Νίκος Βασιλειάδης

Όταν όλος αυτός ο εφιάλτης θα είναι παρελθόν οι κοινωνιολόγοι θα έχουν πλούσιο υλικό για μελέτη. Μπορεί να γελάμε που στην Ευρώπη κάνουμε ουρές για να πάρουμε κωλόχαρτο αλλά οι Αμερικάνοι το πήγαν ένα βήμα παραπέρα και το…τερμάτισαν.

Κάνουν ουρές και…αγοράζουν χιλιάδες όπλα όπως αναφέρουν με έκπληξη τα Διεθνή δημοσιογραφικά Πρακτορεία.

Ο κόσμος τρελάθηκε θα μου πείτε. Ναι αλλά όχι χωρίς λόγο και προπάντων δεν τρελάθηκε έτσι ξαφνικά. Για δείτε την συνολική εικόνα. Ας σκεφτούμε τι μοντέλα μας προσφέρονταν αφειδώς πρίν Covid 19. Άνοιγες το FB και η σελίδα σου γέμιζε με διαφημίσεις παιχνιδιών όπου σαν ατρόμητος και υγιής μπρατσαράς ή σούπερ γυναικάρα είχες να αντιμετωπίσεις χιλιάδες ζόμπι που σου επιτίθονταν για να σε μολύνουν. Έπρεπε να διαλέξεις όπλα για να σκοτώσεις ζόμπι, να βρεις μέσα διαφυγής για να πας σε ένα ερημικό μέρος και να σκάψεις μέσα στην γη να χωθείς να μην κινδυνεύεις.

Τα ίδια ακριβώς παιχνίδια αγόραζαν μανιωδώς τα παιδιά μας στα παιχνιδάδικα σαν χριστουγεννιάτικα δώρα, (πρώτα έψαλλαν το επι γής ειρήνης και τα κάλαντα και μετά βοθρ για τα ζόμπι) και οι αντίστοιχες ταινίες με ζόμπι κάθε λογής, με το ανθρώπινο είδος που μολύνεται από μια ανίατη ασθένεια και που εσύ ο ήρωας πρέπει να εξολοθρεύσεις εκατοντάδες να προσφέρονται μέσα από τα δίκτυα. Και μεις ως μια πολιτισμένη κοινωνία είχαμε τα μάτια κλειστά.

Και τώρα που κάτω από τις συνθήκες της σκληρής πραγματικότητας τα ανοίξαμε η απόστασή μας από τα συναισθήματα, τα εξαφάνισε. Μας εξαφάνισε. Αρχίσαμε με παράλογη μανία να μιμούμαστε δράσεις και συμπεριφορές. Να σκοτώνουμε για να επιβιώσουμε. Γιατί όταν πας στο σούπερ Μάρκετ και παίρνεις 10 αντισηπτικά αφήνοντας τους άλλους αγκαλιά με το άδειο ράφι, σκοτώνεις. Μας έμεινε μονάχα η μίμηση των παιχνιδιών με τα ζόμπι. Μας χώνεψε σε παραισθησιογόνους μονόδρομους με ένα Εγώ, αυτόνομο και ανεξάρτητο, και στο όνομά του ψάχνουμε τώρα σαν ζόμπι θηράματα.

Οτιδήποτε λοιπόν πρέπει να γίνει για χάρη της καθολικής επιβολής της αναμενόμενης και ολότελα gore και εφιαλτικής ατμόσφαιρας, θα γίνει. Μπορεί ο πολιτισμός μας, η ευμάρεια, η ολοκληρωτική γνώση της ύπαρξής μας να επιτέλεσε μια ριζοσπαστική απελευθέρωση. Να μας χειραφέτησε από τις δανεικές ηθικές, τα δεκανίκια της θρησκείας, απ’ τις πατημένες ιδεολογίες. Μπορεί να χειραφετηθήκαμε αλλά …Αποξενωθήκαμε απ’ τον εαυτό μας. Και τώρα μπροστά στον φόβο όλα τα μισογκρεμισμένα τείχη ρίχτηκαν. Βρεθήκαμε αυτόματα στη μέση ενός άγνωστου ορίζοντα, και ξένοι προς εμάς όπως γίναμε, μένουμε εκεί ασάλευτοι. Άκαμπτες σάρκινες κηλίδες στο μωσαϊκό του ορίζοντα. Ξένοι προς εμάς. Ξένοι προς τους άλλους και έτοιμοι για αυτό που μας εκπαίδευσαν να κάνουμε. Να σκοτώσουμε.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr