* Ο Βασίλης Μπορομπόκας είναι εκπαιδευτής σκύλων

Τηλέφωνο: 6979 114039  

Επειδή πολλές φορές βρίσκομαι στην θέση να κάνω τον δικηγόρο του σκύλου (χωρίς πάντοτε να το θέλω) και επειδή έχω βαρεθεί να σπάει το στομάχι μου και τα νεύρα μου με αυτά που ακούω, θέλω να γράψω 2-3 πραγματάκια και ας δυσαρεστήσω μερικούς.

Δεν πειράζει όμως.

Καλύτερα να τους αποτρέψω με αυτό το κείμενο από το να πάρουν ένα σκύλο και σε λίγους μήνες να είναι αδέσποτος, “παρκαρισμένος” σε καμία ταράτσα, αυλή, αποθήκη…Κατά τα άλλα η κρίση φταίει που έχουμε χιλιάδες παρατημένα ζώα και όχι το ότι ο καθένας παίρνει ένα σκύλο χωρίς να έχει σκεφτεί απλά, αλλά πολύ σημαντικά πράγματα!

Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ τι είναι ένας σκύλος, τι ανάγκες έχει, τι χρειάζεται, πως μαθαίνει… Και τα πράγματα μπορεί να είναι πανεύκολα όταν έχουμε έναν “διαχειρίσιμο”σκύλο αλλά αν μας “κάτσει”κάποιος ζωηρός ;

Όλα αυτά τα χρόνια έχω δουλέψει κυριολεκτικά με δεκάδες ανθρώπους που τα πήγαν υπέροχα με κάποιον “ζόρικο” σκύλο απλά γιατί είχαν υπομονή, αντίληψη και γνώση (εμπειρική) για το πώς θα ανταπεξέλθουν.

Έχω δουλέψει με ανθρώπους που αντικειμενικά έχουν ΠΑΝΕΥΚΟΛΑ σκυλιά αλλά λόγω του ότι δεν το΄χουν καθόλου, καταλήγει σε μπάχαλο…

Έχω δουλέψει με ανθρώπους που τα κατάφερναν μια χαρά μέχρι που ο δεύτερος, τρίτος σκύλος τους, τους δυσκόλεψε και με κάλεσαν.

Έχω δουλέψει με ανθρώπους που εκπαιδεύω τον έναν από τους σκύλους τους γιατί τον άλλο τον καταφέρνουν (άτιμο γονίδιο…)

Και πολλούς συνδυασμούς ακόμη…

Κανόνας 1.

Οι απαιτήσεις μας από τον σκύλο πάνε “αγκαζέ” με την ηλικία του.

Δεν περιμένω από ένα κουτάβι να είναι ακούνητο, να μην κλαίει, να μην δαγκώνει, να μην τρέχει, να μην γαβγίζει (εκτός αν πέθανε…).

Είναι ένα ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ που μαθαίνει. Τόσο απλά!

Εδώ και μια βδομάδα συμβιώνω με ένα καταπληκτικό Labrador 2,5 μηνών. Δεν έχω κάποιο μαγικό ραβδί!

Φροντίζω να την βγάζω πολύ συχνά για τουαλέτα (και σχεδόν τελειώσαμε με αυτό το θέμα), κοουτσάρω τον 4 ετών γιο μου στο πώς να είναι μαζί, της δίνω παιχνίδια να ξεδίνει, αντικείμενα να δαγκώνει, παίζω για να ξεσκάει, κάνουμε ησυχία για να κοιμηθεί (και να είμαστε όλοι ξεκούραστοι), προσέχω όταν είναι με τον γάτο (αν και έχουν γίνει πολύ καλοί φίλοι), τρώει σταθερές ώρες, έμαθε να μπαίνει στο crate… Κοιμάμαι λιγότερο και κουράζομαι περισσότερο. Ναι!

Αλλά σε λίγο θα έχω τελειώσει με ΤΑ ΠΑΝΤΑ και ήδη είναι πολύ εύκολα.

