Βαγγέλης Παυλίδης

Αν και “ζώο πολιτικό” (γεια σου Αριστοτέλη) είναι φορές που δυσκολεύομαι να καταλάβω κάποια πράγματα ή, χειρότερα, δεν τα καταλαβαίνω καθόλου. Διαβάζω ας πούμε τις πολιτικές θέσεις που έδωσε στην δημοσιότητα η Δημ. Συμπαράταξη. Εκεί, μέσα στ’ άλλα, υπάρχει κι ένα κάλεσμα για ενότητα προς “όλα τα πολιτικά κόμματα, τους φορείς και τα στελέχη που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι, προοδευτικοί, μεταρρυθμιστές, οικολόγοι”.

Έτσι ωραία και απλά κι εδώ είναι που μπερδεύομαι. Ψάχνω να βρω το τι άραγε πρεσβεύει, τι προτείνει ο καθένας απ’ αυτούς, ποιες οι ομοιότητες και οι διαφορές τους, ποια είναι τα κοινά τους σημεία και πόσα, άρα πόσο είναι δυνατόν να ενωθούν όλοι αυτοί με κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

Τι θα πει “μεταρρυθμιστής”, τι μεταρρυθμίζει και πώς, προς ποια κατεύθυνση από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά; Ποια η διαφορά ανάμεσα σε κεντροαριστερούς και προοδευτικούς; Ποια είναι άραγε η ιδεολογική διαφορά ανάμεσα σε σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες -όχι ιστορικά (αυτό το ξέρω) – αλλά στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα;

Όλοι αυτοί κι ιδιαίτερα τα κόμματα -άσε πια τα “στελέχη”- έχουν άραγε κάποιο μανιφέστο, κάποια διακήρυξη αρχών; Και δεν εννοώ την συνηθισμένη και επαναλαμβανόμενη θολούρα του τύπου “θέλωμεν αξιοκρατία και διαφάνεια” ή “δικαιοσύνη” ή “δημοκρατία” κ.λ.π. Εννοώ μια συγκροτημένη ιδεολογία, ένα όραμα για το ποια κοινωνία είναι αυτή που θέλουν κι ένα πρόγραμμα για το πώς θα την επιτύχουν.

Για παράδειγμα και μια και μιλάμε για Δημ. Συμπαράταξη, αναφέρομαι πρόχειρα στο πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Στην Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη διαβάζουμε πως “Αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα, όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από τον ίδιο το Λαό της χωρίς ξένες εξαρτήσεις… όπου θα σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και η αποξένωσή του από το προϊόν του μόχθου του…” Κι ακόμα πως “Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, που σημαίνει το δικαίωμα, ο Ελληνικός λαός να επιλέγει ο ίδιος τη μοίρα του, όχι το δικαίωμα να επιλέγει πάτρωνα…” Τέλος, διακηρύσσει “Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου…”

Αυτές είναι ιδεολογικές-πολιτικές θέσεις, είναι μία πυξίδα, ένα όραμα για μια άλλη κοινωνία και όχι “θέλωμεν αξιοκρατία και διαφάνεια”. Αυτό όμως ήταν το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr