Από το μπλογκ του Βαγγέλη

Elvis Presley, του Βαγγέλη Παυλίδη

Spread the love

“Δεν σκαμπάζω από μουσική. Στην δουλειά μου δεν είναι απαραίτητο.

Ελβις Πρέσλεϋ

 

 

Στις 16 Αυγούστου 1977 θα πεθάνει σε ηλικία 42 ετών ο Βασιλιάς που πούλησε 600 εκατομμύρια δίσκους, τους περισσότερους από οποιονδήποτε άλλον τραγουδιστή. Ο Elvis Presley, ο βασιλιάς του Rock and Roll, που σημάδεψε την εποχή του – την δικιά μου εποχή- όσο ελάχιστοι άλλοι.
Την επόμενη του θανάτου του, 17 Αυγούστου 1977, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Κάρτερ θα δηλώσει:
Ο θάνατος του Elvis Presley στερεί την χώρα μας από ένα κομμάτι του εαυτού της. Ήταν μοναδικός και αναντικατάστατος. Η μουσική και η προσωπικότητά του, ενώνοντας τα στυλ της λευκής κάντρυ με τον μαύρο ρυθμό και τα μπλουζ άλλαξαν μόνιμα το πρόσωπο της Αμερικάνικης λαϊκής κουλτούρας. Οι θαυμαστές του ήταν αναρίθμητοι και σ’ όλο τον κόσμο υπήρξε σύμβολο της ζωτικότητας, του επαναστατικού πνεύματος και του χιούμορ της πατρίδας του. Ή, όπως είπε κάποτε ο James Brown, “δίδαξε στην λευκή Αμερική να κατέβει κάτω”.

 

“I don’t know anything about music. In my line you don’t have to.”

 

Elvis Presley

 

On August 16 1977, the “King” will die at the age of 42. The man who sold more records as a solo artist than anyone else -an estimated 600 mil. Elvis Presley, the King of Rock and Roll, who marked his era and times -my era and times- as very few others did.

 

On August 17 1977, the day after Elvis Presley’ s death, President Jimmy Carter will issue the following statement:

 

“Elvis Presley’ s death deprives our country of a part of itself. He was unique and irreplaceable. His music and his personality, fusing the styles of white country and black rhythm and blues, permanently changed the face of American popular culture. His following was immense and he was a symbol to people the world over, of the vitality, rebelliousness and good humor of his country. Or as James Brown once put it, ‘he taught white America to get down.'”

 

Ένας φίλος μου έστειλε ένα σχόλιο που θεωρώ πως αξίζει να το παραθέσω αυτούσιο. Παράλληλα, πρέπει να ζητήσω συγγνώμη για το λάθος μου. Η άγνοια των αμερικάνικων ιδιωματισμών οφείλεται στην μεγάλη μου απουσία από την χώρα αυτή 🙂

“……Έχω μια παρατήρηση, όμως, να κάνω. Γράφεις στο κείμενό σου:…”Or as James Brown put it: He taught white America to get down”….
Εδω φιλε Βαγγελη θα πρεπει να διορθωσω την ερμηνεια του get down” που αποδιδεις στο κειμενο σου.

Η εκφραση χρησιμοποιειται απο τους μαυρους της Αμερικης (αλλα και τους λευκους της εποχης των 60′s-70′s) και σημαινει ¨to party, to have fun, to loosen up”, to boogie down”, μιας και οι λευκοι αγγλο-σαξωνες θεωρουνται απο τους μαυρους ως “ξενερωτοι, φλεγματικοι, χωρις να εχουν ρυθμο μεσα τους.”

Ο Ελβις ηταν ο πρωτος λευκος με “νεγρικη ψυχη” και συνεπως με ρυθμο μεσα του. Εισηγαγε το Ροκ & Ρολ στους λευκους– που εκεινη την εποχη οντως ηταν αποκλειστικα η μουσικη των μαυρων (συνεχεια της Τζαζ)– και των συνεπως, των “κατωτερων” τους. Ηταν ο πρωτος λευκος μουσικος της εποχης του που “αφεθηκε ελευθερος στον ρυθμο της boogie και της ροκ & ρολ. Ηξερε, λοιπον, πως να κανει “get down”, to shake his hips (the famous “gyrating hips” of Elvis the Pelvis) και να προκαλει ετσι την οπισθοδρομικη, συντηρητικη κοινωνια του αμερικανικου Νοτου. Τους προκαλεσε, οχι διανοητικα, οπως ο Ντυλαν, αλλα μαλλον με τον ρυθμο και τις κινησεις του με πολλα σεξουαλικα υπονοουμενα. Ηταν το sex symbol της εποχης του, μια εποχη οπου το σεξ ηταν καταπιεσμενο. Η σεξουαλικη επανασταση ηρθε στην Αμερικη απο την Γαλια μεσω του ροκ αμεσως μετα τον Ελβις (Γουντστοκ κλπ)

