Μαρία Καρχιλάκη 

Έλενα Τσόκα – Φένια Αττιλάκου

Μα… Ελληνίδες νταντάδες στο Λονδίνο; Greek nannies, δηλαδή;

Ακριβώς! Είναι μια πολύ φρέσκια ιδέα η οποία ξεκίνησε από τις προσωπικές μας εμπειρίες ως μαμάδες στο Λονδίνο και τις ιστορίες των φίλων μας. Αυτό που θέλαμε ήταν να φτιάξουμε μια εταιρεία η οποία να λειτουργεί σα μια μικρή αγκαλιά για τις ελληνικές οικογένειες που ήδη ζουν στο Λονδίνο ή για κείνες που μόλις μετακόμισαν αλλά και για τις μικτές που τις ενδιαφέρει η ενδυνάμωση του ελληνικού στοιχείου. Με δεδομένο ότι οι έλληνες γονείς, εδώ, δεν έχουμε συχνά άτομα του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος για βοήθεια όπως η γιαγιά ή ο παππούς, στην ουσία μια Ελληνίδα nanny γίνεται η επέκταση της οικογένειας.

Όλα αυτά μου τα λέει η Έλενα Τσόκα -η μία εκ των δύο δημιουργών των Ελληνίδων νταντάδων. Το έτερον ήμισυ ακούει στο όνομα Φένια Αττιλάκου.

Ποιες είναι η Έλενα Τσόκα και η Φένια Αττιλάκου;

Ήρθαμε οικογενειακώς στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 2011 αλλά μοιάζει σαν να ζούμε εδώ πολλά χρόνια. Άφησα πίσω μου μια καριέρα στους Bobotis Architects, ένα από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία της Ελλάδας, για ν’ ακολουθήσω τον άνδρα μου που ανέλαβε μια νέα εταιρεία στο Λονδίνο. Αυτή η πόλη ταιριάζει πολύ στη φιλοσοφία ζωής που έχουμε, στους ρυθμούς μας, μας ενθουσιάζει καθημερινά. Είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι όποιος βαριέται το Λονδίνο, βαριέται τη ζωή. Μας λείπουν φυσικά οι οικογένειές μας στην Ελλάδα, οι φίλοι και το μπλε αλλά όσο κοιτάς τα θετικά που έχεις τόσο η ματιά σου ατενίζει ψηλά.

Ήρθα στο Λονδίνο πριν από 15 χρόνια για μεταπτυχιακές σπουδές κι αυτή η πόλη με κέρδισε αμέσως. Λατρεύω το γεγονός ότι είναι ανοιχτή, φιλόξενη, διεθνής και τόσο ιδιαίτερη. Δούλεψα σε υπηρεσίες της Βρετανικής κυβέρνησης στα Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών (GIS) διανύοντας μια πολύ ενδιαφέρουσα επαγγελματική διαδρομή. Μείωσα το ωράριό μου όταν ήρθε το πρώτο μου παιδί. Τότε ξεκίνησα να σκέφτομαι για μια πιθανή επιχειρηματική ιδέα που θα είχε σχέση με παιδιά. Ό,τι και να σκεφτόμουν, όμως, πάντα κάτι γινόταν και δεν προχωρούσε. Μέχρι που…μερικά χρόνια αργότερα κι αμέσως μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού μου, η ιδέα των Greek Nannies μαζί με την Έλενα έγινε πραγματικότητα. Είμαι ενθουσιασμένη που μπορώ να προσφέρω στις μαμάδες του Λονδίνου αυτό που δεν είχα εγώ ως νέα μαμά εδώ.

Η Έλενα και η Φένια έβαλαν κάτω τα σχέδιά τους για τις Greek Nannies στα τέλη του ’12. Δημιούργησαν μια εκτεταμένη βάση δεδομένων με πολύ καλό ανθρώπινο δυναμικό. Και το Μάη του ’13 το πρακτορείο τους εύρεσης ελληνίδων νταντάδων και παιδαγωγών ξεκίνησε να λειτουργεί. Πήρε αριθμό -ΑΦΜ σα να λέμε- 6040771100, έβαλε ένα χαριτωμένο αρκουδάκι στο εμπορικό του σήμα κι απέκτησε ένα ωραιότατο και κατατοπιστικό σάιτ, το 

Τι χρειάστηκε για να συσταθεί η εταιρεία τους;

(Αν είσαι άτομο που δεν αντέχει τις μεγάλες συγκινήσεις ίσως θα πρέπει να παραβλέψεις αυτήν την παράγραφο με την αφήγηση της Έλενας)