Τηρώ κατά γράμμα αυτά που λέω και στους πελάτες μου λοιπόν…Υπομονή και χρόνος (επίσης δεν έχω άφθονο, μην παρεξηγηθώ κιόλας…)

Κανόνας 2

Οι σκύλοι κάνουν ζημιές στο σπίτι (άλλοι λίγες ή άλλοι, πολλές). Αν δεν το αντέχετε μην πάρετε. Υπάρχουν άλλα πιο ήρεμα ζώα, χρυσόψαρα, καναρίνια κλπ. Οι σκύλοι είναι θηρευτές-όπως και οι γάτες-άρα ενεργητικά και ζωηρά ζώα με έντονη την ανάγκη για αναζήτηση. Λυπάμαι για τους σκύλους αυτούς πραγματικά…

Κανόνας 3

Οι σκύλοι θέλουν βόλτες. Όχι 3 την βδομάδα, 3 την ημέρα (ίσως και περισσότερες…). Αλλιώς μπορώ πάλι να στραφώ σε πάλι σε κάποιο άλλο ζωάκι. Π.χ βραδύποδα, κοάλα (χιουμοράκι…). Βόλτες λοιπόν, το καλύτερο φάρμακο. Άσκηση, κοινωνικοποίηση, σωστή τουαλέτα, δέσιμο της σχέσης μας. Αυτά και πολλά ακόμη δίνει η βόλτα.

Κανόνας 4

Οι σκύλοι θέλουν χρόνο, ασχολία, επαφή, κοντινότητα. Αν δεν προλαβαίνετε να αφιερώσετε στιγμές ή βαριέστε ή τέλος πάντων δεν πολυθέλετε καλύτερα αφήστε το! Είναι εξαιρετικά κοινωνικά όντα και χρειάζονται χρόνο για να είναι ήρεμα, χαλαρά και έξυπνα! Όσο ασχολείστε μαζί τους τόσο πιο έξυπνα γίνονται. Η πιο κλασσική ιστορία που ακούω είναι δεν προλαβαίνω, τα παιδιά βαρέθηκαν, κλπ…Οκ ας το βαλσαμώσουμε τότε και να το καμαρώνουμε…

Κανόνας 5

Οι σκύλοι αφήνουν τρίχες, θέλουν τσίσα, κακά, μυρίζουν αν βραχούν…Δεν κάνω πλάκα, έχω “υπερασπιστεί” σκύλο γιατί μου έλεγε ιδιοκτήτης “Δεν θέλω να λερώνει” χωρίς καν να του έχει δείξει που να τα κάνει. Ήμαρτον ρε΄σεις!

Κανόνας 6

Μην απαιτείτε από τον σκύλο σας πράγματα που δεν του έχετε διδάξει. Είναι πάρα πολύ απλό.(για εμένα τουλάχιστον)

Παράδειγμα:

Μια κοπέλα μου διαμαρτυρήθηκε τηλεφωνικώς (χωρίς καν να την ξέρω αυτήν ή τον σκύλο)”πως το 6 μηνών Pitbull μου χοροπηδά σε όποιον έρχεται στο σπίτι…”

Οκ, είπα. Τον έχετε μάθει να μην το κάνει, το έχετε προσπαθήσει;

Όχι, μου απάντησε.

Θα ζητούσατε ευθύνες, την ρώτησα, από ένα παιδί που απέτυχε στο Proficiency αλλά χωρίς να ξέρει καν τα βασικά;

Νομίζω πως την βοήθησα να καταλάβει…
Ένας από τους καλύτερους και διασημότερους εκπαιδευτές παγκοσμίως (και δάσκαλος μου) ο Βρετανός Dr.Ian Dunbar, απάντησε στο κλασσικό “μπήκα στο σπίτι κ ο σκύλος μου είχε κάνει αυτό και εκείνο…με μια απλή ερώτηση.

-Και τι περιμένατε, να τον βρείτε να πλέκει;
Έτσι είναι.

Προσωπικά προσπαθώ να είμαι τίμιος και ειλικρινής και έχω αποτρέψει δεκάδες ανθρώπους που με έχουν καλέσει ή που έχω συναντηθεί μαζί τους, από το να πάρουν σκύλο.

Δεν χαίρομαι όταν πηγαίνω σε ένα σπίτι και βλέπω πολύ ένταση, θυμό, κούραση, σιχτίριασμα για την επιλογή του να πάρουν σκύλο. Δεν λέω” γουάου τι ωραία, θα κάνω μαθήματα μαζί τους…”

Νιώθω στεναχωρημένος, λυπάμαι το ζωάκι, θυμώνω για λογαριασμό του σκύλου…

Και ακόμη και τότε προσπαθώ να ηρεμήσω την κατάσταση, να εξηγήσω και να καθοδηγήσω. Όσο μπορώ βεβαίως και όσο μου επιτρέπεται.
Για αυτό και θεωρώ σημαντικότερο όλων να έχουμε επίγνωση των δυσκολιών αλλά και της υπομονής που χρειάζεται (ειδικά στην αρχή) στην συμβίωση με τον σκύλο μας.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr