Ηλίας Καραβόλιας

[email protected]

Ο καθηγητής και υπουργός της κυβέρνησης κος Κατρούγκαλος κλέβει τη δόξα παλαιότερων πολιτικών που ”έπαιξαν” με τους ιδεολογικούς όρους στην πολιτική. Ευρισκόμενος σε συζήτηση στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών δήλωσε πρόσφατα ”…είμαι και εγώ κομμουνιστής…” θέλοντας φυσικά να δείξει ότι κατανοεί και συμπάσχει(!) με τους ελεύθερους επαγγελματίες και όσους γενικά πλήττονται από τα μέτρα της κυβέρνησης στην οποία είναι υπουργός.

Γιατί όμως έχει σημασία αυτή η φράση ; Ας γυρίσουμε λίγο στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν. Ιανουάριος του 2013 και ο Τσίπρας προσπαθεί να αποτινάξει τη ρετσινιά των «μπαχαλάκηδων», που ξαναφούντωσε με αφορμή τις δηλώσεις για την επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. σε κατειλημμένα κτίρια και την Αθήνα να καίγεται.”Κι εμείς νοικοκυραίοι είμαστε!» ήταν η αμίμητη δήλωση Τσίπρα, μιλώντας στο ραδιόφωνο του Νίκου Χατζηνικολάου, όπου είπε ότι το κόμμα του απευθύνεται και στον μεσαίο χώρο ! Αναρωτιέστε αν έπιασε τόπο η φράση του; Πώς νομίζετε ότι έφθασε το 36 % ; Μόνο με άνεργους και φτωχούς ; Όχι βέβαια…

Ιστορική όμως ήταν και η απίστευτη φράση της Αλέκας Παπαρήγα έναν χρόνο πριν- στο ενδιάμεσο των δύο εκλογών του 2012.” Εμείς δεν είμαστε κόμμα της αριστεράς , είμαστε κομμουνιστές” (!) Και συμπλήρωσε : ” Δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε εμείς …”. Ο απόλυτος ορισμός της ειλικρίνειας για μια αληθινή εμμονή στην ουτοπία του κομμουνισμού. Η Αλέκα Παπαρήγα με την εμπειρία 20 ετών στο τιμόνι του ΚΚΕ έδειξε το φανάρι που διαχωρίζει την αριστερά από τον κομμουνισμό.

Η εποχή ΣΥΡΙΖΑ εδώ και ένα χρόνο σφραγίζεται με αλλοπρόσαλλες πολιτικές περιδίνησης και παλινδρόμησης, από νεφελώδες και ακανόνιστο πλαίσιο προσαρμογής στην ωμή πραγματικότητα. Η δήλωση Κατρούγκαλου( ”είμαι και εγώ κομμουνιστής”) είναι η φράση που μάλλον λυτρώνει κάθε βράδυ στον ύπνο του τον κάθε υπουργό ή βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε ”..προερχόμαστε από μακριά, είμαστε σάρκα από την σάρκα του λαού και θα πάμε μακριά…” δήλωνε πέρυσι τέτοια εποχή στο κοινοβούλιο ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός.

Αποϊδεολογικοποιημένη εκδοχή της πολιτικής ή απλά εμπλοκή των σημαινόντων; Ζούμε άραγε μια αναποδογυρισμένη κατάσταση του εφικτού και της συμμόρφωσης με την τροχιά της σκληρής και επώδυνης πραγματικότητας; Ποιά είναι άραγε η ζυγαριά και ποιο το δοσολόγιο της ”σοσιαλιστικής πολιτικής”; Άραγε γνωρίζουν οι άνθρωποι της αριστεράς ότι δεν είναι αριστερό το ποιος θα δώσει περισσότερα λεφτά για να πάρει άδεια τηλεοπτική; Πόσο αριστερό είναι να τριπλασιάζεις τις εισφορές του ΟΓΑ στους αγρότες της χώρας απειλώντας τους ότι μόνο έτσι θα πάρουν κάποτε σύνταξη;

Ως μελετητής του Μαρξ και του Κευνς πάντα γοητευόμουνα από το πάθος του πρώτου και από τον ρασιοναλισμό του δεύτερου. Οι θεωρίες τους, η φιλοσοφίες τους, οι στόχοι τους, ήταν για μια πιο δίκαιη κοινωνία, μια πιο δίκαιη οικονομία. Η επαναστατική φλόγα του Μάρξ και η εναλλακτική εκδοχή του φιλελευθερισμού του Κευνς με βοηθούσαν να καταλαβαίνω, μεταξύ άλλων, ότι οι αριστεροί της γαλλικής επανάστασης δεν ήταν απλά αριστεροί λόγω των θέσεων τους χωροταξικά στην εθνοσυνέλευση ( κάτι που ελάχιστοι αριστεροί γνωρίζουν σήμερα…).

Ο καθηγητής Κατρούγκαλος όμως με ανακούφισε: μου έδωσε διέξοδο στο μόνιμό πρόβλημα που είχα πάντα σχετικά με τα όρια, τα άκρα, τις κορυφές των νοημάτων μεταξύ των ρευμάτων σκέψης, μεταξύ των ισχυρών λέξεων: κομμουνιστής, αριστερός , φιλελεύθερος. Πάνε αυτά, πρέπει να τα ξεχάσω. Είμαι- λόγω Μαρξ- εγκλωβισμένος κομμουνιστής μέσα σε ένα σοσιαλδημοκρατικό πλαίσιο της κευνσιανής θεωρίας που συναντά την αριστερή εκδοχή του φιλελευθερισμού στην νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική εκδοχή της οικονομίας. Φανταστείτε πόσα κόμματα θα μπορούσα να ψηφίσω και πόσους θα μπορούσα να πω ότι ψήφισα ως νεοέλληνας. Μέσα μου όμως, εγώ είμαι κομμουνιστής κε καθηγητά. Χωρίς διαλυτικά…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr