Ο Περικλής Δημ. Λιβάς είναι έμπορος.

Σαφώς και ουδεμία ευθύνη φέρετε για ενδείξεις κι αντενδείξεις της στατιστικά επιτυχημένης πορείας του υπέρτατου αγαθού: της κοινωνικής δικτύωσης -σταθερά πλασαρισμένου στο ράφι του ματιού. Άλλωστε δεν χάνετε ευκαιρία να μου τονίζετε ότι αν και εφόσον εγκληθείτε ποτέ για οτιδήποτε, υπάρχει τρόπος να επιχειρηματολογήσετε υπέρ σας, όπως για παράδειγμα, διαφημιζόμενοι δια μέσου δήθεν αυτοδυσφήμισης.

Εφόσον εγώ υπέκυψα και νουθετήθηκα, ηττημένος κατά κράτος, είμαι τώρα έτοιμος να δεχθώ ότι κάποιος ο οποίος μετρά, για το καλό μου, τον χρόνο που αφιερώνω στην οικογένειά μου, μπορεί να μου προτείνει να αντισταθώ σε κάτι που ήδη με έχει κατατροπώσει -πάντα για το καλό μου. Πως να μην νοιώθω περιχαρής όταν όλοι αυτό επιδιώκουν;

Σπεύδω να εξαντλήσω τις μπουκιές των πληροφοριών που φαινομενικά μου παρέχονται δωρεάν κι ας φαντάζουν πολυπόθητες…και όλο παχαίνω…μέχρι που γίνομαι δυσκίνητος από την προσφορά ελλείψει ουσιαστικής ζήτησης. Γιατί “απουσιάζω” από ‘κει που πραγματικά υπάρχει ανάγκη, αναζητώντας εναγωνίως να δημιουργήσω μια νέα, δική μου, πιο ασυνήθιστη. Ποιος άλλωστε ξέρει τόσα πολλά και άχρηστα για ‘μένα, αλλά ποτέ περιττά; Ειδικά τώρα που ο κόσμος, τουλάχιστον αυτός που αυτοπροβάλλεται, από πολύπλοκος που ήταν έγινε ξαφνικά τόσο απλός και τόσο μετρήσιμος, ώστε το μυαλό να πηγαίνει κάπου δίχως να χάνεται.

Αλλά δεν είναι. Όπως, ας πούμε, δεν υπάρχουν μονάχα 5 μαγαζιά, 5 υπεραγορές και του πουλιού το γάλα. Θα χωρούσαν όλα αρμονικά, αν έβρισκα εκείνο το ρημάδι το ξύλινο μέτρο που όλο καταχωνιασμένο το ‘χω κι όλο το ψάχνω κάτω από συσκευασίες ηλεκτρονικών, εν αναμονή λήξεως της εγγύησης αν κι εφόσον δεν με προλάβει κάποια “εντελώς νέα” προσφορά και τελικά δεν καταφέρω ποτέ να ρυθμίσω τον έρμο μεταβολισμό μου.

Κάτι μου λέει όμως πως δεν θα το βρω ποτέ και πάντα αλλού θα ψάχνω, μακριά από του νου το δώμα.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr