Γιάννης Σιδέρης

Δεν ήταν κάτι το παράδοξο ή καινοφανές, η δημοσίευση από την Αυγή της έρευνας της Public Issue, που έδειχνε συντριπτική υπεροχή της ΝΔ σε συγκεκριμένα ποιοτικά στοιχεία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, και δεν αποτελεί ακλόνητη ένδειξη ότι το κόμμα… σαμποτάρει τον Τσίπρα, όπως ερμηνεύτηκε στο διαδίκτυο.

Απλώς η κομματική εφημερίδα ακολουθεί μια παράδοση που κληρονόμησε από την εποχή του ΚΚΕες, το να διατηρεί αυτονομία έναντι του κόμματος. Δεν είναι άλλωστε πρώτη φορά που συνέβη. Ενδεικτικά να θυμίσουμε ότι την ημέρα του «προδομένου» δημοψηφίσματος, για το ΝΑΙ ή ΟΧΙ, (όπου το κόμμα σαφώς προτιμούσε το ΟΧΙ) δημοσίευσε έρευνα στην οποία το ΝΑΙ υπερτερούσε ελαφρώς. Η συγκεκριμένη αυτονομία είναι ένα από τα ελάχιστα καλά στοιχεία που διατήρησε ο ΣΥΡΙΖΑ από εκείνη την αγνή εποχή του κόμματος της αριστερής διανόησης).

Δυσαρέσκεια στο Μαξίμου

Σαφώς το πλαίσιο αυτό υπάρχει, είναι αναμφισβήτητο και απαραβίαστο, αλλά όπως πιστεύουν κάποιοι κυβερνητικοί, χρησιμοποιείται και ως εργαλείο πολιτικών επιδιώξεων και αποστολής μηνυμάτων προς την κυβέρνηση και δη στο Μαξίμου.

Είναι χαρακτηριστική η θυμωμένη φράση που είπε υπουργός σε συνομιλία του με το liberal «έπρεπε να είμαι Τσίπρας για μια ώρα», εννοώντας ότι θα έπαιρνε κεφάλια. Επίσης κομματικός παράγοντας μάς εξέφρασε την άποψη πως «υπόγεια ρεύματα» κάποιων ομάδων εντός του ΣΥΡΙΖΑ στέλνουν μηνύματα στο Μαξίμου, ενόψει του Συνεδρίου, και δημιουργούν εντυπώσεις, προκειμένου να καρπωθούν τη δυσαρέσκεια και να επεκτείνουν τον ζωτικό εσωκομματικό τους χώρο.

(Να διευκρινίσουμε πάντως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σαν τα κόμματα εξουσίας που έχει γνωρίσει ως τώρα η πολιτική ζωή. Ο κ. Τσίπρας είναι μεν ακόμη πανίσχυρος αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει εκτός καταστατικών λειτουργιών και να «κόψει κεφάλια». Μπορεί ως πρωθυπουργός να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη θέληση του κόμματος όσον αφορά τα μνημόνια, για τη… «σωτηρία της χώρας» (δηλαδή για τη διατήρηση της εξουσίας του), αλλά σε εσωκομματικό επίπεδο δεσμεύεται από καταστατικές αρχές και ψηφισμένες αποφάσεις οργάνων, τις οποίες αδυνατεί να παρακάμψει. Δεν μπορεί ας πούμε να δράσει όπως θα δρούσαν οι στιβαροί πρωθυπουργοί της δεκαετίας του 70 και του 80, όπου «κατέβαζαν από το τραίνο» όσους τους ενοχλούσαν).

Το κόμμα στην υπηρεσία της κυβέρνησης

Την ίδια αυτονομία υποτίθεται επιχειρεί να διατηρήσει και το κόμμα έναντι της κυβέρνησης. Σε αυτή την προσπάθεια εντάσσονταν θεωρητικώς και τα «καλέσματά» του σε κινητοποιήσεις ενάντια στα μέτρα που έπαιρνε η κυβέρνηση, ασχέτως αν παράλληλα εκπληρωνόταν και η στόχευση να εκτονωθούν οι εσωτερικές αντιδράσεις και να κρατηθούν τα μέλη στο κομματικό μαντρί.

Η προσπάθεια κομματικής αυτονομίας φυσικά απέτυχε, γιατί οι αντιδράσεις ήταν χλιαρές, αποσκοπούσαν στο θεαθήναι, και σκορπούσαν ευθυμία στα κοινωνικά δίκτυα. Κάθε άλλο παρά έπειθαν για το ειλικρινές των… αντιστασιακών, προς την κυβέρνηση, προθέσεων.

Στον μόνο τομέα που ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα ήρθε σοβαρά και εριστικά σε ρήξη με υπουργούς της κυβέρνησης, αφορούσε μόνο τη δράση της αστυνομίας. Από εξηρτημένο πολιτικό ανακλαστικό, κάθε αστυνομική επιχείρηση για την αποκατάστασης της τάξης, μεταφραζόταν στη γνώμη των μελών του κόμματος ως αστυνομική καταστολή και ενέργεια αστυνομικού κράτους!

Αντιθέτως το κόμμα υποδέχτηκε και αποδέχτηκε παθητικά την εκκωφαντική κυβερνητική στροφή, και την υποταγή της στους δανειστές σε εμβληματικά θέματα, όπως οι μειώσεις των συντάξεων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, για τα οποία επί «Σαμαροβενιζέλων» καταλαμβανόταν από «ιερή» πολιτική οργή.

Ενόψει συνεδρίου, το κόμμα αφυδατωμένο, αποδεκατισμένο από την περυσινή διάσπαση, με ανίσχυρες οργανώσεις, με στελέχη γεμάτα κατήφεια και απορία περί το δέον γενέσθαι, δεν αναμένεται να εκφράσουν έντονες αντιθέσεις για την κυβερνητική πορεία. Αντιθέτως αναμένεται να υπάρξει έντονη υπόγεια δραστηριότητα για την επέκταση επιρροής κάθε ομάδας.

Πέραν των διαγκωνισμών, που είναι… φυσιολογικοί σε κάθε συνέδριο που… σέβεται τον εαυτό του, αυτό που απασχολεί την κυβερνητική και κομματική ηγεσία είναι λεγάμενη σύνδεση του κόμματος με την κοινωνία. Η ποσοτική αντιστοίχιση του «κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ» με τον κομματικό. Ωστόσο υπήρξε «Κοινωνικό ΠΑΣΟΚ» αλλά «Κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ» δεν υπάρχει.

Υπάρχει ένα εκλογικό ποσοστό μεταφερθέν αυτοβούλως από το ΠΑΣΟΚ, και αγανακτισμένοι διαφόρων αιτιών και προελεύσεων, το οποίο ποσοστό συρρικνώνεται ραγδαίως, αλλά όχι ένα ομοιόμορφο και συμπαγές σώμα με πολιτική ταυτότητα ΣΥΡΙΖΑ.

Οπότε και μετά το συνέδριο ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει ένα οργανωτικό κέλυφος με μικρό περιεχόμενο.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr