Κώστας Σκανδαλίδης 

Στην υποθετική ερώτηση, τι θα μου άρεσε περισσότερο: ένα νησιώτικο σπίτι με την αυλή του, τα λουλούδια, τα κηπευτικά και τα οικόσιτά του ή ένα ευρωπαϊκό ανάκτορο στο Λονδίνο ή στο Παρίσι ή στη Μαδρίτη, είναι αλήθεια πως θα διάλεγα το πρώτο χωρίς καμιά δεύτερη κουβέντα. Κι ο λόγος είναι τόσο απλός. Βρίσκω το νησιώτικο σπίτι, όπως έλεγε ο Οδυσσέας Ελύτης, να είναι πιο κοντά στο πνεύμα που έφτιαξε τους Παρθενώνες, ενώ τα ανάκτορα δεν έχουν καμιά σχέση με αυτούς.

Σκέφτομαι καμιά φορά, αν εμείς οι Έλληνες και η Ελλάδα δεν περνούσε την Τουρκοκρατία, πώς θα φτιάχναμε τη δική μας Αναγέννηση και τολμώ να ξεστομίσω ευθέως: σίγουρα πολύ πιο ανθρώπινη! Πιο ουμανιστική. Με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο, ως την πλέον μεγαλύτερη, την κορυφαία αξία της παγκόσμιας κοινωνίας.

Και να που σήμερα αυτή η σκέψη μου είναι πιο επίκαιρη από ποτέ άλλοτε. Αυτό που κάποιοι εκεί στην Εσπερία της Δυτικής Αναγέννησης τόλμησαν να μας πουν και μάλιστα σε τόνους ετσιθελικούς «να τους πετάτε τους πρόσφυγες στη θάλασσα», με τρυπά βαθειά στο στήθος και στο κεφάλι και μου θυμίζει για άλλη μια φορά ακόμα τους αιμοδιψείς Ιππότες και τα κάθε καρυδιάς καρύδια που έφτασαν από τη Δύση στην Ανατολή με πρόσχημα τη θρησκεία, για να τη διαφεντέψουν, να την αιματοκυλίσουν και να την αφαιμάξουν.

Ο Έλληνας ποτέ του δεν έμαθε να πετά κανέναν στις θάλασσες. Σε κανένα ελληνικό πέλαγος, όποιος ξένος κι αν χρειάστηκε να το διαπλεύσει και να το διαβεί γιατί το χρειάστηκε για τη δική του επιβίωση και των παιδιών του, ο Έλληνας στάθηκε στο πλάι του. Όποιο χρώμα κι αν είχε, όποιο θεό κι αν πίστευε, όποια γλώσσα κι αν μιλούσε. Αυτός είναι ο ελληνικός Ουμανισμός. Εμείς μπορεί να μην περάσαμε Αναγέννηση, γιατί μας εμπόδισαν οι Οθωμανοί, αλλά διδάξαμε στην παγκόσμια κοινωνία από τους αρχαίους χρόνους ως τα σήμερα την πανανθρώπινη αξία, τον Ουμανισμό, με κέντρο τον ίδιο τον άνθρωπο. Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ανταποδοτικό τέλος, δεν είναι δούναι και λαβείν και δεν ανταλλάσσεται με τίποτα στον κόσμον ετούτο.

Σας χαρίζουμε την Αναγέννηση και κρατάμε αυτό που μας δίδαξαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, αυτοί που δίδαξαν σε όλους εσάς και εμάς την ανάγνωση και τη γραφή: Τον Ουμανισμό, που έχει στον πυρήνα του τον Άνθρωπο. Αυτό μάθαμε κι αυτό κάνουμε. Εμείς δεν πρόκειται να πνίξουμε ούτε έναν πρόσφυγα, ούτε ένα μετανάστη, ούτε έναν ανέστιο κι ανήμπορο συνάνθρωπό μας που δεν ζητά τίποτα άλλο από το να του επιτρέψουμε να ζήσει. Κι αν χρειαστεί να θυσιαστούμε για τη ζωή του, αυτό είναι εδώ και αρκετό καιρό η καθημερινότητά μας. Να σώζουμε ανθρώπινες ζωές στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, αθώες ψυχές, παιδιά που δεν έζησαν καν την παιδική τους ηλικία, επειδή έτσι το θέλησαν για ακόμα μια φορά οι Μεγάλοι του πλανήτη.

Ε, όχι φίλοι μας Ευρωπαίοι. Εμείς προτιμούμε τα κάτασπρα σπίτια στο Αιγαίο με τις αυλές τους, να γίνουν οι καινούργιοι Παρθενώνες τούτου του παράλογου κόσμου, που θέλει τους φτωχούς λαούς να πεθαίνουν για να πλουτίζουν οι έμποροι των εθνών! Τα δικά μας σπίτια στο Αιγαίο μπορούν να ξαναγίνουν οι δάσκαλοι της ανθρωπότητας.

Ρόδος 29.1.2016

* Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr