Ματίνα Ράπτη-Μιληλή

Ελάτε να μιλήσουμε για την ζωή. Τί είναι η ζωή παιδιά μου; Ναι, εκτός από μιά περιπέτεια… Όχι, δεν λέω για την Ζωή Φυτούση…Πού την θυμηθήκατε τώρα την Ζωή Φυτούση, έλα Παναγία μου. Για την ζωή μας λέω. Την πραγματική ζωή. Και την δική μου και την δική σας και των άλλων…( «Οι ζωές των άλλων» φοβερή ταινία. ‘Aσχετο)

Αναρωτηθείτε για το τί θα πει «πραγματική ζωή» σήμερα, σε ένα κόσμο τόσο εικονικό όσο και αληθινό; Τόσο ψεύτικο όσο και χειροπιαστό. Τόσο υπερβολικά ευτυχισμένο όσο και σπαρακτικά δυστυχή.

Είναι λες και οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος δεν είχαν ποτέ την ίδια αξία, αν και θα έπρεπε. Πώς το έλεγαν εκείνοι οι στίχοι της Νικολακοπούλου: «λες και μέσα μας τ΄αντίθετα τραβάν, να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν, σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν, τ΄ανθρώπου η φύση» ‘Ετσι ακριβώς Λίνα μου. Πάντα ωραία τα λες.

Η πραγματικότητα λοιπόν. Αχ, η πραγματικότητα που δεν είναι το ίδιο «πραγματική» για όλους μας. Και πώς να είναι όταν αν είσαι ένας πλούσιος, πάρα πολύ πλούσιος όμως, μπορείς και δίνεις 6,4 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσεις την Ferrari που οδήγησε το 2001 ο καημένος ο Σουμάχερ και κέρδισε με αυτή το Grand Prix του Μονακό!

Και τί να την κάμεις αγαπημένε πάρα πολύ πλούσιε μιά μεταχειρισμένη Ferrari και μάλιστα μονοθέσια, χωρίς πορτ-μπαγκάζ, χωρίς κλιματισμό, χωρίς ηχοσύστημα…μη σου πω πως δεν έχει ούτε υαλοκαθαριστήρες και σε στεναχωρήσω!

Την βαρέθηκες ήδη, έτσι; Αλλά τρελάθηκες από τα λεφτά και δεν ξέρεις πια τί να πάρεις με δαύτα. Θα την βάλεις σε ένα γκαράζ από αυτά που ντρέπεσαι να πατήσεις και θα την δείχνεις στους άλλους πολύ βαριεστημένους και πολύ πλούσιους φίλους σου και θα πληρώνεις κάποιον να στην ξεσκονίζει χωρίς να μπορείς ποτέ να την πας πουθενά.

Δύσκολο να το αποδεχτώ, αλλά ΑΥΤΗ είναι η πραγματικότητα κάποιου που δεν μπόρεσε να σκεφτεί κάτι χρήσιμο για να αγοράσει με 6,4 από τα εκατομύρια ευρώ του.

Να δώσεις τόσα χρήματα επειδή κάποτε ο έρμος ο Μίκαελ έτρεχε με δαύτην; Ειλικρινά πιστεύω πως αν μπορούσες να μιλήσεις μαζί του τώρα και να του πεις πως σκοπεύεις να αγοράσεις το αμάξι σου, θα σου έλεγε -με τα βλέφαρα πια υποθέτω – πως καλύτερα θα ήταν να τα δώσεις κάπου που θα τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Να πιάσουν τόπο, πώς το λένε εκεί στην χώρα του Μίδα;

Μπορεί να σου έλεγε για την δυστυχία που υπάρχει στον κόσμο και για την ματαιότητα κάποιων πραγμάτων. Μπορεί να σου μιλούσε για τα αυτονόητα που όμως ποτέ δεν αντιλαμβανόμαστε παρά μόνο όταν τα χάνουμε. Μπορεί να σου μιλούσε για το ένα παιδί που πεθαίνει κάθε 5 λεπτά στις χώρες του τρίτου κόσμου, ή τα 18.000 που πεθαίνουν κάθε μέρα και τα 6.000.000 που πεθαίνουν κάθε χρόνο…Κοίτα σύμπτωση! 400.000 παιδιά ακόμα πεθαμένα και θα ήταν ακριβώς όσα και τα λεφτά που έδωσες για την Ferrari σου!

ΑΥΤΗ είναι η πραγματικότητα που βιώνουν πολλά παιδιά σε μέρη που έχεις σίγουρα περάσει από πάνω τους με το προσωπικό σου λίαρ τζετ, αλλά κοιμόσουν. Μεγάλη η πτήση και συ είσαι πολύ κουρασμένος.

Μπορεί ακόμα ο Μίκαελ να σου μιλούσε για ηλιοβασιλέματα, για τα παιδιά του και την αγάπη γενικά…Σίγουρα σήμερα θα άλλαζε, αν μπορούσε, όλα τα κύπελα και τις γιγάντιες σαμπάνιες της νίκης με μιά αγκαλιά με τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Και ΑΥΤΗ είναι η πραγματικότητα του ταλαντούχου, αλλά άτυχου οδηγού αγώνων της F1 …του πιό ακριβού σπορ στον κόσμο και αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη και του πιό περιττού.

Τώρα θα σας μιλήσω για έναν άλλον αριθμό. Για τον αριθμό δύο.

