Ήταν 7 Μαϊου 1919, όταν στο χωριό Los Toldos της Αργεντινής γεννιότανε το εξώγαμο ενός γαιοκτήμονα και μιας παρακατιανής καλλονής.

Το όνομά της Μαρία-Εύα.

Όμορφο κορίτσι η Εβίτα, όπως τη φώναζαν χαιδευτικά, 15 χρονών αρχίζει να εργάζεται ως μοντέλο και ηθοποιός.

Σ’ένα φιλανθρωπικό γκαλά για τους σεισμοπαθείς του Σαν Χουάν γνωρίζει τον Χουαν Περόν, τότε υπουργό εργασίας της Αργεντινής.

Η φιλολική πολιτική και οι ιδέες του για κοινωνική δικαιοσύνη συνεπήραν την Εβίτα,που τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα!

Σύζυγος πια του προέδρου γίνεται για το λαό η “Αγία Εβίτα”!

Μεταξύ αυτής και του λαού “υπογράφεται” ένα ειλικρινές συμβόλαιο.

Η Εβίτα ήταν δική τους!

Επιβλέπει προσωπικά τα προβλήματά τους, φροντίζει τους ανέργους, τις μοναχικές γυναίκες, δίνει υποτροφίες, χτίζει σχολεία, νοσοκομεία…, δίνει ψήφο στις Αργεντίνες, σύνταξη στους ηλικιωμένους…

Φροντίζει για μια “Αργεντινή ανθρώπινη και αξιοπρεπή!”

Μέχρι σήμερα παραμένει το εθνικιστικό σύμβολο της υπεράσπισης των φτωχών και της εργατικής τάξης.

Ο sir Andrew Loyd Weber υπογράφει ένα μιούζικαλ για τη ζωή της, γεμάτο συγκίνηση!

Ο ρόλος της Εβίτα ιδιαίτερος και απαιτητικός!

Μια φράση, που συνδέεται με την απώλεια της γυναίκας-σύμβολο, μια φράση που δεν την ξεχνάς δίνει ένα από τα ωραιότερα και συγκινητικότερα τραγούδια στην ιστορία των μιούζικαλς!

“Don’t cry for me, Argentina!”

Ελπίδα Νούσα