 

Αν καταλαβα καλα, εσυ ερμηνευεις την slang εκφραση ως “να κατεβει” η λευκη Αμερικη απο το “υπεροπτικο” της , “ρατσιστικο” επιπεδο” σ’ ενα πιο “ισο” επιπεδο με αυτο των μαυρων της εποχης. Μπορει να μην σε ερμηνευσα καλα εγω, αλλα, αν ειναι αυτη η ερμηνεια που θελεις να δωσεις και να περασεις μεσα απο το κειμενο σου, τοτε μαλλον η ερμηνεια σου δεν ειναι σωστη. Ψαξτω λιγακι και θα δεις τι εννοω.

 

Επιπλεον, ο φιλος μας ο Ελβις ηταν ενας ακρως συντηρητικος μουσικος απο τον ρατσιστικο Νοτο, υπηρετησε στον στρατο με ο,τι αυτο συνεπαγεται, και αφορισε την μουσικη των Μπητλς ως “μουσικοι για αθεους” και προετρεψε τους συντοπιτες του απο το Τεννεσυ να καψουν τους δισκους τους! Τελος παντων, πρεπει να του πιστωθει το γεγονος οτι εδωσε προσβαση στους λευκους μια συντηρητικης Αμερικης στην μουσικη των απογονων πρωην δουλων. Κατι παρομοιο εκανε με τα ρεμπετικα ο δικος μας ο Μικης, αν μπορει να γινει τετοιος παραλληλισμος……..”

 

* Σημείωση: το σχόλιο μεταφέρεται αυτούσιο και άτονο, όπως στάλθηκε.

 

 

Βαγγέλης Παυλίδης

η ιστοσελίδα του

SHARE
RELATED POSTS
Χριστούγεννα στο Θα – Christmas in Tha, του Βαγγέλη Παυλίδη
_1.jpg
Η μυστική, χαμερπής, βδελυρά, χυδαία και ολεθρία έξις, του Βαγγέλη Παυλίδη
DORE-QIXOTE.jpg
Gustave Doré, Miguel de Cervantes, του Βαγγέλη Παυλίδη
1 Comment
  • ALEX
    17 Αυγούστου 2014 at 10:29

    Είναι κάποιοι πολύ ταλαντούχοι καλλιτέχνες,
    που το έργο που άφησαν πίσω τους,
    δεν μπορεί να επισκιαστεί από ”λεπτομέρειες”
    της ιδιωτικής τους ζωής ή της εν γένει στάσης και συμπεριφοράς τους.
    Αυτό το έργο είναι που μένει στο τέλος και μας κάνει να τους θυμόμαστε.
    Η επανάσταση που έφερε η εμφάνιση του ταλέντου ”Elvis”,
    ήταν θέμα χρόνου να συμβεί στην Αμερική.
    (Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε και στο γνωστό αδίστακτο σύμπαν.
    Δεν ξέρουμε ποιά θα ήταν η πορεία αυτής της επανάστασης,
    αν δεν σκοτωνόταν ο Μπάντυ Χόλυ).

    Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια εποχή που η κυριαρχία του Σινάτρα,
    ήταν παγιωμένη και αναμφισβήτητη.
    Αν και μαγεμένοι όλοι από την κρυστάλλινη ορθοφωνία του,
    σε κάθε νότα σε κάθε συλλαβή,
    δέχθηκαν-και υποκλίθηκαν-αμέσως το νέο ρεύμα που ενσάρκωνε ο Elvis.
    Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε και τους δημιουργούς των τραγουδιών του,
    που άρπαξαν από τα μαλλιά την ευκαιρία και αξιοποίησαν το ταλέντο του.
    Εκεί βρίσκεται η τεράστια συνεισφορά του Elvis.
    Διεύρυνε τους ορίζοντες καλύπτοντας ταυτόχρονα το κενό.

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.