Είναι, που λέτε, δύο αδέρφια δίδυμα, ψηλά, όμορφα, έξυπνα, ταλαντούχα, Ολυμπιονίκες κοπηλάτες, που σίγουρα κάπου θα έχει πάρει το αυτί σας το επώνυμο τους, το επώνυμο των αδερφών Γουίνκλοβς, τους συμφοιτητές του Μαρκ Ζάκερμπεργκ ντε στο ξακουστό Harvard που έτρεχαν τον φύτουκλα Μαρκ στα δικαστήρια γιατί υποστήριζαν πως τους έκλεψε την ιδέα του facebook. Και δεν σου το΄χα βρε Μαρκ, ειλικρινά!

Από τα δικαστήρια βγήκαν χαμένα, τα καημένα τα παιδιά, πολύ στεναχωρέθηκα, αλλά όχι, τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν στεναχωρήθηκα καθόλου, γιατί έφυγαν πλουσιότερα κατά 65.000.000 δολάρια σε μετοχές του facebook. Καθόλου κακό για μιά χαμένη πατρότητα.

Αυτά λοιπόν τα αδερφάκια έβαλαν, τότε, τα 11 από τα 65 μύρια τους σε μιά επένδυση , τύπου «άστα να κάθονται, σάματις τα είχαμε κι από χθες;». Καλά που δεν αγόρασαν ακίνητα στην Αττική…Άγιο είχαν! Και αυτά τα ταπεινά 11 εκατομμυριάκια, που λέτε, έγιναν μέσα σε λίγα χρόνια …1.200.000.000 δολάρια! Μην κουράζεστε, είναι ένα δισεκατομμύριο και 200 εκατομύρια ντάλαρς…Ουάου! Γεννοβολούσαν ασυστόλως δηλαδή και χωρίς αιδώ! Αυτοί ακριβώς οι χαριτωμένοι αριθμοί είναι που έκαναν τους «άδικημένους» απόφοιτους του Harvard, τους πρώτους δισεκατομμυριούχους σε bitcoin στον πλανήτη γη! Για άλλους πλανήτες δεν ξέρουμε.

Κι ΑΥΤΗ είναι η πραγματικότητα που βιώνουν δύο ολόιδιοι άνθρωποι στο ίδιο πλανήτη που ζούμε και μεις οι υπόλοιποι. Σαν να λέμε, τύχη εις διπλούν.

Βέβαια δεν θα ήθελα με τίποτα να ταράξω την δική τους πραγματικότητα με την ζοφερή εκείνη πραγματικότητα κάποιων από τα παιδιά που ζουν σήμερα στην Ινδία…που το πιθανότερο είναι να μην ζουν και καθόλου. Αφού, οι υπολογισμοί των ανεξάρτητων οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στην συγκεκριμένη χώρα μιλάνε για 500.000 παιδιά που εξαφανίζονται από εκεί κάθε χρόνο.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο αριθμός 1628 που έχει να κάνει με το πόσα ήδη κακοποιημένα εγκαταλελειμμένα ανήλικα παιδιά εξαφανίστηκαν από προσώπου γης μεταξύ Ιουνίου του 2016 και Μαϊου του 2017 από ΕΝΑΝ και μόνο σταθμό τρένου στην αχανή και εξωτική Καλκούτα! Και ΑΥΤΗ είναι άλλη μία πραγματικότητα που μοιάζει εφιαλτική…και όντως είναι.

Η πρώτη θέση στην λίστα με τις απαγωγές παιδιών διεθνώς ανήκει δικαιωματικά στην μυστηριακή αυτή χώρα, στο ιερό ποτάμι της οποίας δίπλα από τα πολυτελή καραβάκια που μεταφέρουν τους εντυπωσιασμένους πλούσιους τουρίστες που φωτογραφίζουν μανιωδώς τα πάντα γύρω τους, πλέουν και τα καμμένα κουφάρια των πιό φτωχών εκ των κατοίκων της στον δρόμο για την επόμενη μετανσάρκωσή τους που ελπίζουν και εύχονται να τους οδηγήσουν σε μιά καλύτερη ζωή από αυτήν που μόλις άφησαν.

Υπάρχουν και άλλοι, πολλοί αριθμοί, όπως τα 105 εκατομμύρια δολάρια που ήταν οι ετήσιες απολαβές της Μπιγιονσέ, τα 30.000 παιδιά που πέθαναν από τους πολέμους των τελευταίων 10 χρόνων, τα 625.000 ευρώ που πωλήθηκε σε δημοπρασία στο Παρίσι 1 χρυσό φύλλο δάφνης που προοριζόταν για την κορόνα που χρησιμοποιήθηκε στη στέψη του Ναπολέοντα το 1804, ή τα 30.000 παιδιά που πέθαναν από την πείνα τους τελευταίους 3 μήνες στην Σομαλία.

Και ενώ ένα πλωτό αντίγραφο της Βενετίας -για όνομα πια!- στο αψυχολόγητο Ντουμπάι κόστισε περί τα 2,5 εκατομμύρια ντίρχαμ ή 567.000.000 ευρώ αν προτιμάτε…την ίδια στιγμή 150.000 εργάτες βιώνουν την απόλυτη εξαθλίωση κατοικώντας ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από τους εντυπωσιακούς κλιματιζόμενους ουρανοξύστες που οι ίδιοι κατασκευάζουν εργαζόμενοι για 14 ώρες καθημερινά σε θερμοκρασίες που ξεπερνούν και τους 50 βαθμούς κελσίου για 170 μόλις ευρώ τον μήνα…σε ντίρχαμ μετατρέψτε το εσείς! ‘Ολα εγώ θα τα κάνω;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr