Δημήτρης Κατσούλας

-Γιατί γράφεις ;

-Γράφω γιατί τις νύχτες οι λέξεις μου είναι κόμπος στο λαιμό. Μου σφίγγουν το στέρνο, παλεύουν και συνωθούνται σε τέτοιο βαθμό που ζητούν διέξοδο. Θέλουν να ενωθούν με τη βοή του κόσμου εκεί έξω στα πεζοδρόμια. Τις περιμένω να ξεσηκωθούν από το χαρτί, να κάνουν νεκρούς να εγείρονται από το μνήμα. Περιμένουν πορείες στους δρόμους καλά συντονισμένες με όλων των ειδών τις ειδικότητες: από γραφιάδες και πνευματικούς μέχρι τον οικοδόμο της σκαλωσιάς. Τη νέα μέρα θέλω να αναγγείλω: δικοί μας οι δρόμοι, δικά μας και τα δίκια.

Η γραφή είναι γιατρειά ισχυρότερη και από τη δόση του πιο αποτελεσματικού φαρμάκου .

Ξέρω όμως ότι το γράψιμο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν είναι δροσούλα πρωινή, ούτε λουλούδι σ’ ολάνθιστο κήπο, μα ούτε αεράκι κόντρα στον καύσωνα του καλοκαιριού . Είναι τριβή και βάσανο, παίδεμα και πόνος και δάκρυ μαζί.

Θα μπορούσα να πω διάφορα: να, ότι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, ότι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, ότι με λυτρώνει. Η αλήθεια είναι πιο απλή. Γράφω γιατί θέλω ν’ ακουμπήσω κάπου όσα με πονάνε, να τα απαγκιάσω ζητώ. Για να χρωματίσω τις σκέψεις μου, να μεταμορφώσω τις μέρες μου. Γράφω για τους λίγους, για εκείνους που θα τους αγγίξουν οι λέξεις, θα σκιρτήσει το μέσα τους.

-Ματαιοπονείς.

-Κι ένας αναγνώστης αρκεί. Οι λέξεις μου σε καμιά περίπτωση δεν θ’ αλλάξουν τον κόσμο ούτε τη ζωή κανενός. Ένας στοχασμός και μόνο πάνω στ’ ανθρώπινα, αυτό φτάνει.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr