενναιόδωρης ανακοίνωσης πριν λίγες ημέρες από το ΔΝΤ για πάγωμα πληρωμών από την Ελλάδα μέχρι το 2040 και μετάθεση λήξης των δανείων μέχρι το 2080. Το συμπέρασμα προφανές : ‘….να μην σκοτώσουμε άλλο την ‘αγελάδα’ που λέγεται Ελλάδα, καλά τα κέρδη μας αλλά καιρός και να διαφυλάξουμε την επιστροφή και των κεφαλαίων μας..’

Είναι κάποιες λεπτομέρειες που αξίζει να τις ανακαλύπτουμε έστω και εκ των υστέρων.

Παράδειγμα, οι ερωτήσεις που έκανε ο Βαρουφάκης στην Λαγκάρντ στο μοιραίο Eurogroup της 25ης Ιουνίου.

«Ως εκπρόσωπος του ΔΝΤ, το οποίο δεν δικαιούται να συνυπογράφει προγράμματα αν το χρέος της εν λόγω χώρας δεν κρίνεται από το προσωπικό του ΔΝΤ βιώσιμο, παρακαλώ να μου απαντήσετε στα εξής δύο ερωτήματα:

1. Συμφωνεί το προσωπικό του ΔΝΤ με την ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους που συνοδεύει το κείμενο που μου παρέδωσε μόλις ο πρόεδρος του Eurogroup; Ή συντάσσεται με τη δική μου ανάλυση σύμφωνα με την οποία το ελληνικό δημόσιο χρέος, αν το αποδεχθούμε, θα πετάξει πάνω από το 200% πριν από το 2020;

2. Είναι ή δεν είναι αναγκαία μια αναδιάρθρωση χρέους που θα επιτρέψει την άμεση μείωση στους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος κάτω του 1,5% του ΑΕΠ ως προϋπόθεση για να γίνει βιώσιμο το χρέος;

Κατά τον Βαρουφάκη, ως προς το ερώτημα 1 η Λαγκάρντ παραδέχτηκε (!) ότι το προσωπικό του ΔΝΤ δεν εγκρίνει την ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους που συνόδευε το τηλεσίγραφο-μνημόνιο του κ. Ντάισελμπλουμ. Ως προς το ερώτημα 2, μετρώντας τα λόγια της, είπε πως «είναι απαραίτητο(!) να ξαναδούμε το θέμα του ελληνικού χρέους».

Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει τη φράση της όταν τη διέκοψε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ο οποίος, κοιτώντας με( Βαρουφάκης) και αγνοώντας την κ. Λαγκάρντ, μου είπε με ένταση: «Αν θέσεις θέμα αναδιάρθρωσης ελληνικού χρέους, σταματάμε αμέσως τη συζήτηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται [εννοώντας καθαρά το κλείσιμο των τραπεζών μερικές μέρες μετά]».

Ας πούμε ότι ο Βαρουφάκης ψεύδεται. Γιατί όμως η Λαγκάρντ από τότε μέχρι σήμερα θεωρεί το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο με επικίνδυνα αυξητικές τάσεις και προτείνει τώρα, Μάιο 2016, τόσο γενναιόδωρη επιμήκυνση και μάλιστα με πάγωμα (!) πληρωμών;

Η απάντηση νομίζω ότι κρύβεται στα εξής: Από τις πιο σημαντικές πρακτικές που δεν ακολουθεί το ΔΝΤ στα προγράμματα μας και που αν τις ακολουθούσε, η Ελλάδα θα έβγαινε οφελημένη είναι ( Global Leadership Summit 2016 -Δ. Τζαννίνης – University of California, παρατηρήσεις στις παρενθέσεις δικές μου ):

1. Να μην συγχέει την εξυπηρέτηση του χρέους με τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες( άλλο το χρηματοδοτικό κενό, άλλο οι ροές εξόφλησης)

2. Να υπολογίζει και το καθαρό χρέος εκτός από το ακαθάριστο (σε πραγματικές τιμές).

3. Να ξεκινήσει την χρήση των διεθνών λογιστικών προτύπων( IPSAS) ώστε να υπολογίζει σωστά το ΑΕΠ και τον ρυθμό αύξησης του (ώστε να γίνεται ακριβής ανάλυση κόστους/ οφέλους από πιθανές ιδιωτικές επενδύσεις).

4. Να χρησιμοποιεί την τρέχουσα αξία του χρέους (που σαφέστατα δίνει καλύτερη εικόνα για την χώρα)

5. Να μην χρησιμοποιεί την ονομαστική αξία του χρέους (επειδή εξ αυτής καταλήγει το ΔΝΤ να θέτει πολύ ψηλά τον στόχο για τα πρωτογενή πλεονάσματ!).

Αναρωτιέμαι εάν ποτέ οι ελληνικές κυβερνήσεις έβαλαν στο τραπέζι αυτές τις παραμέτρους ώστε να πάρουμε αληθινή ανάσα από το φορτίο του δημοσίου χρέους. Σήμερα αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα δεν ήξερε τι θέλει (βιώσιμο ή μη βιώσιμο χρέος) και συνεχίζει να αγνοεί τις “πρακτικές” τόσο του ΔΝΤ όσο και των ευρωπαϊκών φορέων (ΕCB, ESM, EFSF) με συνέπεια πάντα να τους ακολουθεί στις διαπραγματεύσεις. Χωρίς να γνωρίζεις έστω και μια φορά το επόμενο βήμα του συνομιλητή σου, θα σε “πατάει” συνέχεια…

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The articleexpresses the views of the author

iPorta.gr