Αν ήμουν Τσίπρας θα έλεγα σε όλους να μη μιλάνε καθόλου, μα καθόλου. Ούτε οι αριστερές συνιστώσες, ούτε οι δεξιές συνιστώσες, ούτε δεν ξέρω εγώ ποιες συνιστώσες

Οφείλω να πω -κι ίσως αυτό θεωρηθεί «ρετσινιά»- ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι από τους πιο κεντρώους και πιο συνετούς στο κόμμα του

Αυτοί οι συνδικαλιστές από το βαθύ ΠΑΣΟΚ που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ, τι ζητούν τώρα; Τα τριάκοντα αργύρια; Είναι το ξεπλήρωμα αυτό;

Οι παλιοί, με τα καλά τους και τα κακά τους, είχαν μια εμπειρία στο να κυβερνούν. Τώρα, υπάρχει ένας ερασιτεχνισμός και δυστυχώς είναι πολύ κακές οι στιγμές για ερασιτεχνισμούς.

Η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού. Και η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή. Δεν είναι ζήτημα ντροπής ούτε κωλοτούμπας, αυτά είναι σαχλαμάρες. Είναι το εφικτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση.

Σε κάθε χώρα, η παιδεία είναι η κινητήριος δύναμη. Εκεί πρέπει να επενδύσουμε. Από την απαρχή της κρίσης, έχουν μεταναστεύσει περίπου 200.000 νέοι από τους οποίους οι 160.000 έχουν διδακτορικά. Άρα ποιος μένει σ’ αυτή τη χώρα; Οι ινστρούχτορες στη Δραπετσώνα; Τι να κάνουμε όλοι; Να γίνουμε κομισάριοι; Για όνομα του Θεού. Στο 2015 είμαστε.

Η Ελλάδα ανήκει στη δυτική Ευρώπη, είμαστε μια δημοκρατική χώρα, δεν μπορούμε να ζούμε με ιδεοληψίες και «δεινοσαυρικές» απόψεις του Μαΐου του ΄68. Όλοι τα περάσαμε αυτά, κι εγώ τα πέρασα. Άλλο, όμως, είναι το ΄68 κι άλλο το 2018, δηλαδή 50 χρόνια μετά. Μη μένουμε κολλημένοι εκεί. Όπως είχε πει ο Τσόρτσιλ, όταν στα 20 δεν είσαι σοσιαλιστής δεν έχεις καρδιά κι όταν είσαι σοσιαλιστής στα 40 δεν έχεις μυαλό.

Απόσπασμα από την συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου στην www.imerisia.gr

Ακολουθεί όλη η συνέντευξη

«Τσάμπα μαγκιές και εξυπνάδες λες και μιλάμε στην κλαδική Πατησίων δεν περνούν. Θα πρέπει να σταματήσουν οι πολλές συνεντεύξεις και να καθίσουμε όλοι να δουλέψουμε για να ξεπεράσουμε την κρίση», τονίζει στην «ΗτΣ» ο διακεκριμένος Έλληνας φυσικός και νέος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, Δημήτρης Νανόπουλος

Συνέντευξη στη Χαρά Καλημέρη

Η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι σε αβεβαιότητα για το μέλλον της οικονομίας της. Πώς κρίνετε τις τελευταίες εξελίξεις;

Προσωπικά φοβάμαι. Πρώτη μου φορά από την απαρχή της κρίσης που νιώθω φόβο και συνήθως έχω καλό ένστικτο. Μακάρι να διαψευστώ, όμως, ακούω να μεταδίδονται από τα ξένα πρακτορεία «βαριές» δηλώσεις πως αν η Ελλάδα δεν πληρώσει θα αποτελεί πιστωτικό γεγονός. Εύχομαι να περάσουμε τον «σκόπελο» του Μαρτίου και να δώσουμε τα χρήματα που χρωστάμε. Για να συμβεί αυτό, όμως, θα πρέπει να σταματήσουν οι πολλές συνεντεύξεις και να καθίσουμε να δουλέψουμε. Μας έδωσαν αυτή την επέκταση του προγράμματος, όπως θέλουν ας το ονομάσουν, δεν με ενδιαφέρει, τώρα γιατί δεν βάζουν τα κεφάλια μέσα;

Αν ήμουν Τσίπρας θα έλεγα σε όλους να μη μιλάνε καθόλου, μα καθόλου. Ούτε οι αριστερές συνιστώσες, ούτε οι δεξιές συνιστώσες, ούτε δεν ξέρω εγώ ποιες συνιστώσες. Να βάλουν όλοι φερμουάρ «ζάμα» και να κάνουν τη δουλειά τους για να γίνει μια σοβαρή διαπραγμάτευση. Τσάμπα μαγκιές και εξυπνάδες λες και μιλάμε στην κλαδική Πατησίων δεν περνούν. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αν δεν την βλέπουν, τότε κάνουν μεγάλο λάθος. Όλα αυτά δεν τα λέω με αντιπολιτευτική διάθεση, ούτε έχω εμπάθεια εναντίον της κυβέρνησης. Θέλω, όμως, να τονίσω πως είναι κομβικό το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε και χρειάζεται σοβαρότητα, προσοχή και δουλειά. Κι εκεί, πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη. Ας ξεχάσουμε τις κομματικές έριδες, για να δούμε πώς θα βγούμε από την κρίση.

Τι είναι αυτό που φοβάστε;

Οι παλιοί, με τα καλά τους και τα κακά τους, είχαν μια εμπειρία στο να κυβερνούν. Τώρα, υπάρχει ένας ερασιτεχνισμός και δυστυχώς είναι πολύ κακές οι στιγμές για ερασιτεχνισμούς. Οφείλω, πάντως, να πω -κι ίσως αυτό θεωρηθεί «ρετσινιά»- ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι από τους πιο κεντρώους και πιο συνετούς στο κόμμα του. Δεν κινείται σε εξτρεμιστικές απόψεις, αλλά κρατάει μια ισορροπία και νομίζω πως έχει καταλάβει ότι χρειάζεται ευελιξία. Αυτό λιγάκι με κάνει να αισιοδοξώ. Η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού. Και η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή. Δεν είναι ζήτημα ντροπής ούτε κωλοτούμπας, αυτά είναι σαχλαμάρες. Είναι το εφικτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση. Ας βγάλει τη χώρα από τη δίνη στην οποία βρίσκεται και αργότερα μπορεί να προχωρήσει σε υλοποίηση δεσμεύσεών της. Έχει τέσσερα χρόνια μπροστά της. Είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν κι αυτοί που πίστευαν ότι μια μέρα μετά τις εκλογές θα έπαιρναν βασικό μισθό 751 ευρώ. Τώρα, όμως, χρειάζεται προσοχή. Μην καλλιεργούμε στον κόσμο ψευδαισθήσεις κι ας μη φοβόμαστε να κάνουμε πράγματα που δεν μας είναι αρεστά. Συζητάμε για την ανθρωπιστική κρίση και για τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια. Είναι ντροπή να υπάρχουν αυτές οι εικόνες, αλλά θέλει προσοχή για να μην καούν κοντά στα ξερά και τα χλωρά. Για να μην καταλήξουμε όλη η Ελλάδα να ψάχνει στα σκουπίδια.
Την ώρα που συμβαίνουν αυτά, στους εργαζόμενους της ΔΕΗ δίνονται αυξήσεις.

Δεν ξέρω, ίσως έχω χαμηλό IQ, αλλά αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω με κανέναν τρόπο. Είναι σκάνδαλο. Αυτοί οι συνδικαλιστές από το βαθύ ΠΑΣΟΚ που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ, τι ζητούν τώρα; Τα τριάκοντα αργύρια; Είναι το ξεπλήρωμα αυτό; Πού ταιριάζει αυτό μέσα στην αριστερή ιδεολογία; Αν ήμουν ΣΥΡΙΖΑ θα είχα βγει στους δρόμους και θα ούρλιαζα εναντίον αυτού που έγινε.

