Από το μπλογκ του Βαγγέλη

Απόστολος Κακλαμάνης, Ρόδος 1976, του Βαγγέλη Παυλίδη

Vangelis Pavlidis
Spread the love

Vangelis Pavlidis

  

Βαγγέλης Παυλίδης

 

 

 

 

 

kaklamanis.jpg

 

 

Μια μέρα σαν σήμερα, 7 Σεπτεμβρίου 1936, γεννιόταν ο Απόστολος Κακλαμάνης. Περιττό πιστεύω να τον συστήσω μα ίσως να ρωτήσετε τι μας νοιάζει εμάς. Εσάς ίσως καθόλου, μόνο που εμένα μου θυμίζει μια προσωπική ιστορία.

 

Ήταν Οχτώβρης του 1976 και καμιά τριανταριά απο εμάς δικαζόμαστε ως “πρωταίτιοι” των αντι-Αμερικάνικων διαδηλώσεων και επεισοδίων στην Ρόδο. Ήταν τότε η πρώτη φορά μετά την πτώση της χούντας που πλοία του Αμερικάνικου 6ου στόλου προσέγγιζαν σε ελληνικό λιμάνι, την Ρόδο, επίσημα προσκαλεσμένα μάλιστα της Ελληνικής Κυβέρνησης. Τα επεισόδια και οι δίκες που ακολούθησαν είχαν τότε προκαλέσει πανελλήνιο ενδιαφέρον, πρισσότερο ίσως απο κάθε άλλη Ροδίτικη δίκη. Ανταποκριτές όλων των μεγάλων εφημερίδων παρακολούθησαν την δίκη, στην υπεράσπιση παρέστησαν μεγαλοδικηγόροι όπως οι δυο Μαγκάκηδες -Γ.Α. και Γ.Β.- και πολλοί βουλευτές -όχι βέβαια κυβερνητικοί- ως μάρτυρες ή παρατηρητές. Ενας απο αυτούς ήταν κι ο Απόστολος Κακλαμάνης, ένας απο τους 13 όλους κι όλους τότε βουλετές του ΠΑΣΟΚ.

 

Καθισμένος στο εδώλιο με – τι άλλο- ενα μπλόκ στα γόνατα, σκιτσάριζα όσο πιο διακριτικά μπορούσα. Εισγγελέας ήταν κάποιος Χ…, που με πολύ τακτ και επιείκια το ΒΗΜΑ (28.10.76) είχε χαραχτηρίσει την αγόρευσή του “Πρωτότυπη”. Όρθιος, ακουμπώντας το χέρι σε μια στοίβα νομικά βιβλία, αγόρευε με ύφος ιεροψάλτη χρησιμοποιόντας παραβολές απο τις Γραφές, ενώ κάποια στιγμή δάκρυσε συγκινημένος και η δίκη διακόπηκε για να συνέλθει. Πολύ χαραχτηριστικό όμως το πώς κουνούσε το κεφάλι πάνω κάτω σ’ όλη την διάρκεια της πολύωρης αγόρευσής του. Κάποια στιγμή σκύβει απο πίσω ο Κακλαμάνης και μου ψυθηρίζει:

 

Σκιτσάρισέ τον και γράψε απο κάτω “Ο αυνανισμός δια των κινήσεων της κεφαλής”.

 

Προσπάθησα να κρατηθώ, να μή γελάσω. Όμως, η όλη σκηνή είχε πέσει στην αντίληψη του προέδρου. “Πλησιάστε την έδρα κύριε Παυλίδη. Όπως είστε, με τα χαρτιά σας” Ευτυχώς τα χαρτιά μου ήταν άδεια την στιγμή εκείνη, δεν είχα ακόμα ξεκινήσει. “Ελπίζω να μη σκιτσάρετε το δικαστήριο. Καθήστε τώρα ”. Κάθησα. Απαπαπαπα! εγώ να σκιτσάρω, ποτέ!…

 

Αυτά θυμήθηκα. Χρόνια πολλά, Απόστολε!

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Τα χαμένα σκυλιά
Τα πάθη – The passion, του Βαγγέλη Παυλίδη
Vangelis Pavlidis
Πιθάρια – Jars, του Βαγγέλη Παυλίδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.