Και είσαι πάλι εκεί, μέσα στις στάχτες σου

Και παίζεις ζωγραφίζοντας πουλιά νεκρά

Είσαι εκεί και περιμένεις ένα μικρό χαμόγελο

Μια ηλιαχτίδα στα μάτια που δεν είδες.

Σηκώνεσαι και σκουπίζεις απαλά το ρούχο για να μην σκιστεί

Είναι ένα κουρέλι της ζωής σου και αυτό

Τα συλλέγεις για να έχεις αβάντζα για το ταξίδι σου

Μαζεύεις τροφή για το μυαλό σου από θρανία πεταμένα στην πυρά

Διαβάζεις πάνω σε αυτά ότι δεν σε έμαθαν οι άλλοι.

Κοιτάς τριγύρω σου και δεν υπάρχει κανείς εκτός από εσένα και την μοναξιά σου.

Φωνάζεις μα δεν ακούγεσαι

Ashes.

2009

Ιωάννα Γκόγκου