Στάθης Παναγιωτόπουλος

Ο Γουόρεν Μπάφετ είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, κατά συνέπεια αντιπαθής (κι όχι μόνο επειδή έχω λιγότερα

χρήματα!) αλλά εξεπλάγην ευχάριστα διαβάζοντας μια συνέντευξή του στην οποίαν έλεγε, μεταξύ άλλων, ότι περνάει το 80% του χρόνου

του διαβάζοντας επειδή θεωρεί (παραφράζω) ότι η απόκτηση γνώσεων είναι η αληθινή του περιουσία.

Η Μοσχούλα μου (δεν είναι το αληθινό της όνομα!) έχει πολλές περισσότερες υποχρεώσεις από εμένα, με συνέπεια να έχω πολύ ελεύθερο

χρόνο, τον οποίο περνάω μιμούμενος τον Γουόρεν Μπάφετ (μπας και ορθοποδήσω γνωστικά, μια που οικονομικά, δύσκολα!). Τον τελευταίο

καιρό έχω διαβάσει ή διαβάζω τώρα τα εξής :

Τελείωσα το χιλίων πυκνογραμμένων σελίδων “The Second World War” του διακεκριμένου ιστορικού Antony Beevor, που είναι ό,τι λέει,

δηλαδή επίτομη ιστορία του Β’ Π.Π. Συναρπαστικό αφήγημα, το οποίο μου άνοιξε τα μάτια σε πολλά επίπεδα.

Πριν καμμιά δεκαπενταριά χρόνια είχα διαβάσει κατόπιν συστάσεως του Roger Glover των Deep Purple (φίλος των αστέρων, βλέπετε!) το

“Σημειωματάριο” του Νίκολας Σπαρκς, πείτε με γκόμενα αλλά είχα συγκινηθεί πολύ. Τώρα έβαλα μπρος το καινούριο του με τίτλο “See Me”,

το λες και Αρλεκιν αλλά είναι πού ενδιαφέρον και καλογραμμένο.

Επίσης καλογραμμένο είναι το “The History Of Love : A Novel” της Nicole Krauss που μου υπέδειξε η Μοσχούλα μου, ένα ασυνήθιστο,

πρωτότυπο μυθιστόρημα, ενδιαφέρον από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα.

Η ίδια μου επεσήμανε μια νεαρή αμερικάνα που λέγεται Bianca Sparacino, τα γραπτά της αναρτά στο thoughtcatalog.com, η οποία από μέρα

σε μέρα θα κυκλοφορήσει μια συλλογή με γραφόμενά της και τίτλο “Seeds Planted in Concrete”. Το έχω ήδη παραγγείλει, μ’ αρέσει πάρα

πολύ η γραφή της, και γι αυτό δε φταίει μόνο ο έρωτας.

Ξεκαρδιστικό είναι το ταξιδιωτικό περί Αυστραλίας βιβλίο του πανέξυπνου Bill Bryson, λέγεται “In A Sunburnt Country” και το ρουφάς

μαθαίνοντας εκπληκτικά πράγματα για την άγνωστη αυτή ήπειρο, την Ωκεανία.

Ξεκίνησα επίσης το νέο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη, “Το Φαράγγι”, ενώ τελειώνω τη συλλογή αυτοβιογραφικών

χρονογραφημάτων του Βασίλη Ραφαηλίδη με τίτλο “Μνημόσυνο Για Εναν Ημιτελή Θάνατο” και υπότιτλο “Η Ζωή Ενός Ταλαίπωρου Ελληνα”.

Μεγάλες αλήθειες, ειπωμένες με αστείο τρόπο που δεν παύουν όμως να τσούζουν όποιον έχει ανησυχίες για το πολιτικό και κοινωνικό του

περιβάλλον.

Τα αμέσως επόμενα στη στοίβα με τα αδιάβαστα είναι το νέο της Ναόμι Κλάιν, “This Changes Everything” και η νέα συλλογή διηγημάτων

του Στίβεν Κινγκ, “Bazaar of Bad Dreams”. Ολα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι δε θα μου τραβήξει την προσοχή κάτι άλλο που θα

υπερπηδήσει προτεραιότητες.

Και φυσικά, μέρες που είναι, περισσότερος Παπαδιαμάντης που λατρεύει η Μοσχούλα μου, τα διηγήματά του, εποχιακά και μη, διαβάζονται

και ξαναδιαβάζονται με ολοένα και περισσότερη απόλαυση.

Αλλά θα ενημερώσω ξανά για την πρόοδο της “περιουσίας” μου σύντομα.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr