Ο Στεφάν Ισραέλ είναι ανταποκριτής

της ελβετικής εφημερίδας Tages-Anzeiger στις Βρυξέλλες

Το να είσαι ένας Ελβετός στις Βρυξέλλες σημαίνει να βρίσκεσαι στο κέντρο της δράσης ως ένας εμβρόντητος παρατηρητής. Οι Βρυξέλλες αποτελούσαν πάντα ένα σύμβολο του διαρκούς εργοταξίου που λέγεται Ευρώπη. Οι Ελβετοί αρέσκονται να παρακολουθούν τις αναταράξεις της ΕΕ με ανησυχία, αλλά και με μια κρυφή χαρά. Κάτι που δείχνει ανωριμότητα, αφού είμαστε απόλυτα συνδεδεμένοι μεταξύ μας. Αν η Ενωση δεν πάει καλά, το ίδιο θα συμβεί και με την Ελβετία.

Σήμερα, στις Βρυξέλλες, ορισμένοι δείχνουν αφοσιωμένοι σε εργασίες διάλυσης αυτού του διαρκούς εργοταξίου. Και το κάνουν υπό το άγρυπνο βλέμμα των κυβερνήσεων της λαϊκιστικής Δεξιάς που, στην Ουγγαρία και την Πολωνία, στη δευτερεύουσα σκηνή δηλαδή της κεντρικής Ευρώπης, επιδίδονται με αποφασιστικότητα στη διάλυση του κράτους δικαίου και της διάκρισης των εξουσιών.

Pane di capo 

Ανάληψη, στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου 

και Pane di capo delivery: 224100-3600. 

Απίστευτη είναι και η ενέργεια που καταναλώνεται για τον σκοπό αυτό στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Brexit αποδεικνύεται μια οργανωμένη πράξη αυτομαστίγωσης των Βρετανών, που οδηγεί σε ένα αξιολύπητο θέαμα και στις Βρυξέλλες. Ακόμη και στην Ελβετία, όσοι επιδοκίμαζαν τους Βρετανούς μετά την ψήφο τους για την αποχώρηση από την Ευρώπη έχουν επιλέξει τη σιωπή. Οι Αγγλοι επέλεξαν την απομόνωση. Το όνειρο ενός περασμένου μεγαλείου και μιας κυριαρχίας χωρίς ανταγωνιστές μετατρέπεται σε εφιάλτη. Προς το παρόν, το Brexit έχει ενώσει τους Ευρωπαίους. Είναι θλιβερό όμως να βλέπει κανείς πόσο έχουν μπλέξει οι Αγγλοι.

Τις Βρυξέλλες διάλεξε ως βήμα και ο έκπτωτος πρόεδρος της Καταλωνίας Κάρλες Πουιτζντεμόν. Για τον ηγέτη των αυτονομιστών, η Ισπανία είναι ό,τι και η Ενωση για τους Βρετανούς: ένα είδος φυλακής των λαών από την οποία πρέπει κανείς να διαφύγει ακόμη κι αν χρειαστεί να παραβιάσει το Σύνταγμα και τη δημοκρατική νομιμότητα. Όπως και οι οπαδοί του Brexit, o Πουιτζντεμόν βρόντηξε την πόρτα χωρίς να έχει κανένα σχέδιο, δηλητηρίασε την πολιτική κουλτούρα της χώρας του και τη δίχασε. Μιλά πλέον για την Ισπανία σαν να είναι δικτατορία. Γνωρίζει άραγε πραγματικά τι λέει; Ζούμε σε μια εντελώς τρελή εποχή, όπου αναδύεται επικίνδυνα ένας τυφλός εθνικισμός.

αυτό δεν είναι όλο: οι επαγγελματίες Ευρωπαίοι των Βρυξελλών έχουν αιφνιδιαστεί από τις δυσκολίες που συναντά η Αγγελα Μέρκελ για να σχηματίσει κυβέρνηση. Η γερμανίδα καγκελάριος, το πραγματικό κέντρο εξουσίας της Ευρώπης, θα απουσιάσει απ?ό,τι φαίνεται για λίγο καιρό επειδή οι μόνοι δυνατοί εταίροι της δεν έχουν όρεξη να κυβερνήσουν. Ο συμβιβασμός έχει γίνει μια κακή λέξη, κάτι που δεν αποτελεί καλό οιωνό για μια Ενωση η οποία έχει οικοδομηθεί πάνω στην αναζήτηση της συναίνεσης.

Αυτοί που διχάζουν και κατασκευάζουν εχθρούς αποσπούν χειροκροτήματα. Ο Διαφωτισμός ανήκει στο παρελθόν, τώρα κυριαρχούν ο θόρυβος και η φλυαρία. Η Καταλωνία και η Αγγλία δεν είναι οι μόνες που έχουν τους εθνικιστές της ευημερίας. Και στην Ελβετία οι εθνικιστές τα βάζουν με τη «δικτατορία των Βρυξελλών» και κατηγορούν την ελβετική κυβέρνηση ότι επιδιώκει μυστικά την «προσάρτησή» της από τον ευρωπαίο Μολώχ.

Είμαστε όλοι Ευρωπαίοι, γεννημένοι στην ειρήνη, την ευημερία και την ασφάλεια. Η Ευρώπη είναι το όνειρο των προσφύγων, των μεταναστών και των φοιτητών όλου του κόσμου. Είναι ένας χώρος όπου οι κοινωνικές διαφορές παραμένουν σχετικά μικρές και η ποιότητα ζωής είναι υψηλή. Κι εμείς αυτοκαταστρεφόμαστε.

δεσπότες του πλανήτη πρέπει να χαίρονται με τον διχασμό της Ευρώπης. Με αφορμή είτε το Brexit είτε τις εκλογές στη Γαλλία ή την αντιπαράθεση στην Ισπανία, τα τρολ του Πούτιν είναι πάντα έτοιμα να τροφοδοτήσουν τον κατακερματισμό και την αποδυνάμωση της Ευρώπης. κινεζικές κρατικές επιχειρήσεις κτίζουν σταδιακά την επιρροή τους. Η ιστορία ίσως να γράψει μια μέρα ότι είμαστε η πιο ανόητη γενιά όλων των εποχών.

(Πηγή: Le Figaro)

ΑΠΕΜΠΕ