Ο κ.Κώστας Λεφάκης είναι Αστρολόγος. Προηγήθηκαν σπουδές στη Φιλοσοφία, Ψυχολογία, στα Γαλλικά και Αγγλικά. Το 1973 συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αστρολογία στη Mayo School of Astrology.

ΤΟΥΡΚΙΑ

Για την Τουρκία το 2020 υπάρχει η ακόλουθη εικόνα. Το διεθνές επιχειρηματικό κατεστημένο δεν μπορεί να αποδεχτεί τους εθνικούς στόχους της χώρας. ΄Ετσι η χώρα αφενός δεν μπορεί να αποκτήσει παραγωγικό ιστό, αλλά και αφετέρου έχει μεταβληθεί σε ένα αστυνομικό κράτος προκειμένου να ελέγχονται οι λαϊκές αντιδράσεις. Σε επίπεδο στρατηγικού σχεδιασμού, η χώρα έχει δρομολογήσει και εφαρμόσει σχέδια που από τη μια στοχεύουν στην ομογενοποίηση των ετερόκλητων εθνοτήτων που την απαρτίζουν, με συνδετικό ιστό την θρησκεία. Αλλά και πέρα από τα στενά όρια της επικράτειάς της, ενισχύει το εθνικό στοιχείο του σχεδιασμού της και επιμένει να γίνει παίκτης στην παγκόσμια ενεργειακή σκακιέρα, χωρίς όμως να διαθέτει η ίδια τους ενεργειακούς πόρους που θα έπρεπε. Το διεθνές επιχειρηματικό και όχι μόνο, κατεστημένο, που δεν έχει καμία εμπιστοσύνη σε ένα ρόλο της Τουρκίας στην παγκόσμια ενεργειακή βιομηχανία, αλλά και ενδεχόμενη αρχηγίας του τουρκικού στοιχείου στη Μέση Ασία. Και αυτό το εκφράζει. Παρόλα αυτά, η Τουρκία το αγνοεί και επιμένει στα δικά της σχέδια. Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος να βιώσει ολέθρια αποτελέσματα, όχι μόνο το 2020, αλλά και τα επόμενα χρόνια που θα ακολουθήσουν.

Θα πρέπει επίσης να θυμηθούμε πως τον Ιούλιο του 2006 το Καζακστάν επιδιώκοντας την ανεξαρτησία του από την Ρωσία, οργάνωσε στην Αστάνα μια διάσκεψη στην οποία συμμετείχαν η Κίνα, η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και η Γεωργία.  Είχε σαν στόχο την ανάπτυξη ενός δρόμου που θα ενώνει την Κεντρική Ασία με τον Νότιο Καύκασο και την Δυτική Ευρώπη. Πρόκειται για τον περίφημο Δρόμο του Μεταξιού. Αυτό θα αύξανε ετησίως το μεταφερόμενο φορτίο στα 30 εκατομμύρια τόνους. Το σχέδιο αυτό «κόλλησε» γιατί είχαμε τον πόλεμο της Ρωσίας με την Γεωργία το 2008 και την απειλή του Πούτιν προς το Καζακστάν το 2013. Παράλληλα είχαμε και την οικονομική συμμαχία της Ρωσίας με την Κίνα και την ξαφνική προσέγγιση της Τουρκίας με την Ρωσία. Ωστόσο δεν παύει να υπάρχει ο σχεδιασμός και στο μυαλό εκείνων που έσπρωξαν την πραγματοποίηση της διάσκεψης το 2006. Άλλο τόσο όμως, υπάρχει και στο μυαλό των Ρώσων! Κατά τα άλλα, τόσο η Τουρκία, όσο και το Καζακστάν θα συνεχίσουν να επιδιώκουν να ενώσουν τα τουρκικά κράτη της Μέσης Ασίας, αλλά το ζητούμενο θα είναι, ποιος θα γίνει ο αρχηγός.

Λίγο ή πολύ, η χρονιά αυτή θα φέρει γεγονότα σημαντικών εξελίξεων στο χώρο της Μέσης Ασίας και θα δημιουργήσει νέες γεωπολιτικές προοπτικές που θα αλλάξουν έντονα τις ισορροπίες, ενδεχομένως και τα σύνορα τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Και ενώ η πολυαστρία γίνεται τον Μάρτιο του 2020 και ακολουθεί μετά, ένας πολύ μεταρρυθμιστικός Ιούνιος εξ αιτίας της έκλειψης του Ηλίου στις 21 του μήνα, ακριβώς στην εαρινή ισημερία, το κέντρο βάρους της χρονιάς πέφτει στον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2020. Αν δούμε το αστρο – χαρτογράφημα της 9^ης Σεπτεμβρίου 2020, καθώς μιλάμε για τη Μέση Ασία, σε τοπικές συντεταγμένες Άγκυρας, η επιρροή του ανάδρομου Ουρανού που είναι στον Ταύρο φέρνει ξαφνική έλλειψη χρηματικών πόρων και οδηγεί σε ξεπούλημα παραγωγικής γης. Τους δυο αυτούς μήνες συμβάλλει στο να οδηγήσει τους ιθύνοντες να ρισκάρουν τα πάντα σε μια κίνηση. Την ίδια περίοδο, ο ανάδρομος Άρης στο ζώδιο του Κριού, οδηγεί σε μια νέα εξαγωγή πολιτικής και θρησκευτικής τρομοκρατίας. Η περίοδος αυτή φαίνεται και προβλέπεται εμπόλεμη με προοπτική να χρησιμοποιηθούν νέα οπλικά συστήματα. Πλανητικά, η περίοδος εκείνη αγγίζει την Άλμα Άτα και στην συνέχεια η επιρροή περνά από το Xining, μιας σημαντικής περιοχής της Κίνας, στην οποία βέβαια κυριαρχεί ο Θιβετανικός Βουδισμός, αλλά και στην οποία βρίσκεται το σημαντικό τέμενος για τους Μουσουλμάνους Dongguan. Ο Άρης εκείνη την εποχή περνά πάνω από τον ωροσκόπο του Καζακστάν, προκαλεί κύμα κινδύνων. Παράλληλα σχηματίζει αντίθεση με τον Ήλιο της Ρωσίας, την οποία αναγκάζει να πάρει βίαια μέτρα. Οι γενέθλιες πλανητικές θέσεις των κρατών της περιοχής αυτής επηρεάζονται έντονα από τις τρέχουσες πλανητικές διελεύσεις. Η Ρωσία θα προσπαθήσει να παίξει το ρόλο του χωροφύλακα σε τούτη την ευρεία περιοχή. Η Τουρκία θα αντιμετωπίσει νέα εσωτερικά προβλήματα. Αλλά για να μην ξεφύγει η χώρα από την στρατηγική της, όσον αφορά τη συμμετοχή της στα πράγματα τη Μέσης Ασίας, μπορεί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει μια κρίση-γεγονός μεγάλου μεγέθους, που δεν θα στοχεύει μόνο στο Καζακστάν αλλά θα προχωρά και λίγο περισσότερο προς την Ρωσία και την Κίνα.

Αν δούμε το αστρο-χαρτογράφημα , πρώτα της ακινησίας και μετά της ανάδρομης πορείας του Άρη, σε συντεταγμένες Μόσχας, η γραμμή του Άρη περνά από την Τεχεράνη και από τα στενά του Ορμούζ. Ενώ η γραμμή του Ουρανού από την Hyderabad, μια πόλη από την ημι-αυτόνομη επαρχία Sindh του Πακιστάν, που μαζί με την επαρχία Κech ελέγχουν την είσοδο και την έξοδο από τα στενά του Ορμούζ. Η περιοχή αυτή αποτελεί μια Αχίλλειο Πτέρνα της στρατηγικής περικύκλωσης της Ρωσίας, ενώ η άλλη Αχίλλειος Πτέρνα είναι τα Δαρδανέλια. Επομένως η απάντηση της Ρωσίας θα έχει να κάνει με την μεταφορά του προβλήματος στην περιοχή που τα ενεργειακά συμφέροντα της Δύσης θεωρούν σφαίρα επιρροής των και σημαντικό γεωστρατηγικό σημείο περικύκλωσης της Ρωσίας. Το σίγουρο είναι πως οι σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας δεν θα συνεχίσουν να είναι στο σημερινό επίπεδο. Ήδη από την Άνοιξη του 2019, αστρολογικά κρίνοντας, έως το τέλος του 2022, οι σχέσεις των δύο χωρών θα παραμείνουν σε αρνητικό πρόσημο και η αιτία θα είναι η σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ τους σε θέματα της Μέσης Ασίας. Επίσης την Ρωσία, την ενοχλεί το όραμα του Ερντογάν για την μεγάλη Τουρκία και κατά κύριο λόγο, στο χώρο της Μέσης Ασίας. Από το 2023 τα πράγματα φαίνεται ότι θα εξομαλυνθούν. Ωστόσο η διετία 2020 -2021 θα παραμείνει κρίσιμη και στις οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών και σε άλλες μορφές συνεταιρισμών. Επίσης από τον Ιούνιο έως τον Δεκέμβριο του 2020 δεν αποκλείεται κάποιας μορφής εμπλοκή μεταξύ τους.

