Βαγγέλης Παυλίδης

3 Ιανουαρίου 1911, μια μέρα σαν και σήμερα, πεθαίνει στην Σκιάθο “ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων”, “η κορυφή των κορυφών” κατά τον Κ. Π. Καβάφη, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Πολύ γνωστό νομίζω το παρακάτω. Καλό όμως να θυμώμαστε και να συνειδητοποιούμε το αν και πόσο έχουμε αλλάξει τα τελευταία εκατόν πενήντα περίπου χρόνια.

“Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης. Αλλά τις έβαλεν εις πράξιν την συμβουλήν του θειοτάτου αρχαίου ποιητού; Εκ της παρούσης ημών γενεάς τις ημύνθη περί πάτρης;

Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου γένους, του στειρεύοντος πριν, και ητεκνωμένου δεινώς σήμερον; Αμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι πολιτικαί και επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά. Αμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή των νέων, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος και η πρόληψις της χρεοκοπίας.

Τις ημύνθη περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνώσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.”

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης