Βαγγέλης Παυλίδης

Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του  

Είμαι πονηρός και καχύποπτος και ως βέροι Έλληνες, και εσείς επίσης είμαι βέβαιος. Οσμίζομαι λοιπόν κόλπο, κάποιον λάκκο στην φάβα. Διαβάζω δηλαδή τον κατάλογο αυτών που θα κληθούν να καταθέσουν στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τα μνημόνια και μού’χει πέσει το σαγόνι μέχρι το στομάχι: Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Ντομινίκ Στρος Καν, Π. Τόμσεν, Κλάους Μαζούχ και Ματίας Μος, Ζ. Κ. Τρισέ, Μάριο Ντράγκι, Μανουέλ Αλμούνια, Όλι Ρεν, Πιέρ Μοσχοβισί, Χ.Γ. Φούχτελ, για να αναφέρω μόνο μερικούς απο τους ξένους και μόνο.

Είναι, σκέφτομαι, δυνατόν να πιστεύει κανείς πως θα έλθει να καταθέσει κάποιος απο αυτούς; Ο Σόυμπλε; ο Μοσχοβισί, ο Ντράγκι μήπως; Σιγά! Υπάρχει τρόπος “να προσαχθούν βιαίως”; Δυο φορές σιγά. Τότε ποιος ο λόγος της κλήτευσης; Έχω την υποψία λοιπόν πως εδώ γίνεται κάτι σαν κι αυτό που στο ποδόσφαιρο λέγεται “καθυστέρηση”. Δεν παίζουμε μπάλα δηλαδή μα κλοτσάμε άσκοπα εδώ κι εκεί για να εκνευριστεί ο αντίπαλος και να περάσει η ώρα χωρίς αποτέλεσμα. Κάτι ανάλογο γίνεται συχνά στα δικαστήρια. Την μια δικάσιμη είναι άρρωστος ο κατηγορούμενος και αναβάλλεται η δίκη. Την άλλη έχει κόλλημα ο συνήγορός του και αναβάλλεται η δίκη. Την τρίτη πεθαίνει ο τρίτος ξάδερφος του κύριου μάρτυρα και αναβάλλεται η δίκη και πάει λέγοντας μέχρι να μπαϊλντίσουν όλοι και να παραγραφεί το αδίκημα.

Κάπως έτσι τα βλέπω τα πράγματα. Καθυστέρηση στην καθυστέρηση, αναβολή στην αναβολή και, παρ’ όλο που η Κωνσταντοπούλου δεν τα μασάει κάτι τέτοια, δύσκολα θα φτάσουμε σε αποτέλεσμα.

Εδώ είμαστε και θα δούμε.