Συνδυάζοντας τα παραπάνω, το σενάριο που προκύπτει είναι αρκετά πολύπλοκο και στοχεύει στο να στριμώξει τη Ρωσία να κάνει επιθετική κίνηση.  Αυτοί που σχεδιάζουν το σενάριο τούτο, δεν είναι επίσημα κράτη. Είναι όμως σαφές ότι αποσκοπούν στον ενεργειακό τομέα της ευρύτερης περιοχής και προπαντός στον έλεγχο του χερσαίου δρόμου του Μεταξιού. Καταλήγουμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο το 2020 θα είναι συνέχεια του πολέμου της Ρωσίας με την Γεωργία και της περίπτωσης του θύλακα Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Ανισχύσουν τα προαναφερθέντα σε αυτό το πολύ έντονο και συχνά απειλητικό 2020 θα δημιουργηθεί ένα νέο μέτωπο ή καλύτερα επέκταση των υφιστάμενων και θα υπάρξουν και άλλες εστίες που θα απασχολήσουν τους ισχυρούς του κόσμου.  Οι εστίες αυτές είναι το τρίπτυχο, Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος, το Συριακό, το Ιρανικό, ο πόλεμος της Σαουδικής Αραβίας με την Υεμένη, το Λιβυκό και τέλος, το εδώ και δεκαετίες Ισραηλοπαλαιστινιακό.

ΗΠΑ

 Όπως ξέρουμε οι ΗΠΑ αποτελούν το εργαλείο της τρέχουσας πολιτισμικής περιόδου.  Ο ανάδρομος Άρης στον Κριό και η παρατεταμένη δυσαρμονία του με την σύνοδο Κρόνου-Πλούτωνα στον Αιγόκερω, θα ανάψει πολλές φωτιές και μέτωπα, εσωτερικά, εξωτερικά, φανερά και κρυφά.

Η επιχειρούμενη με το ζόρι αλλαγή της υφιστάμενης παγκόσμιας τάξης πραγμάτων με κάθε μέσον, προκειμένου να υπάρξει ο απόλυτος έλεγχος των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων και των διαδρόμων μεταφοράς από συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων του κόσμου, οδηγεί σε χάσιμο ευκαιριών επίλυσης των εσωτερικών προβλημάτων και βάζει σε χρήση μια νέα μορφή προπαγάνδας, προκειμένου να αποκρυφθούν οι πραγματικοί λόγοι της παγκόσμιας αναστάτωσης.

Η προπαγάνδα αποσκοπεί να στρογγυλέψει τις αποτυχίες των προσπαθειών του παρελθόντος, όσον αφορά στην πρόοδο του σχεδίου παγκοσμιοποίησης.  Στοχεύει να καλλιεργηθεί ένα κλίμα ξενοφοβίας, προκειμένου να περάσουν προϋπολογισμοί που επιβαρύνουν το εισόδημα ή τα κέρδη των μεσαίων, λαϊκών στρωμάτων.

Η ανικανότητα και ο εγωκεντρισμός του επιχειρηματικού μέγα κατεστημένου, να υλοποιήσει τα σχέδιά του σε συνδυασμό με μια μυστική προετοιμασία για την δικτατορική, ή για την ολιγαρχική επιβολή τους στον πληθυσμό των ΗΠΑ, θα εξωθήσει σε παράτολμες κρυφές δραστηριότητες, εναντίον αντιπάλων του σε άλλες περιοχές του Κόσμου. Έτσι ακόμα μια φορά θα δικαιολογήσει στον αμερικανικό πληθυσμό την αναγκαιότητα πολεμικής εμπλοκής σε τρίτους. Για τιμωρία σε συμβάντα που τον αναστατώνουν. Φαίνεται όμως πως τα λαϊκά στρώματα έχουν φτάσει στα όρια της ανοχής και ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις και εξεγέρσεις. Βλέπουμε λοιπόν μια εσωτερική αναστάτωση αργά ή γρήγορα που οι ιθύνοντες των ΗΠΑ, δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν δυνάμεις καταστολής, ή και εν μέρει τον στρατό για να επιβληθεί η τάξη.

Συμπερασματικά και για τις ΗΠΑ, η χρονιά αυτή μας γυρίζει να θυμηθούμε το τι έγινε το 2001 με την τραγωδία του 9/11, του τι ακολούθησε. Αν λάβουμε υπόψη πως ένα ολόκληρο σύστημα εκείνης της περιόδου έχει παραγκωνιστεί σήμερα επί προεδρίας Τραμπ, μπορούμε να κάνουμε διάφορες σκέψεις για το σκηνικό που θα στηθεί, αυτήν την χρονιά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Agenda 2020 από τον Κώστα Λεφάκη. Διαβάστε καθημερινά

  ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

 Όταν ο Ζισκάρ Ντ Εσταίν, παρουσίασε το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα σε συνέντευξη τύπου το 2003, είχε επάνω στο πόντιουμ , ένα αγαλματάκι δρακοχελώνας και κλείνοντας την ομιλία του , είπε « όπως αυτή η δρακοχελώνα βοήθησε τους Κινέζους αυτοκράτορες να πορευτούν και να χτίσουν την αυτοκρατορία τους, έτσι θα βοηθήσει και την Ευρωπαϊκή Ένωση στην ολοκλήρωσή της.» Υπονοούσε προφανώς πως η ΕΕ κατ΄ ελάχιστον είχε υιοθετήσει το Κινεζικό μοντέλο ολοκλήρωσης των εθνοτήτων που την συνθέτουν, (σοσιαλοκαπιταλισμός). Πέρα όμως από αυτό, αν δούμε το ιδρυτικό χαρτογράφημα της ΕΟΚ, τοπογραφικώς σε συντεταγμένες Ρώμης, θα παρατηρήσουμε πως η γραμμή του Κρόνου, ακολουθώντας τον δρόμο του Μεταξιού, περνάει ακριβώς από το Πεκίνο. Και ο Κρόνος τότε, σε εκείνο το χαρτογράφημα, βρισκόταν ανάδρομος στο ζώδιο του Τοξότη: κατά συνέπεια, έφερε δυσκολίες και εμπόδια. Αποτελούσε τον κυβερνήτη πλανήτη του 4^ου οίκου αυτού του χάρτη που αφορά στην παραγωγική υποδομή αλλά και στην αντίθεση προς τα σχέδια της ηγεσίας για το «που πάει το καράβι». Είναι πολύ πιθανόν τότε, οι ιδρυτές της ΕΟΚ να είχαν στο μυαλό τους την φράση «Ευρασία, εδώ είμαστε», αλλά το πώς, δεν μας το είπαν! Όμως σε συντεταγμένες Βρυξελλών, η γραμμή του Άρη περνά από το Πεκίνο, ενώ η γραμμή του Ουρανού πιάνει μαζί με την γραμμή της Σελήνης, Δυτικά Βαλκάνια, Ελλάδα, Αίγυπτο, Ερυθρά Θάλασσα και Κόλπο του Άντεν.  Με δυο λόγια, τον θαλάσσιο δρόμο του Μεταξιού.  Και επειδή ο Ουρανός είναι σε ακριβείας αντίθεση με την Σελήνη, αυτό θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως φόβοι, πως το εγχείρημα της ΕΕ θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί ξαφνικά σε νέες καταστάσεις, σαν αποτέλεσμα αιφνίδιας καταστροφής. Δεν υπονοώ ότι θα διαλυθεί η ΕΕ. Προβλέπω όμως ότι από αυτό το έτος και μετά, αρχίζει η διαδικασία του μετασχηματισμού της. Πάντως όσο κρατάει το πρόβλημα της διακυβέρνησής της και θα κρατήσει μέχρι το 2030, τα πράγματα θα παραμείνουν αμφίρροπα με περιόδους αβεβαιότητας και αστάθειας για αυτήν. Οι μεγάλες αλλαγές πάντως στη σύνθεση της ΕΕ, θα έλθουν την περίοδο 2047 -2052. Την επίμαχη όμως περίοδο Σεπτέμβριος – Δεκέμβριος 2020, το σκηνικό προβλέπεται να είναι το ακόλουθο.

Το θέμα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της δημιουργίας ευρωπαϊκού στρατού για να προασπίσει τα συμφέροντα της ΕΕ, θα είναι το κυρίαρχο ζήτημα της ατζέντας. Κάποιοι δεν θα θέλουν να προχωρήσει και τότε η ΕΕ μπορεί να μπλέξει και σε δικαστικές διαμάχες.

Στη συνέχει οι ιθύνοντες των Βρυξελλών, θα επιδιώξουν να φορτώσουν τα λάθη τους στις εθνικές κυβερνήσεις, επιμένοντας ταυτόχρονα στην εφαρμογή των σχεδίων τους. Την ίδια στιγμή θα υπάρχει έλλειψη ρευστότητας,. Αυτή θα οφείλεται σε χρηματιστηριακές παγίδες, όπου για να θεραπευτούν τα αποτελέσματά των, θα πρέπει να αλλάξει η στρατηγική της θεοποίησης του Ευρώ. Η εμμονή στη μεταναστευτική στρατηγική θα συνεχιστεί. Η πραγματοποίηση της στρατηγικής αυτής, θα έχει συνέπεια οικονομική, εις βάρος των ευρωπαϊκών λαών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περιφερειακές εξεγέρσεις για απομάκρυνση ηγεσιών από κάποιες χώρες ή κάποιες χώρες, να αποπειραθούν να κάνουν έξοδο από την ΕΕ. Οι αναταράξεις που θα δημιουργηθούν θα προκαλέσουν και την αναγκαστική χρήση των ενόπλων δυνάμεων  κάποια στιγμή.

Αυτό που θα χαρακτηρίζει τις σκέψεις και την διοίκηση της ΕΕ την περίοδο αυτήν είναι το κατά πόσον το οικοδόμημα αυτό μπορεί να συνεχίσει την πορεία του στην κατεύθυνση που είχε πάρει από το 1990, όχι μόνο όσον αφορά στην πραγματική ολοκλήρωση, αλλά και όσον αφορά στην συγκαλυμμένη κηδεμονία, η οποία από το παρασκήνιό της, κατευθύνει τις τύχες της ΕΕ.

Φαίνεται πως οι διοικούντες την ΕΕ,έχουν συνειδητοποιήσει πως το παραγωγικό μοντέλο που έχει επιβληθεί από την παγκοσμιοποίηση, οδηγεί σε αδιέξοδα. Κατόπιν τούτου θα σκεφτούν να προχωρήσουν σε ένα μοντέλο παραγωγικής αυτάρκειας, που όμως θα πρέπει να είναι προσεκτικό στην υλοποίησή του και ειδικά, όσον αφορά τις σχέσεις με την Κίνα.

Φαίνεται επίσης πως το μοντέλο κοινωνικής συμπεριφοράς που θέλει να λειτουργήσει η ΕΕ (δικαιώματα μειονοτήτων και μεταναστών) σε συνδυασμό με την πολιτική της να επεκτείνει τα σύνορα της ΕΕ και να περιλάβει και τα Δυτικά Βαλκάνια αλλά και την Ουκρανία, θα γυρίσει μπούμερανγκ στους σχεδιασμούς της. Θα αναγκαστεί η ΕΕ στο τέλος, να υιοθετήσει ένα νομικό πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων, των ίδιων, των γηγενών Ευρωπαίων.

Ένα καταστροφικό, ή ένα πολεμικό γεγονός θα οφείλεται στον υπεροπτικό τρόπο που λειτουργούν τα εκτελεστικά όργανα της Ένωσης προς τα μέλη και τους εταίρους της. Μπορεί να απαιτήσει την επέμβαση των ενόπλων δυνάμεων των χωρών της ΕΕ. Μπορεί όμως να οδηγήσει σε δικαστικές εμπλοκές και στη χρήση ασύστολης προπαγάνδας, προκειμένου να αποκρυφτούν οι ευθύνες των οργάνων της.

Αστρο-χαρτογραφικά πάντως, η γραμμή του Άρη το 2020 σε συντεταγμένες Βρυξελλών, ακολουθεί το δρομολόγιο Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Βρυξέλλες, Άγκυρα, Ριαντ και η γραμμή του Ουρανού, την Τεχεράνη.

Εξετάζοντας τα πράγματα όσον αφορά τη διαχρονική τους εξέλιξη και πέρα από την κάμψη μεταξύ Νοεμβρίου 2019 έως Μαρτίου 2021, που συνδέεται με το Brexit, η συνολική εικόνα είναι μεν καχεκτική, αλλά υποφερτή μέχρι τον Νοέμβριο του 2020. Το διαχρονικό πρόβλημα της ΕΕ, αφενός η εικόνα που προβάλλει ως οντότητα και που δεν είναι καλή και δεύτερο και πιο προφανές, το μοντέλο της διοίκησής της που δεν τραβάει. Από τον Ιούνιο του 2020 θα γίνει επίσης σαφές πως το μοντέλο δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν περπατάει και έχει τα αντίθετα αποτελέσματα στους προϋπολογισμούς των κρατών μελών. Φυσικά το μοντέλο αυτό το υποστηρίζει πολύ η Γερμανία. Τον Σεπτέμβριο όμως του 2020 θα βαρέσει το καμπανάκι κινδύνου, τόσο για το Ευρωπαϊκό Ευρωπαϊκό σύστημα, όσο και για το Ευρώ.

Θα υπάρξουν θέματα αμφισβήτησης της επικράτειάς της. Εδώ εντάσσονται όχι μόνο το Βρετανικό, αλλά και το Ιταλικό, όπως και οι απαιτήσεις της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Από τον Μάρτιο του 2020 έως τον Δεκέμβριο του 2020 και έως τον Φεβρουάριο του 2021 στην συνέχεια, τα θέματα αυτά θα γίνουν πιο σοβαρά. Κάπου το Καλοκαίρι του 2020 και γύρω στην έκλειψη, μπορεί να έχουμε γεγονότα δολιοφθοράς, ή και τρομοκρατικού χτυπήματος. Τότε αναγκάζεται η ΕΕ να εμπλακεί σε κάποια πολεμική σύρραξη ή σε κάποια ειρηνευτική αποστολή Η δεύτερη θα οδηγήσει σε δικαστικές εμπλοκές.

Όσον αφορά την Βρετανία  δεν  υπάρχει άγχος και φόβος με το θέμα του Brexit, καθώς από αστρολογική εκτίμηση, δεν είναι δα και καταστροφή για την Βρετανία το ζήτημα αυτό.

