Γιώργος Αρκουλής

Δεν του φτάνει που βάλλεται από ύποπτους παράγοντες, μέτριους ποδοσφαιριστές, βαριές κατηγορίες για στημένους αγώνες, την ένδεια των κερκίδων κλπ., το άθλημα που λάτρεψε ο Αλμπερ Καμύ και σχεδόν ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός του πλανήτη, υποφέρει παρατεταμένα (άρα διαχρονικά!) από ένα “σπορ” που συντηρούν ημιμαθείς ρεπόρτερ του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Δεν είναι δυνατόν –διάβολε- να περνάει από γενιά σε γενιά ατόμων που βγάζουν μεροκάματο ως επαγγελματίες της ενημέρωσης σειρά από φράσεις και σκέψεις εντελώς αγράμματες. Εκείνο το “αριστερό” ή “δεξί” κάθετο δοκάρι υποφέρει σε ολόκληρη της επικράτεια. Και το χειρότερο; Δεν βρίσκεται ένας χριστιανός από τους υπεύθυνους (αρχισυντάκτες κλπ.) να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να πει στον ημιμαθή ρεπόρτερ: «Παιδί μου, στην εστία ΕΝΑ είναι το δοκάρι, το οποίο στηρίζουν δύο στύλοι». Τόσο απλά.

Θυμάμαι πριν μπόλικα χρόνια, όταν αρθρογραφούσα στο ιστορικό “Αντί” του διανοούμενου Χρήστου Παπουτσάκη (ο Ηλίας Κανέλλης θα το θυμάται…), με τον υπεύθυνο να βάζει πάνω από τον τίτλο του κομματιού τη βινιέτα “Δοκάρι”. Ήταν τότε που τα κείμενα τα ζύγιζε φιλολογική επιμέλεια, πριν πάνε στο τυπογραφείο. Πλέον, στα κανάλια, στις αθλητικές (κυρίως) φυλλάδες και – πρωτίστως- στις ραδιοφωνικές εκπομπές η κατάσταση δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη από αυτή που βιώνουμε σήμερα. Είμαστε καταδικασμένοι να καταπίνουμε μόνιμα ανόητα κλισέ, και μπλα-μπλα πάνω –το πολύ- σε πενήντα ελληνικές λέξεις και σε πλήθος εγγλέζικες, ανόητα σχόλια, δειλία μπροστά σε ζόρικη φάση (προφανώς για να μη δυσαρεστηθούν τα αφεντικά των “μεγάλων ομάδων” ή το “πλατύ κοινό” του “γάβρου” ή της “βαζέλας”). Και ο καιρός περνά με τους πρωταγωνιστές της ενημέρωσης να θεωρούν την παρουσία τους θαυματουργή και μέγιστη προσφορά στους άτυχους ακροατές-τηλεθεατές, νέες λέξεις που εκείνοι δημιουργούν. Για παράδειγμα: Το χθες, δίνεται μόνιμα ως Εχθές. Το εφέτος προσφέρεται ΦΕΤΟΣ (λέξη που παραπέμπει το αρσενικό της φέτας…) κλπ.

Υπάρχουν και τα δύστυχα τα συστήματα. Σχεδόν οι πάντες αναλύουν (ή προσπαθούν να το κάνουν) το σύστημα με το οποίο ο προπονητής κ. Βουνοτρυπίδης παρουσιάζει στον αγωνιστικό χώρο την ομάδα του. «Παίζει με άμυνα ζώνης, το γυρίζει σε ρόμβο, με εντολή να μετατρέπεται σε μαν του μαν και βλέπουμε». Ντροπή, ρε καμάρια μας. Τα συστήματα έχουν ανακαλυφθεί από την ώρα που οι διάφοροι προπονητές δεν είναι σε θέση να παράγουν σκέψη και καλή εφαρμογή οδηγιών στην διάρκεια των αγώνων. Έτσι απλά. Πρώτη η ομαδάρα του Μίχελς –με το όνομα Αγιαξ- ξευτίλισε όλα τα συστήματα, όταν οι δέκα από τους έντεκα στο τερέν, με ηγέτη του Γιόχαν Κρόϊφ, είχαν χρεωθεί σχεδόν ίδιο ρόλο! Σήμερα, μπορεί να μην υπάρχει το φαινόμενο της ολλανδικής ομάδας, όμως τα δήθεν συστήματα του εκφωνητή Κρυομασέλα, έρχεται να τα ισοπεδώσει το ταλέντο ενός Μέσι, ενός Ρονάλντο, ενός Ρόμπεν και μερικών ακόμη ταλαντούχων σταρ του αθλήματος.