Ηλίας Καραβόλιας  

[email protected]

Ανατομικά υποδήματα Lumberjack, Stonefly, Ecco,

Προσφορές έως και 50%,

Γρ. Λαμπράκη 46, Ρόδος [Κέντρο, Περιοχή 100 Μαγαζιά, έναντι Everest] 

Ο Παύλος Παπαδόπουλος, έμπειρος πολιτικός αναλυτής, γράφει την εκδοχή του για τα πολιτικά γεγονότα στο σημερινό Βήμα, σελ. 10- 11, με ρεπορτάζ μετά την επιστροφή του Μητσοτάκη απο το Βερολίνο…

Αλλά ας δούμε κάποια πράγματα…23 Avenue de Messine, 8ο διαμέρισμα, Παρίσι. Εκεί, ίσως η Ιστορία και να συνάντησε την μεγάλη αντίφαση της φίλε μου. Ο αριστερός κυβερνήτης της πολύπαθης χώρας σου, αυτός με τους αντικαπιταλιστικούς αγώνες στο πρόσφατο παρελθόν του, συνάντησε μάλλον το ηγετικό επιτελείο της μεγαλύτερης οικογένειας τραπεζιτών εδώ και δύο αιώνες στον πλανήτη, ίσως και τον ίδιο τον 37άρη απόγονο της. Οικογένεια ”φιλελλήνων” που ειδικεύεται ιστορικά στο να ”ξεφορτώνει” τα βάρη απο τους εθνικούς προυπολογισμούς υπανάπτυκτων, και όχι μόνο, χωρών.

Στο νεοκλασσικό γραφείο εκείνο λοιπόν, απ ό,τι φαίνεται φίλε μου και όπως μας γράφει ο Παύλος, ετοιμάστηκε ή τουλάχιστον συζητήθηκε να ετοιμαστεί, το δόλωμα. Μια μεγάλη διαγραφή χρέους της πολύπαθης χώρας σου αλλά μόνο με υπό έναν αναγκαστικό όρο : έξοδος από το κοινό νόμισμα, προς πλήρη ικανοποίηση και επιβεβαίωση του επίμονου λογιστή της ηπείρου σου, στο Βερολίνο. Ίσως να ερωτηθείς σύντομα, φίλε μου, αν συμφωνείς με αυτή την ”προοπτική”. Αν συμφωνείς δηλαδή να αναλάβουν οι μεγάλες δυνάμεις του χρήματος (ΗΠΑ, Ελβετία, Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία), με το ωραίο όνομα που παραπέμπει σε όμιλο τένις (Paris Club), να σου διαγράψουν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του αιώνιου βάρους της Ιστορίας σου : του Χρέους. Η αντικαπιταλιστική νεανική τσαχπινιά του ηγέτη σου παραμερίστηκε εκείνεις τις ώρες στο γραφείο της τραπεζικής αυτοκρατορίας ”χάριν” του Έθνους, όπως και εκείνη την ατελείωτη νύχτα 17 ωρών της 12ης Ιουλίου 2015, αν δεν κάνω λάθος, τότε δηλαδή που αναγκαστικά υπεγράφη το 3ο εθνοσωτήριο μνημόνιο.

Απ’ ό,τι φαίνεται, στο Παρίσι λοιπόν είναι που η μανιακή εκδοχή της σοσιαλιστικής στρατηγικής για το μέλλον σου, ”συνομίλησε” με το μεγάλο τραπεζικό Κεφάλαιο της σύγχρονης παγκόσμιας Ιστορίας. Τα βρήκανε ; Τα συμφωνήσανε ; Who knows ? Απομένει να κυλήσει ”ομαλά” ο χρόνος. Δηλαδή, να συνεχίσει η αβεβαιότητα. Aκόμα και αν πέσουν οι υπογραφές της προσωρινής συμμόρφωσης ώστε να ξαναχρειαστεί η χώρα σου το τοξικό οξυγόνο της : ένα 4ο μνημόνιο δηλαδή που εσύ θα κληθείς, πιθανόν, να απορρίψεις.

Φίλε μου, αν είναι πάλι Παρασκευή βράδυ που θα εξαγγελθεί ή ”ώρα του λαού” , θα αναστενάξουν ξανά οι απανταχού γιάπηδες του χάρτινου πλούτου. Στα τερματικά τους θα φαίνονται τα στοιχήματα που θα ποντάρουν στο αν θα αντέξεις για λίγο ή για πολύ καιρό,ένεκα της επιστροφής στην αγαπημένη σου εθνική μονέδα (με αμπαλάζ νέας κοπής, ”αισιόδοξης”,να ζήσει και να μεγαλουργήσει για το Έθνος). Το ερώτημα που θα κληθείς να απαντήσεις, προφανώς και δεν είναι εύκολα προσδιορίσιμο τώρα. Ούτε ο κυβερνήτης σου και το επιτελείο του, το ξέρουν ακριβώς. Άραγε θα ζητήσει ένα Ναι (ώστε να μην κατηγορηθεί ότι ξαναζητάει το επαναστατικό Όχι που το έκανε τελικά Ναι ) ώστε να σηκώσει άνεμο αισιοδοξίας για περήφανη επανεκκίνηση του Μεγάλου Έθνους μας ; Ή θα ξανατολμήσει να υφαρπάξει το αντιστασιακό γλωσσικό σύμβολο της πατρίδας ; Το Όχι,που ”επιτέλους” θα νομίζεις ότι σημαίνει το τέρμα στον ”κακό” νεοφιλελευθερισμό των τραπεζιτών που ελέγχουν τους λαούς της Ευρώπης.

Φίλε, το αν έχεις καιρό να σκεφτείς τί θα επιλέξεις, είναι σχετικό. Πχ, επειδή πρέπει να μάθεις, πρωτα απ όλα, αν έχεις την απαιτούμενη αντοχή σε ένα πιθανό ίσως σοκ κάποιων βραχυπρόθεσμων στερήσεων. Οι δε αγορές ξέρεις, θα αναστενάξουν και πάλι. Άλλωστε τέτοιες στιγμές πλέον είναι που περιμένουν : δημοψηφίσματα , σαν μίνι εκδοχές του Brexit . Μόνο που το Ηνωμένο Βασίλειο, μεγάλο και ισχυρό καπιταλιστικό κράτος,μπορεί και ξέρει να προστατεύσει τους πολίτες του από πισωγύρισμα σε δύσκολους οικονομικούς καιρούς. Εσύ φίλε μου,νιώθεις ότι το δικό σου ανατολίτικο κράτος (που συμβιώνει για χρόνια με την αιώνια ερωμένη του, την δυτική εκδοχή του..) μπορεί να αντέξει μόνο του στα βαθιά νερά του μανιακού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού ; Μήπως,μήπως λέω,ελπίζεις στο πράσινο χαρτονόμισμα και στον Θείο από την Αμερική ; Ή μήπως νιώθεις ασφάλεια γιατί θα έλθουν οι ομόθρησκοι σου απο την Μόσχα να σε πάρουν από το χέρι και να περπατήσεις ξανά στην Ιστορία, με το κεφάλι ψηλά ;

Φίλε, ένα Ναι ή ένα Όχι, απ ότι φαίνεται, μάλλον θα κληθείς να το διαλέξεις. Και αυτό γιατί αν στηνόταν μια κάλπη τώρα για να διαλέξεις νέα ηγεσία στο τιμόνι της χώρας σου,ο Μικρός Επαναστάτης σου (αυτός που πριν καταλάβει τα ανάκτορα ήταν εξώφυλλο με την γροθιά υψωμένη στο Bloomberg Magazine),μάλλον δεν θα έχει πλέον λόγο στην Ιστορία σου…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr