Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr.

Το παρατήρησα όλο το καλοκαίρι. Τα νερά στις παραλιακές, δημόσιες ντουζιέρες έτρεχαν αφειδώς και γενναιόδωρα. Από τουρίστες δευτεροτριτοκλασσάτους. Αυτούς με τα βραχιολάκια. Αυτούς συνάντησα, διότι οι άλλοι στα πανάκριβα ξενοδοχεία πληρώνουν ό,τι καταναλώσουν πανάκριβα. Αυτοί ίσως έχουν άλλη κουλτούρα. Οι βραχιολάκηδες, οι περισσότεροι, έμπαιναν κάτω από το ντους και ξεχνούσαν να φύγουν. Πάλευαν με στωική γαλήνη να βγάλουν το αλάτι, να φύγει η άμμος από τα ποδαράκια τους για να επιστρέψουν στην αμμουδερή ξαπλώστρα τους. Η κυρία με τις ομπρέλες δεν τους κάνει συστάσεις οικονομίας του νερού, μα και η ίδια καταβρέχει την αμμουδιά για να δροσιστεί η περιοχή γύρω από τις ξαπλώστρες. Γελάτε; Κλαίτε από απελπισία; Ακατανόητη η βλακεία των ανθρώπων; Και η ανοχή επίσης ακατανόητη είναι, η δουλικότητα για τα ψίχουλα των δευτεροκλασσάτων τουριστών. Ευρωπαϊκή χώρα, η Ισπανία, έβαλε όριο επισκεπτών-τουριστών χαμηλού κόστους και φαίνεται να βγαίνει κερδισμένη. Διότι τα όρια πάντα σώζουν. Εν προκειμένω και τα ταμεία γεμίζουν και οι κάτοικοι της χώρας μπορούν να χαρούν τον τόπο τους. “you spend too much water, stop it”. Έλεγχος; Ανύπαρκτος. Έχουμε ό,τι μας αξίζει, τελικά. Πάντα.

Μου λείπει τόσο πολύ ο Δημήτρης. Κενό η αναχώρησή του. Κενό. Τρύπα. Λιγόστεψαν οι άνθρωποι που ανυπόκριτα αγαπούν και είναι παρόντες στην ζωή μου. Πώς είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου; Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος. Παράφραση: ουδείς ασφαλέστερος προδότης του ανθρώπου. Γι’αυτό και εμπιστεύομαι πια -το έχω ξαναγράψει- τον Θεό και τους σκύλους μου. Και μετά τους “καρδιακούς” μου που αφήνω κι σε αυτούς ένα περιθώριο έκπληξης. Διαβάστε τον Μπρούχο μου στην Πόρτα μας, τα κείμενά του περί τα ενενήντα, για αγαπημένα του πρόσωπα, καλλιτέχνες που θαυμάσαμε και αγαπήσαμε κι εμείς, για τους σεβαστούς του γονείς, για την Ιστορία της Ελλάδας, της Κύπρου, των Ποντίων και των Αρμενίων που ακόμη ψάχνουν την δικαίωση, για την ελληνική κοινωνία που κατρακυλά χρόνια πολλά και κανείς δεν αντιδρά. “Ζούμε, έλεγε συχνότατα, την εποχή της οργασμικότητας, της ανοργασμικότητας και της πολυοργασμικότητας. Όλα τα άλλα δεν ενδιαφέρουν κανέναν”. Τι ξεπεσμός, τι φτήνεια! Αλλά εμείς εκεί, ασάλευτοι, η κοινωνία, σταθερή στις “αξίες” της φτήνειας. Έχουμε ό,τι μας αξίζει, τελικά. Πάντα.

Τι χρειάζεται ο κόσμος; Να επαναλάβει πολλές φορές μέσα στην ημέρα ότι δεν μένει τίποτα από τον καθένα μας. Ίσως μόνο ένα έργο πνευματικό ή κάποια επιστημονική ανακάλυψη που βοήθησε την ανθρωπότητα. Και οι απόγονοί μας αν και αυτοί έχουν αξίες, κώδικα ισχυρό των ανθρωπιστικών αξιών που δεν εκπίπτουν στην φτήνεια και την χυδαιότητα. Η ύλη δεν έχει καμία αξία. Μόνο ό,τι “χτίσεις” με τους ανθρώπους σου, όσους ορίσεις ως ανθρώπους σου. Τα λοιπά, σπίτια, έπιπλα, ρούχα, λεφτά είναι η ματαιοδοξία του ηλίθιου ή μάλλον του βλάκα. Ο ηλίθιος έχει την νοημοσύνη να αλλάξει τον εαυτό του, ο βλάκας όχι. Δυστυχώς, το εκπαιδευτικό μας σύστημα, η μοναδική προοπτική, τελικά, για την βελτίωση της κοινωνίας, κοιμάται όρθιο, στραγγαλίζει την φαντασία, προκαλεί άγχος στους μαθητές από τις μικρές ηλικίες και οι εκπαιδευτικοί… κυρά Δασκάλα! Δώσε χαρά και αγκαλιά! Ντύσου χαρούμενα, χαμογέλασε πλατιά, δώσε βλέμμα αγάπης γιατί το σχολείο είναι οικογένεια. Δεν ξέρεις τι περνά το κάθε παιδάκι στο σπίτι του, μάθε. Γίνε αγκαλιά και λιμάνι. Όλα τα ξέρουν τα παιδιά. Ευτυχώς. Εμείς δεν μάθαμε να τα ακούμε. Εκπαιδευτήκαμε λάθος; Έχουμε ό,τι μας αξίζει, τελικά. Πάντα.

Η Ιερά Μητρόπολη Ρόδου, προς τιμήν της, θα τιμήσει τον ποιητή Δημήτρη Ι.Μπρούχο την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2024 στον Ι.Ν Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, τελώντας ένα σεμνό 40ήμερο μνημόσυνο εις μνήμην του δημιουργού του ορατορίου του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου, πολιούχο προστάτη της πόλεως Ρόδου. Τα ορατόρια είναι υμνωδίες θρησκευτικού περιεχομένου,  συνθέσεις μουσικής και ποιήσεως μεγάλης κλίμακας για ορχήστρα, φωνές σολίστ και χορωδία και η θεματολογία τους πηγάζει από τους βίους των Αγίων και την βιβλική παράδοση. Ο Δημήτρης χωρίς περιστροφές δήλωνε: “Για μένα ο Θεός δεν είναι μία απρόσωπη οντότητα ή μία αόριστη έννοια, έχει ονοματεπώνυμο, λέγεται Ιησούς Χριστός και είναι ο Κύριός μου”. Δημητράκο είμαι πεπεισμένη ότι είσαι κοντά Του. Στην Θεσσαλονίκη που αγάπησες του πάνω Ουρανού. Σου αξίζει. Γιατί έχουμε ό,τι μας αξίζει, τελικά. Πάντα.

Καλημέρα και χαίρετε, εκλεκτές και εκλεκτοί!

Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά,

17 Σεπτεμβρίου 2024