Ματίνα Ράπτη-Μιλήλη

Ακούσατε και σεις τη δήλωση που θέλει την Ελλάδα να πιέσει το ΔΝΤ να βάλει νερό στο κρασί του!

Πείτε μου ότι το ακούσατε γιατί στο τσακ είμαι να παραδοθώ! Να πάρω τα πυζαμάκια μου και τον Χόχο μου και να πάω να με βάλουν για ύπνο σε κείνο το λευκό δωμάτιο που δεν έχει παράθυρα…ή να πάω στην Giant κατευθείαν ;

Ακούς εκεί το ΔΝΤ μπεκροκανάτα! Έχω πέσει από τα σύννεφα ! Δηλαδή ακόμα πέφτω !
Οχι, σας λέω κάντε το εικόνα.

Εκεί κάπου στο Αμέρικα, σε ένα ψηλό κτίριο (τώρα ψηλό ,, δεν είναι και σαν τα Ιμαλάια…) εκεί λοιπόν γύρω από ένα μεγάαααλο οβάλ τραπέζι από μαόνι καλογυαλισμένο κάθονται κάποιοι άνθρωποι και σκέφτονται… Μάλιστα πληρώνονται για να σκέφτονται !

(Πώς τις ζηλεύω αυτές τις δουλειές! Μέχρι και ο φίκος στα γραφεία τους θα πληρώνεται καλύτερα από μένα!)

Σκέφτονται, σκέφτονται, σκέφτονται και πίνουν…

Και μεις, που είμαστε καλοί και συμπονετικοί άνθρωποι και δεν θέλουμε να βλέπουμε τον πλησίον μας να σέρνεται στον βούρκο της ακολασίας (με την κατσίκα του διπλανού έχουμε πρόβλημα, όχι με τα κοπάδια των ξένων) είπαμε να τους βοηθήσουμε τους καημένους να απαλλαγούν από το πάθος τους !

Μεταξύ μας τώρα, εμείς τους καταντήσαμε σαπιοκοιλιάδες τους κακόμοιρους τους οικονομολόγους του ΔΝΤ …Να τα λέμε κι αυτά. Πίνουν για να ξεχνάνε τα δικά μας προβλήματά ! Αν δεν τα είχαμε κάνει σαλάτα εμείς αυτοί δεν θα χρειαζόταν να μας επισκέπτονται κάθε τρεις και λίγο και δεν θα έμπλεκαν έτσι.

Μωρέ, δεν είναι κακά παιδιά, αλλά η φύση της δουλειάς, καταλαβαίνετε, τους έκανε ρεμάλια.
Όλο ταξίδια και συμβούλια….Μπλέκεις άθελά σου. Είσαι και μακριά απ’ το σπίτι σου, λίγο ο νόστος, λίγο που σε βρίζουν εκεί που πας να τους σώσεις…Τί αχαριστία! Άνθρωπος είσαι…Λυγάς…

Ας πάρουμε όμως την ιστορία απ’ την αρχή .

Σε στέλνουν Ελλάδα. Ένα ποτάκι το θες μόλις το μαθαίνεις! Το λες και δυσμενή μετάθεση!

Μπαίνεις στο αεροπλάνο. Έχεις τα νεύρα σου… σου ‘ρχεται…

–Τί θα πιείτε;

Το ξεκινά με το γνωστό coffee or tea αλλά σε τα μας τώρα; Όλοι ξέρουμε πως καταλήγει σε κείνα τα χαριτωμένα μπουκαλάκια -μινιατούρες που σου διώχνουν το φόβο της πτήσης .(O άνθρωπος παιδιά δεν γεννήθηκε για να πετάει…Αλλιώς αντί για τρίχες θα είχαμε φτερά…Hello!)

Άιντε και φτάνεις με το καλό και σε πάνε σε ένα ωραίο ακριβό ξενοδοχείο, όλα πληρωμένα και το μίνι μπαρ επίσης! Κορόιδο δεν είσαι; Είσαι και χάλια απ’ το αεροπλάνο… Mωρέ what is this? Ouzo;

Ντριν το τηλέφωνο…. Σε περιμένουν κάτω να σε ενημερώσουν για το πρόγραμμα. Κατεβαίνεις και σε πλακώνουν στα απεριτίφ γιατί μετά θα σε πάνε για φαί να σε περιποιηθούν.

Φαί χωρίς κρασάκι γίνεται; Ε, δεν θα πιείς ένα καλό κρασάκι με τους ανθρώπους;! Γαιδούρι δεν είσαι… Τσάμπα είναι…

Μπορεί μετά να πιείς και τίποτις λεμοντσέλα να χωνέψεις τους μουσακάδες .

Τώρα σε έχει πιάσει και το τζετ λαγκ…δεν σου κολλάει ύπνος…

Χμ, αυτοί που σε τραπεζώσανε επιμένουν να σε πάνε μπαρότσαρκα να σε καλοπιάσουν για την άλλη μέρα που θα πας να δεις τα χάλια της οικονομίας τους….Καταλήγεις να ξερνάς στην λεκάνη του πεντάστερου! Opa!

Κοντολογίς χέστα κι άστα πολυαγαπημένη!

Αφού λοιπόν η Ελλάδα σε έφερε σε αυτό το χάλι, αυτή είναι και υποχρεωμένη (δεν έγραψα υπερχρεωμένη, έτσι;) να σε βοηθήσει να απεξαρτηθείς.

Αν όχι μαχαίρι, τουλάχιστον σιγά σιγά … Μια γουλίτσα κρασάκι ,μιά γουλίτσα νεράκι… Να μην γυρίζεις σπίτι ντίρλα και πλακώνεις την κυρά στις γρήγορες .

Δεν είναι πρέπον!

ΔΝΤ …οι επώνυμοι αλκοολικοί!

Να σκεφτείτε ότι στην είσοδο του κτιρίου δεν έχει πια υποδοχή με τηλεφωνικό κέντρο αλλά μπαρ! Με το “καλώς ήρθατε” , “τί θα πάρετε”!

Τα καταστρέψαμε τα παιδιά!

Αντί για καλημέρα φωνάζουν…Μύκονος!

Τζίφρα και χικ! Βρωμάει και ζέχνει το κτίριο τρία τετράγωνα πέρα σαν το καπηλιό που τα΄πινε ο Ορέστης Μακρής στον Μεθύστακα!

Τρέμουν ν’ ανάψουν τσιγάρο με τόσο αλκοόλ στην ατμόσφαιρα ! Στις ταράτσες βγαίνουν για να καπνίσουν τα πούρα τους οι καημένοι !

Αφήστε τα! Δράμα η κατάσταση! Γίνονται σου λέει ντέφι πρίν ν’ αρχίσουν οι συνεδριάσεις γιατί το κυλικείο έχει γίνει η κάβα του μπάρμπα Ανέστη !

Ποτέ δεν άρχιζουν συνεδρίαση στην ώρα που έχουν προαναγγείλει…Μα ποτέ όμως! Χάνονταν στα ασανσέρ…Πατάνε τα κουμπιά άλλα αντί άλλων και οι μισοί καταλήγουν στο γκαράζ!

Νομίζουν ότι τελείωσαν και γυρνάνε σπίτια τους όπου μόλις ξεμεθάνε καταλαβαινουν τί έχει γίνει και ξαναγυρίζουν πίσω μετά από ώωωρες…

Αλλοι καταλήγουν σε άσχετους ορόφους και κλαψουρίζουν σαν μωρά που χάθηκαν στο λούνα παρκ! Α! και δυό τρεις ακόμα τους ψάχνουν!

Σίλβερ αλέρτ !

“Ο Τζόναθαν τάδε χάθηκε μεταξύ ισογείου και 18ου ορόφου, φορούσε ένα μπλε ρουά Αρμάνι, μαύρες κάλτσες με ρίγα σομόν στο λάστιχο, κρατούσε έναν μπορντώ δερμάτινο χαρτοφύλακα Hermes (πανάκριβο, δώρο επετείου ) και παραπατούσε.. Η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο .

Παρακαλείται όποιος τον βρει να επιστρέψει τον χαρτοφύλακα.”

Οπότε η δήλωση περί νερώματος του κρασιού καταγράφεται ως αληθής .

Να βάλουν λοιπόν αυτοί νερό στο κρασί τους (δηλαδή εμείς να τους το νερώσουμε αλλά να το κάνουμε να φανεί σαν ατύχημα….σαν στιγμιαίο λάθος… σαν τσαχπινιά) να βάλει όμως κι ο μεγαλοδύναμος το χέρι του…

Σώσον Κύριε τον αμπελουργόν σου!

Αχ! Κατακαημένε Τζόναθαν! Τί χρωστάς και συ παλικάρι μου!

Καημένε Τζόναθαν, εσύ κι ο φίκος σου…