Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, «Πηγές Καλλιθέας»

και  Pane di capo στη Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

Δημήτρης Κατσούλας

Πολλά συνέβησαν αυτές τις μέρες, πολλά γράφηκαν από επωνύμους και μη, αλλά εκείνο το σχοινί που παρατραβήχτηκε έγινε από την Athens Voice. Και ποία τάχα είναι η Athens Voice; Είναι η πλήρης συνύπαρξη, το απόλυτο πάντρεμα με τον ΣΚΑΙ, με τη «σοβαρή» και «μη» Χρυσή Αυγή, είναι ο Βελόπουλος, είναι η ΝΔ, είναι το μίσος για τον Άλλο, τον διαφορετικό, ακόμα κι αν πέφτει νεκρός από ένα παράθυρο νοσοκομείου, προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη.

Δεξιά είναι το να κάνεις πλάκα με την τραγωδία του άλλου. Δεξιά είναι εκείνοι που μοιράζουν τους ανθρώπους σε «κανονικούς» και «μη». Γι αυτούς, κανονικοί θεωρούνται οι ψηφοφόροι τους και μόνο. Λες και οι άλλοι είναι μη κανονικοί, άρα ανώμαλοι! Τρανό παράδειγμα ο Ζακ. Τους υπόλοιπους, πατήστε τους και λιώστε τους. Αυτή είναι η θεώρηση των πραγμάτων και της φιλοσοφίας της.

Και, δεν μιλάμε για ένα μεμονωμένο λάθος της Athens Voice. Πρακτική της είναι ένας καλά και βαθιά μελετημένος λόγος όπου οδηγεί κατευθείαν στο ρατσισμό και τον φασισμό, και πέρα, αλλά και πριν από τα όρια του διαφωτισμού. Δεν σέβεται και ούτε καν την ενδιαφέρει η προσωπικότητα του άλλου, η διαφορετικότητα, και δεν διαπραγματεύεται καν ανεκτικότητες. Μιλάμε για έναν λόγο τσιμεντένιο, πλήρους φανατισμού, ό, τι δηλαδή εκφράζει η Δεξιά σήμερα από την Αμερική του Τράμπ έως την Ουγγαρία του Όρμπαν.

Είναι εκείνος ο λόγος που εντάσσει την Καρόλα Ρακέτε στους εγκληματίες – καρφί δεν τους καίγεται αν και μερικές χιλιάδες πρόσφυγες με προορισμό την Ιταλία πνιγούν στην Αδριατική – μια ατόφια δηλαδή θεωρία από την οποία διακατέχεται και ο ακροδεξιός Σαλβίνι.

Δεξιά είναι η χαρά που την θέλει μόνο για πάρτι της και δεν την μοιράζεται με τους πολλούς. Αυτό συνοπτικά αποκαλείται απληστία και μένος για τον συνάνθρωπο, τον όποιο συνάνθρωπο ανεξαρτήτου φυλής και χρώματος.
Δεξιά ακόμα είναι το μίσος που σκοτώνει τον Τεμπονέρα, τον Γρηγορόπουλο, τον Λουκμάν, τον Φύσσα. Αδιαφορεί για τα παιδιά της Συρίας που για πρωινό τους έχουν τον μπουχό από τις ερπίστριες, για εκείνα που δουλεύουν με μισό δολάριο στην Ασία συναρμολογώντας PlayStation ή ακόμα κι αυτά που δουλεύουν στα ορυχεία του Κογκό, ή και ακόμη στα παιδιά που πνίγονται αγκαλιά με τον πατέρα τους στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού για να μη διαταραχθεί η ησυχία των πολιτών της μεγάλης αυτής ηπείρου.

Και Αριστερά, τι είναι δηλαδή; Ο Ζιλ Ντελέζ – Γάλλος φιλόσοφος, ακαδημαϊκός και συγγραφέας – σε μερικές και μόνο λέξεις αναλύει: «Ο Αριστερός οσφραίνεται, διαισθάνεται, ακούει και βλέπει σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης, και όχι ως το απέναντι μαγαζάκι, στο στενό που μένει, και όσο χώρο καταλαμβάνει το μπαλκόνι του. Οσφραίνεται την οσμή των χημικών που καταπίνουν τα παιδιά διαδηλώνοντας στις πλατείες, έχει αδελφό τον πόνο του διπλανού, αφουγκράζεται το κλάμα μικρών και μεγάλων, βλέπει την απόλυτη σκλαβιά και αδικία που επιβάλλεται σε κοινωνίες…»

«Πρώτιστο ενδιαφέρον του αριστερού είναι ολόκληρος ο κόσμος, ακολουθεί η πατρίδα του, η οικογένειά του και αφήνει τελευταίο τον εαυτό του. Δεξιός, είναι το ακριβώς αντίθετο».

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr