Τζίνα Δαβιλά

Η ρηχότητα του facebook.

Η ρηχότητα των ευχών στο facebook.

Ή η υποχρέωση να πω κι εγώ την ευχή μου. Να βάλω την υπογραφή μου. Να σε θυμηθώ.

Συχνά χωρίς να γνωρίζουμε ποιος είναι ο εορτάζων ή ο γενεθλιάζων. Γυναίκες και άνδρες.

Απλώς ευχόμαστε μαζί με όλους τους άλλους.

Και τι να κάνουμε;

Να μην ευχόμαστε;

Να ευχόμαστε όλα τα καλά του κόσμου.

Αρκεί ο εορτάζων-γενεθλιαζων να ζει σε τούτο τον κόσμο.

Όχι στον άλλο.

Στην 1η Ιανουαρίου του 2015 ο σημαντικός Πανεπιστημιακός Καθηγητής του Παντείου και συγγραφέας ενός θαυμάσιου βιβλίου [Αλληλέγγυες Μέρες», εκδόσεις Ποταμός] Δημήτρης Ποταμιάνος μπήκε στη σφαίρα του πολύφωτου σύμπαντος. Το προφίλ του στο fb έμεινε ανοιχτό. Ανενεργό, όπως ήταν φυσικό, αλλά υπάρχει. 

Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1943 γεννήθηκε.

Στις 13 Σεπτεμβρίου του 2016 κάποιοι του εύχονταν στο fb:

«Χρόνια Πολλά με υγεία».

Μπορεί και να τις έχει λάβει και να χαίρεται. Αλλά και να γελά μ’ένα μειδίαμα κατανόησης. Μπορεί και όχι. Ποιος γύρισε πίσω για να μας πει τι συμβαίνει;

Από δω και πέρα θα εύχομαι μόνο σε όσους γνωρίζω με κάποιο τρόπο. Είναι πολύ εύκολο από την ευγένεια ή την υποχρέωση να περάσεις σε κάτι άλλο. Και δεν το θέλω.

«Εις μνήμην…», λοιπόν, όπως διόρθωσε με τον ευγενικό και καυστικό του τρόπο ο Κωστής Α. Μακρής.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr