Μαρία Καρχιλάκη 

Συνάντησα τον David Bowie στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στο Λονδίνο, με αφορμή την κυκλοφορία του άλμπουμ του, Heathen.

Καθισμένος αναπαυτικά στον κόκκινο δερμάτινο καναπέ, ο Λεπτός Λευκός Δούκας μιλάει αργά και με σιγουριά, μορφάζει χαριτωμένα, κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια και καρφώνει με το βλέμμα. Χρησιμοποιεί υποδειγματικά και με μαεστρία τη γλώσσα.

Κουβεντιάζουμε για τα πάνταˑ διεθνή πολιτική, καθημερινότητα, μουσική. Ο λόγος του ρέει, έχει ουσιαστική άποψη για όλα.

Συχνά-πυκνά φίλοι και γνωστοί μου ζητούν dessous και λεπτομέρειες από εκείνη τη συνάντηση. Δίχως δεύτερη σκέψη, τους μεταφέρω -ως απόσταγμα- αυτά του τα λόγια που με εντυπωσίασαν τόσο όταν τον ρώτησα για τις φιλοδοξίες του:

Είμαι πολύ ικανοποιημένος με όσα έχω. Το μόνο που θέλω είναι να μπορώ να εστιάσω στην ημέρα μου περισσότερο απ’ ότι το κάνω τώρα. Για μένα το τέλειο στη ζωή είναι να μπορείς να απολαμβάνεις και τις 24 ώρες της ημέρας. Το να μπορέσω να το κάνω αυτό είναι η μόνη μου φιλοδοξία, δεν έχω άλλες.

Νομίζω πως ο David Bowie είναι η επιβεβαίωση του κανόνα ότι ουδείς φτάνει κάπου τυχαία. Δεν έφτασε απλά στην κορυφήˑ την κατέκτησε και ουδέποτε την απώλεσε.

Νομίζω, επίσης, ότι η συνέντευξη μαζί του ήταν η πιο ενδιαφέρουσα που έχω κάνω μέχρι σήμερα. Δεν έχω συναντήσει προσωπικότητα άλλη με τέτοια ακτινοβολία.

Ένα απόσπασμα των όσων είπαμε τότε, και τα οποία είχαν μεταδοθεί από το Mega, συμπεριλαμβάνονται σ΄αυτό το βίντεο από το προσωπικό μου αρχείο.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στο cnn.gr

The article expresses the views of the author