Όσα δεν μπορούν να δουν εκατομμύρια μάτια

τα βλέπεις μόνο εσύ

όπως η θάλασσα με αγριεύει και με ηρεμεί

όπως ο ήλιος συνεχίζει να ανατέλλει

από το πιο αγαπημένο μου σημείο,

εκεί που επιστρέφω κάθε χρόνο και βλέπω, καθαρά

εκεί που η ψυχή μου αιωρείται και ολοκληρώνεται

με ή χωρίς εσένα,

φτιάχνει σενάρια η ζωή

και δεν ρωτάει κανέναν

αν θέλει

αν διάλεξε πραγματικά

αν νιώθει τόσα όσα θα’ πρεπε

με αναμνήσεις να στοιβάζονται σαν κούτες

σε κάποια γωνία του σπιτιού, που ίσως να φαντάστηκες αλλιώς

με άλλους πρωταγωνιστές,

φανταστικούς

και το μυαλό σου να κάνει εικόνες το πέρασμά σου

και την ατέλειωτη αγάπη σου

για μένα

για να σου δίνει δύναμη εκεί που δεν το περιμένεις,

και οι φωτιές στα μάτια μου να σβήνουν με φιλιά σου, νοητά

και οι μελωδίες που ηχούν στ’ αυτιά μου να χαιδεύουν τραύματα,

που άφησες χωρίς να ξέρεις ανοιχτά,

κλαις

γελάς

χαμογελάς

και κάνεις τα χατίρια του

για να μπορέσεις να ζήσεις μια ζωή μακριά,

στον χωροχρόνο του ποτέ μην συμβαδίσεις,

παρά μόνο αφήσου,

άπλωσε τα χέρια σου στο πιο γλυκό σου όνειρο

και αφού ξυπνήσεις

κλείσε τα μάτια σου και δες,

θα είναι εκεί

μόνο για σένα

το δώρο που σου φύλαγε η ζωή,

αγάπη

όπως την είχες φανταστεί

πριν έρθεις καν στον κόσμο αυτό,

και όταν το πρώτο σύννεφο σου κρύψει τον ήλιο σου για λίγο,

κοίτα να μην χαθείς,

σκέψου το πεπρωμένο σου που βιάζεται

και σε έχει δεδομένο,

που όσο κι αν πονέσει, θα σε ανταμείψει τελικά,

αφού εσύ έχεις την αγάπη που μου λείπει,

αφού εσύ κρύβεις τον πόνο που περίμενα να ζήσω,

ζωή γεμάτη,

μυαλό δεν έβαλες

ανθρώπινα τα λάθη

και ο πόθος ευλογία

ευχές, που αν δεν πιάσουν

θα ξέρεις πως διάλεξες σωστά,

και ο καθρέφτης της ψυχής σου θα θαμπώσει,

για λίγο

αφού η αγάπη τα κάνει όλα πιο φωτεινά

σώμα και ψυχή, ένα,

αυτό.

* Τα έργα που συνοδεύουν το ποίημα της Αλεξάνδρας Καρακοπούλου-Τσίσσερ είναι του Γιώργου Γουναρόπουλου

Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