Καταρχάς, δεν χρειάστηκε να επισκεφτούμε καμία δημόσια υπηρεσία. Ούτε να στηθούμε σε ουρές. Oύτε μας ζήτησαν δεκάδες χαρτιά. Τα πάντα έγιναν μέσω του λογιστή μας προσκομίζοντας λίγα χαρτιά για την ταυτοποίηση των προσώπων μας. Τα τιμολόγια που εκδίδουμε τα σχεδιάσαμε μόνες μας και απλά τα στέλνουμε μέσω email στον πελάτη μας. Ούτε θεωρημένα βιβλία, ούτε ουρές για μπλοκ. Δυστυχώς η διαφορά ανάμεσα στις δυο χώρες είναι στο όριο της σχιζοφρένειας ειδικά αν έχεις ζήσει και τις δυο πραγματικότητες. Θυμάμαι ότι για να «κλείσω» τα βιβλία μου, μπλοκάκια κλπ στην Ελλάδα έπρεπε να στηθώ σε 5 διαφορετικές ουρές για σφραγίδα και να πάω σε ακόμα μια ΔΟΥ απλά και μόνο γιατί ενδιάμεσα είχα αλλάξει για λίγο τόπο κατοικίας. Εδώ στο Λονδίνο τη μία και μόνη φορά που πήγα σε δημόσια υπηρεσία αυτό που μου είπαν και… μ’ έστειλαν ήταν “μα καλά, γιατί ήρθατε αφού όλα είναι μηχανογραφημένα και τα βλέπουμε στο σύστημα;” Υπάρχουν εξαιρετικές ιδέες και μυαλά στην Ελλάδα. Έχουν, όμως, σκαλώσει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας που ούτε ελέφαντας δεν τα κινεί. Επίσης, βασική διαφορά είναι ότι εδώ το κράτος εμπιστεύεται τον πολίτη ενώ στην Ελλάδα τον αντιμετωπίζει σαν κλέφτη. Περαίωση, για παράδειγμα! Πρωτάκουστη έννοια για άλλα κράτη.

Αφού έφτασες μέχρι εδώ, μπορείς ν’ αντέξεις και μεγαλύτερη δόση συγκίνησης. Όπως, για παράδειγμα, ότι νταντά δίχως πιστοποιημένη γνώση Πρώτων Βοηθειών δεν νοείται…

Για να εγγραφεί μία ενδιαφερόμενη στις Greek Nannies θα πρέπει να έχει προϋπηρεσία και εμπειρία. Απαραίτητα έγγραφα είναι το απόσπασμα του ποινικού μητρώου -ελληνικό ή CRB αν η ενδιαφερόμενη ζει στην Αγγλία για πάνω από 6 μήνες- όπως και το πιστοποιητικό από σεμινάριο Πρώτων Βοηθειών για παιδιά. Στα συμπληρωματικά προσόντα συγκαταλέγονται τα πτυχία. Κυρίως, όμως, θα πρέπει να έχει πολύ αγάπη γι αυτό το επάγγελμα που είναι πολύ ιδιαίτερο και συμβάλει στη διάπλαση του χαρακτήρα των παιδιών. Θέλουμε να είναι επέκταση της οικογένειας στην οποία εργάζεται. Αν αντιληφθούμε ότι η υποψήφια νταντά αντιμετωπίζει αυτή τη δουλειά σαν μια προσωρινή λύση για “γρήγορα χρήματα” τότε σίγουρα δεν θα εγγραφεί σε μας. Θέλουμε να νιώθουμε ότι τις υποψήφιες nannies θα τις προσλαμβάναμε κι εμείς για τα παιδιά μας.

Η δεξαμενή των νταντάδων;

Παίρνουμε αρκετά email από την Ελλάδα από πολύ αξιόλογους ανθρώπους οι οποίοι, κυρίως λόγω κρίσης, έχουν στρέψει τις ελπίδες τους στο εξωτερικό. Η αλήθεια είναι ότι, δυστυχώς, δεν είναι εύκολα τα πράγματα για τη συγκεκριμένη κατηγορία υποψηφίων. Κάποιος που αναζητά το κατάλληλο πρόσωπο για να ασχολείται και να προσέχει τα παιδιά του δεν μπορεί να εμπιστευτεί έναν άνθρωπο μέσω τηλεφώνου ή skype. Αλλά και για μας είναι προϋπόθεση οι νταντάδες μας να ξέρουν το Λονδίνο, να το έχουν ζήσει, να έχουν εξοικειωθεί με τα δεδομένα του και φυσικά να έχουν στην κατοχή τους τα απαραίτητα έγγραφα που πιστοποιούν την καταλληλότητά τους. Στις ενδιαφερόμενες οικογένειες παρέχουμε λίγα βιογραφικά. Δεν λειτουργούμε σαν εργοστάσιο αποστολής βιογραφικών. Παρέχουμε λίγα, επιλεκτικά, αυτά που θεωρούμε ότι ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.

Εν κατακλείδι, όλα αυτά που διάβασες είναι η ιστορία δύο άξιων επαγγελματιών, της Έλενας Τσόκα και της Φένιας Αττιλάκου, που δημιουργούν, χαίρονται την ημέρα και τη δουλειά τους και προκόβουν σ’ ένα περιβάλλον με σταθερές, κοινή λογική, ουσία, σοβαρότητα. Είναι επίσης η ιστορία μιας κανονικής ζωής, κανονικών ανθρώπων σε μια κανονική χώρα του κόσμου μας. Ευτυχώς για κείνες…κρίμα για μας…