ΕΛΛΑΔΑ

και γενικότερα ευρύτερη γεωγραφική περιοχή

Για την Ελλάδα η εικόνα που προκύπτει είναι πως οι παγκοσμιοποιητές θέλουν να επιμείνουν να χρησιμοποιήσουν τον ορυκτό και τον ενεργειακό της πλούτο για να χρηματοδοτήσουν το έργο της παγκοσμιοποίησης. Συνεχίζουν να εφαρμόζουν το σχέδιό τους (αποικία χρέους) και δεν θα διστάσουν να δημιουργήσουν πολεμικές συνθήκες, προκειμένου οι κυβερνώντες την χώρα να είναι υποταγμένοι και να εφαρμόζουν τις κρυφές συμφωνίες. Για την Κύπρο έχουμε την ακόλουθη εικόνα στο σχέδιο των παγκοσμιοποιητών. Οι παγκοσμιοποιητές αμφισβητούν την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι εθνικές ανάγκες του νησιού δεν παντρεύονται με τις επιχειρηματικές επιδιώξεις, όσον αφορά στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Για να πετύχουν τους στόχους τους χρησιμοποιούν μεθόδους παρεμφερείς με αυτές με την Ελλάδα. Δηλαδή καταστροφή παραγωγικού ιστού, εφαρμογή κρατο-εξαρτώμενης επιχειρηματικότητας, διάλυση κοινωνικού κράτους. Εργαλείο τους αποτελεί η απειλή της Τουρκίας σε συνεχή ισχύ. Από πλευράς Ελλάδος, τόσο η Ανατολική Μεσόγειος, όσο και το Αιγαίο θα προκαλείται από την συμπεριφορά της Τουρκίας για κυριαρχικό ρόλο με αποτέλεσμα η χώρα να βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την οποία δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί, αν προκύψει! Για τον κοινό χάρτη των τριών χωρών, (Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος), τα πράγματα παραμένουν δύσκολα. Αντιδράσεις δεν θα λείψουν, το μεταναστευτικό θα γίνει μεγαλύτερο πρόβλημα με αποτέλεσμα τοπικών εξεγέρσεων. Ο εκσυγχρονισμός θα καθυστερήσει και θα παρατηρηθεί έλλειψη κεφαλάιων για αναβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης. Οι δανειστές θα συνεχίσουν τον στραγγαλισμό των ταμείων, με αποτέλεσμα και οι τρεις χώρες, να υπακούσουν στους όρους τους. Θα συνεχίσει το ξεπούλημα της ιδιωτικής και της εθνικής ακίνητης περιουσίας. Θα παρατηρηθεί περιορισμός στις επαφές και στις μετακινήσεις ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους και στις υποκείμενες χώρες, εξ αιτίας των εμμονών που έχουν να κάνουν με τον θρησκευτικο – πολιτικό έλεγχο των καταστάσεων και με τις αυθαιρεσίες χρηματικών παραγόντων που προκαλούν δυσκολίες στη λειτουργία της κοινωνίας και εντείνουν λαϊκές αναταραχές.  Το δύσκολο διάστημα και για τις τρεις χώρες προβλέπεται να είναι το Φθινόπωρο του 2020. Ξαφνικά ή βίαια γεγονότα θα οφείλονται σε παρορμητικές και υποβουλιμιαίες κινήσεις που θα έχουν να κάνουν με το μεταναστευτικό και με τον έλεγχο των πολιτικών κομμάτων. Στο μεταξύ οι διάδρομοι μεταφορών και των αγωγών φυσικού αερίου  κάτω από αναστατώσεις και προκλήσεις εκατέρωθεν, θα απαιτήσουν ενδεχομένως επιστράτευση μυστικών, στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Το συμπέρασμα για το πλέγμα των σχέσεων Ελλάδα, Κύπρου και Τουρκίας, είναι πως μπορεί να υπάρξει ένα κατασκευασμένο γεγονός που μπορεί να έχει να κάνει και με το μεταναστευτικό, αλλά περισσότερο με τα θέματα αγωγών φυσικού αερίου και την εξόρυξη θα στοχεύει στην απαλλοτρίωση ελληνικών οικοπέδων φυσικού αερίου χωρίς να σημαίνει κατ΄ ανάγκη πολεμικό γεγονός. Μάλλον κάτι τέτοιο θα σχετιστεί με τα μνημόνια ή και με την προσφυγή στα διεθνή δικαστήρια. Η αντιπαλότητα ανάμεσα στον Αμερικανικό παράγοντα και την ΕΕ για την επικυριαρχία στην Ελλάδα, θα ενταθεί. Η Κύπρος θα υποστεί μεγαλύτερη πίεση για περισσότερες παραχωρήσεις εκ μέρους της, στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και εδώ το ζητούμενο είναι, εάν η ΕΕ και η Ρωσία θα αποδεχτούν το προβάδισμα των αμερικανικών συμφερόντων, που επιμένουν στη λογική των πετροδολαρίων και στον περιορισμό, ακόμα και με διαμελισμό της Τουρκίας. Ωστόσο δεν πιστεύω ότι αυτή η εκδοχή είναι του μεγέθους που περιγράφει το τετράγωνο του ανάδρομου Άρη από τον Ζυγό, με την συζυγία Κρόνου και Πλούτωνα στον Αιγόκερω.

(συνεχίζεται αύριο…)