Βλέπετε φως στην άκρη του τούνελ;

Η Ελλάδα έχει περάσει πολλές πανωλεθρίες. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους, χρεοκοπίες, επαναστάσεις, πολέμους, χούντα. Όλες αυτές τις φορές έχουμε επιζήσει, γιατί έχουμε ομονοήσει κι έχουμε καταλάβει πως μπορούμε ως λαός να κάνουμε άλματα. Επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος και παρότι η κατάσταση φαίνεται αρνητική, θέλω να πιστεύω ότι οι πολιτικοί όλων των χρωμάτων και ο κόσμος θα ομονοήσουν και θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και αυτή την κρίση.

Θα ήθελα, όμως, η κρίση να αποτελέσει την αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα με μεταρρυθμίσεις ώστε, κάποια στιγμή, να έχουμε ένα νέο κράτος. Διότι παλιά ζούσαμε σε μια φούσκα. Δεν πηγαίναμε καλά. Είχε γεμίσει το Κολωνάκι με καγιέν που δεν μπορούσαν να περάσουν από τα στενά. Ο συχωρεμένος ο πατέρας μου έλεγε να πιάνεις όσο απλώνει το χέρι σου. Εύχομαι μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία να καταφέρουμε να χτίσουμε ένα στέρεο κι όχι σαθρό μέλλον για τις επόμενες γενιές. Το μυαλό το έχουμε. Τη φαντασία την έχουμε. Τον ενθουσιασμό τον έχουμε. Τη δύναμη την έχουμε. Γιατί να μην το κάνουμε;
Τι έγινε το Αιέν Αριστεύειν; Να γίνουμε όλοι κομισάριοι;

Πώς κρίνετε τις εξαγγελθείσες αλλαγές στην Παιδεία;

Πρόκειται για οπισθοχώρηση άνευ προηγουμένου. Τι λένε; Κατάργηση των Συμβουλίων και επαναφορά του ασύλου και των αιωνίων φοιτητών. Αυτά ήταν τα τρία προβλήματα που είχαν τα πανεπιστήμιά μας; Την ίδια ώρα, θέλουν η εισαγωγή των μαθητών στα πειραματικά σχολεία να γίνεται με κλήρο. Τους αθλητές μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες με κλήρο τους στέλνουμε; Τι έγινε το Αιέν Αριστεύειν; Τα έχω χαμένα μ’ αυτά που λένε.
Σε κάθε χώρα, η παιδεία είναι η κινητήριος δύναμη. Εκεί πρέπει να επενδύσουμε. Από την απαρχή της κρίσης, έχουν μεταναστεύσει περίπου 200.000 νέοι από τους οποίους οι 160.000 έχουν διδακτορικά. Άρα ποιος μένει σ’ αυτή τη χώρα; Οι ινστρούχτορες στη Δραπετσώνα; Τι να κάνουμε όλοι; Να γίνουμε κομισάριοι; Για όνομα του Θεού. Στο 2015 είμαστε.

Η Ελλάδα ανήκει στη δυτική Ευρώπη, είμαστε μια δημοκρατική χώρα, δεν μπορούμε να ζούμε με ιδεοληψίες και «δεινοσαυρικές» απόψεις του Μαΐου του ΄68. Όλοι τα περάσαμε αυτά, κι εγώ τα πέρασα. Άλλο, όμως, είναι το ΄68 κι άλλο το 2018, δηλαδή 50 χρόνια μετά. Μη μένουμε κολλημένοι εκεί. Όπως είχε πει ο Τσόρτσιλ, όταν στα 20 δεν είσαι σοσιαλιστής δεν έχεις καρδιά κι όταν είσαι σοσιαλιστής στα 40 δεν έχεις μυαλό.